Na obrzeżach szlacheckiej posiadłości, pełnej gości z różnych pokoleń i środowisk, zatrzymuje się na odpoczynek tajemniczy wędrowiec, Ludmir. Kiedy zauważa zbliżającą się parę, udaje, że śpi. Dzięki temu dowiaduje się, że młodzieniec, Janusz, zamierza kazać przenieść go do dworu, przebrać w teatralne szaty sułtana i namówić wszystkich mieszkańców i gości, aby również się przebrali i udawali dworaków sułtana. Figlem tym Janusz chce przypodobać się właścicielowi posiadłości, pa...
W domu na wsi Major gości pięciu zaprzyjaźnionych huzarów. Zaplanowali sobie polowania i grę w szachy – prosty odpoczynek z dala od wymogów towarzyskich. Dopiero co wyprawili z dworku starą klucznicę („ostatnią białogłowę”) i Rotmistrz błogo wzdycha: „Będzie raz przed się cicho i spokojnie”, gdy nagle przed żołnierską samotnię zajeżdża kilka pojazdów. Nieproszone i niezapowiedziane, Majora odwiedzają trzy jego siostry, „jedna starsza i grubsza od drugiej”. Towarzyszy im Zofia...
Hrabina Elwira ma romans z Alfredem, przyjacielem domu, który twierdzi, że kocha ją bardzo romantycznie, ale jednocześnie uwodzi śliczną służącą Justysię, która jest również obiektem zalotów pana domu, hrabiego Wacława. „Gdzie przysiąg trzeba, tam nikną rozkosze” — te słowa Justysi mogłyby być mottem sztuki. [...] Te arcydowcipne kombinacje, w których wszyscy oszukują się wzajem, są doprowadzeniem do absurdu form instytucji małżeńskiej, zuchwalszym – dzięki uzyskanym w ciągu ...
Legendarny polski komediopisarz, Aleksander Fredro, to autor nie tylko "Zemsty", "Ślubów panieńskich". Na jego dorobek składa się też mnóstwo jednoaktówek, w których aż kipi od intryg, konfliktów, namiętności oraz wielu gorzkich refleksji na temat czasów jemu współczesnych. "Jestem zabójcą" to jedna z zapomnianych, powstałych w ostatnich latach jego twórczości sztuk. Stary Kokoszkiewicz postanawia poślubić swoją siedemnastoletnią wychowankę i może i wszystko skończyłoby się, ...
Śluby panieńskie to utwór polskiego komediopisarza, bajkopisarza i poety, hrabiego Aleksandra Fredry. Komedia powstawała w latach 1826–1832.Autor podczas swojego życia m.in. wstąpił do wolnomularstwa oraz służył w armii Księstwa Warszawskiego. Pod wpływem krytyki przestał pisać na kilka lat. Jego dwa dzieła, Zemsta oraz Śluby panieńskie, doczekały się ekranizacji.Komedia Śluby panieńskie opowiada o Anieli oraz jej kuzynce Klarze, które postanawiają nigdy nie wychodzić za mąż....
Zemsta to komedia Aleksandra Fredry, po raz pierwszy wystawiona w teatrze w roku 1834, a cztery lata później wydana w formie książkowej. Od tego czasu cieszy się popularnością i bawi widzów, ponieważ z humorem ukazuje charakterystyczne dla kultury i obyczajowości polskiej wątki.Historia oparta jest na autentycznych wydarzeniach, których opis autor znalazł w dokumentach rodowych swojej żony i które rozegrały się na zamku Kamieniec w Odrzykoniu.Głównymi bohaterami sztuki są Cze...
Nowe wydanie Zemsty Aleksandra Fredro, przygotowane z myślą o uczniach szkół podstawowych i średnich: kompletne, bez cięć w treści, z zastosowaniem czcionki ułatwiającej czytanie oraz wygodnych marginesów, uzupełnione o przypisy, wyjaśniające trudne lub archaiczne zwroty. Wydanie zawiera opracowanie, składające się z biogramu autora, streszczenia, omówienia kluczowej problematyki utworu oraz najważniejszych pojęć literaturoznawczych, które dotyczą Zemsty oraz epoki, w której ...
W roku Aleksandra Fredry PIW przypomina najlepsze i najbardziej aktualne utwory pisarza. Na czterotomową edycję złożą się trzy tomy komedii w wyborze prof. Anny Kuligowskiej-Korzeniewskiej oraz wspomnienia napoleońskie „Trzy po trzy”. „Do dziś pamiętnik ten jest nieocenionym źródłem do poznania Fredry – pisze w posłowiu Krystyna Czajkowska – Jego stosunku do życia i ludzi, do takich spraw jak koleżeństwo, przyjaźń, uczciwość, sprawiedliwość, wolność, niewola, honor czy spraw...
"Mąż i żona", komedia ukończona prawdopodobnie w 1821 roku, to jedna z najfrywolniejszych sztuk Aleksandra Fredry. Jej bohaterami są: hrabia Wacław, jego żona Elwira, ich przyjaciel Alfred oraz pokojówka Justysia, których łączą miłość, romanse i zdrady. Komedia wywołała ogólne zgorszenie, Fredro nie potępił bowiem rozwiązłości, zwłaszcza małżeńskiej. W pierwotnej wersji winą za wszystkie manipulacje zostaje obarczona Justysia, która za karę ma zostać odesłana do klasztoru. P...
Aleksander Fredro napisał "Pana Jowialskiego" tuż po upadku powstania listopadowego. Zdaniem badacza jego twórczości, prof. Eugeniusza Kucharskiego, chciał swoją sztuką wstrząsnąć rodakami, krytykując przede wszystkim ich marazm i bezmyślność. Dom Jowialskich jawi się jako przekrój polskiego społeczeństwa, a rozgrywająca się komedia w komedii to krytyka naszych wad, relacji damsko-męskich i przesadnych ambicji. Pierwowzorem Jowialskiego był znajomy Fredry, znany z częstego pr...
"Śluby panieńskie, czyli magnetyzm serca" to komediowy utwór napisany wierszem przez Aleksandra Fredrę w 1832 roku, nawiązujący do życiorysu autora i historii jego miłości do żony, Zofii Skarbkówny. Fabuła opiera się perypetiach Klary i Anieli, panien, które zgodnie odmówiły zamążpójścia. W wyniku intrygi udało się doprowadzić do szczęśliwego dla wszystkich zakończenia, a wydarzenia potoczyły się zgodnie z Fredrowską wizją miłości, którą autor postrzega jako źródło ludzkiego ...
W starym zamczysku podzielonym na dwie części murem mieszkają skłóceni ze sobą Cześnik Raptusiewicz i Rejent Milczek. Sąsiedzi nienawidzą się szczerze i niemal cały czas spędzają na obmyślaniu planów zemsty. Perypetie bohaterów, ich charaktery, temperamenty, zachowanie, a także knute przez nich intrygi budzą śmiech. Jednak pod komediową otoczką kryją się gorzkie prawdy o nas i naszych wadach, takich jak: konflikty, skłonność do kłótni, zawiść, brak zgody, niechęć do uznawania...
Co przyrzekły sobie Aniela i Klara i czy wytrwają w swoim postanowieniu? Jak w nowej sytuacji zachowają się ich adoratorzy, Gustaw i Albin? Uwagę czytelnika przykują barwne postacie i niezwykle misterna intryga. Komedia Aleksandra Fredry, mimo upływu lat, niezmiennie bawi i zachwyca kunsztem kolejne pokolenia!
„Literatura piękna” to jedna z najszerszych kategorii, głównie ze względu na to, że jej granice są bardzo niewyraźne. Książki w tej kategorii często znajdują się na styku kilku gatunków, w wielu powieściach autorzy bawią się formą, eksperymentują z wykorzystywaniem różnych stylów literackich. Za jeden z najbardziej wyrazistych polskich przykładów można uznać prozę Andrzeja Stasiuka, która ma w sobie elementy autobiografii, reportażu, eseju i opowieści na granicy snu i jawy, a czasem nawet poezji. Kategoria „Literatura piękna” zawiera w sobie dzieła najwybitniejszych pisarzy wyróżnionych prestiżowymi nagrodami międzynarodowymi – Noblem, Pulitzerem, nagrodą Goncourtów czy Man Booker Prize ‒ oraz polskimi – Literacką Nagrodą Nike, Nagrodą Kościelskich, Angelusem, Literacką Nagrodą Gdynia, Paszportem „Polityki”. W tej kategorii znajdują się dzieła zarówno klasyków literatury, jak i pisarzy współczesnych oraz młodego pokolenia. Dlatego obok takich nazwisk jak Aleksander Dumas („Trzej muszkieterowie”, „Hrabia Monte Christo”), Fiodor Dostojewski („Idiota”, „Zbrodnia i kara”), Edgar Allan Poe, Marcel Proust („W stronę Swanna”), Charles Dickens („Oliver Twist”) znajdują się Łukasz Orbitowski („Tracę ciepło”), Wojciech Kuczok („Czarna”, „Gnój”), Eleanor Catton („Wszystko, co lśni”) czy Lauren Groff („Fatum i furia”). W tej kategorii znajdą coś dla siebie zarówno kobiety, jak i mężczyźni, ludzie w podeszłym, średnim i młodym wieku. „Literatura piękna” oferuje nie tylko rozrywkę, ale również możliwość poznania innych, często bardzo odległych kultur. W wielu powieściach zaciera się granica między realizmem a fikcją, a jednym z najciekawszych nurtów z pogranicza świata materialnego i metafizycznego jest realizm magiczny, którego przedstawiciele należą do najważniejszych współczesnych pisarzy (Olga Tokarczuk, Haruki Murakami, Salman Rushdie, Jorge Luis Borges).
