Jean Hatzfeld Książki o nowożytności - książki, ebooki i audiobooki

Typ publikacji

Cena

Format

Wydawcy

Sortuj według:
Zyskujące popularność

Przepraszamy, wygląda na to, że tym razem nie znaleźliśmy produktów dla Twojego zapytania.

Sugestie:

  • Sprawdź, czy na pewno poprawnie wpisałeś szukaną frazę
  • Skorzystaj z katalogu, aby w ten sposób znaleźć interesujący Cię produkt
  • W razie dodatkowych pytań, skontaktuj się z nami przy użyciu formularza kontaktowego

Jean Hatzfeld Książki o nowożytności - książki, ebooki i audiobooki

Jean Hatzfeld urodził się w 1949 roku. To francuski dziennikarz, korespondent wojenny, pisarz, autor głośnych reportaży. Hatzfeld jest laureatem wielu prestiżowych nagród literackich i dziennikarskich. W 2010 roku otrzymał Nagrodę im. Ryszarda Kapuścińskiego. Do tej pory w Polsce ukazało się sześć książek Hatzfelda – „Nagość życia”, „Sezon maczet”, „Strategia antylop”, „Więzy krwi”, „Ostatni wyścig” i „Englebert z rwandyjskich wzgórz”. Hatzfeld specjalizuje się w pisaniu o Afryce. Większość jego książek to reportaże z miejsc dotkniętych wojnami, biedą i niesprawiedliwością społeczną. Ponadto pisał o Bliskim Wschodzie i Haiti. Hatzfeld relacjonował upadek bloku wschodniego w Europie Środkowej. Dla francuskojęzycznych mediów pisał o narodzinach „Solidarności” w Polsce oraz o aksamitnej rewolucji w Czechosłowacji. W latach 80. był korespondentem wojennym w Libanie, następnie relacjonował przebieg wojny w Jugosławii. W trakcie oblężenia Sarajewa Hatzfeld został poważnie ranny. Doświadczenia z Bałkanów zaowocowały dwoma książkami – „L’air de la guerre” (1994) oraz „La guerre au bord du fleuve” (1999).

Trylogia rwandyjska Jeana Hatzfeld

W połowie lat 90. Hatzfeld wyruszył do Rwandy. Efektem jego pracy dziennikarskiej były trzy książki poświęcone wojnie domowej w tym kraju – „Nagość życia. Opowieści z bagien Rwandy”, „Sezon maczet” oraz „Strategia antylop”. Hatzfeld postanowił dokonać swoistego eksperymentu – wrócił do Rwandy dwadzieścia lat po opisywanych przez siebie wydarzeniach. Swoje obserwacje i porównania opisał w książce „Englebert z rwandyjskich wzgórz”.

Wiosną 1994 roku Jean Hatzfeld był korespondentem w Jugosławii. Pierwsze doniesienia dotyczące ludobójstwa w Rwandzie obserwuje z ekranu telewizora, gdy przebywa w San Francisco, skąd relacjonuje mistrzostwa świata w piłce nożnej. Wówczas postanawia wyjechać do Afryki, by pisać o ucieczce setek tysięcy Hutu do krajów sąsiadujących z Rwandą. Następnie wraca do Paryża i zastanawia się, dlaczego w Europie tak mało mówi się o ocalałych z rzezi, która rozegrała się w Rwandzie. W 1997 roku postanawia wrócić do Afryki, by dać świadectwo rwandyjskiej masakry. Efektem rozmów z nielicznymi ocalałymi Tutsi opisał w „Nagości życia”, pierwszym tomie trylogii rwandyjskiej.

„Sezon maczet” to druga część trylogii Jeana Hatzfelda, której autor opisał ludobójstwo w Rwandzie. Tym razem reportażysta postanawia porozmawiać z mieszkającymi na skraju bagien sprawcami masakry. Dziesięciu mężczyzn, którzy odsiadują wyroki w więzieniu, decydują się opowiedzieć Hatzfeldowi swoją historię. Wśród zbrodniarzy są rolnicy, wojskowi, nauczyciele. Autor reportażu stara się dowiedzieć, co się stało, że wiosną 1994 roku ci mężczyźni zmienili się w bezwzględnych katów, którzy wzięli udział w ludobójstwie swoich sąsiadów – ludzi, z którymi obcowali na co dzień. Grali z nimi w piłkę nożną, razem jedli posiłki, chodzili do kościoła. Mężczyźni z więzienia w Rilimie nie usprawiedliwiają swojego działania. Opowiadają o tym, jak tygodniami, wedle skrupulatnie przygotowanego planu, z zimną krwią zabijali członków grupy Tutsi. „Sezon maczet” to wstrząsająca opowieść o przekroczeniu granic człowieczeństwa – o bezwzględności, brutalności i czystym złu. Wiedza o tym, że bohaterowie książki – Ignace, Pio czy Leopord – po kilku latach wyszli na wolność, dodatkowo intensyfikuje odbiór lektury.

Trzecią częścią trylogii rwandyjskiej jest „Strategia antylop”. Tym razem autor udziela głosu zabójcom i ofiarom rzezi. Autor odsłania przed czytelnikami świat niewyobrażalnego okrucieństwa, zła i bólu. Hatzfeld rozmawia z obiema stronami konfliktu i relacjonuje powrót Hutu i Tutsi do „normalnego życia” po masakrze, która nieodwracalnie podzieliła rwandyjskie społeczeństwo. Jean Hatzfeld stara się też znaleźć odpowiedź na pytanie, czy po takich doświadczeniach przebaczenie jest w ogóle możliwe.

Hatzfeld postanowił dokonać reporterskiego eksperymentu. Po dwudziestu latach od masakry w Rwandzie wrócił do kraju, by zobaczyć, jak obok siebie żyją ludzie, którzy pamiętają wydarzenia z wiosny 1994 roku i ich potomkowie. Tytułowy Englebert to jeden z nielicznych ocalałych, jednocześnie potomek ostatniego króla Rwandy. Englebert to postać wyjątkowa. Studiował we Francji, potrafi z głowy cytować „Kwiaty zła”, namiętnie czyta „Iliadę”. Masakrę w Rwandzie przeżył wyłącznie dzięki swojemu sprytowi, ukrywając się wśród papirusów na bagnach. Hatzfeld rozmawia z nim na nurtujący temat – jak można żyć po ludobójstwie?

Ostatni wyścig

Ostatni wyścig” to wyjątkowa książka w dorobku Hatzfelda. Autor skupia się na postaci Ayanleha Makedy, wybitnego etiopskiego maratończyka, którego kariera w wyniku afery dopingowej gwałtownie się zmieniła. Z olimpiady w Pekinie i sportowego piedestału Makeda trafił do okopów w ogarniętej wojną ojczyźnie. Pewnego dnia rozpoznaje go pasjonujący się sportem francuski dziennikarz, który próbuje na własną rękę dowiedzieć się, co stało za skandalem, który zakończył karierę Ayanleha. W chwili spotkania z Frédériciem Makeda był prostym szeregowcem. Mężczyźni zaczęli rozmawiać, w efekcie czego na jaw wyszło wiele nieznanych szczegółów z życia maratończyka. Francuski dziennikarz postanowił zgłębić historię jego upadku i dowieść, czy Makeda faktycznie przyjmował doping czy padł ofiarą szeroko zakrojonej akcji mającej doprowadzić do jego upadku. Za książkę „Ostatni wyścig” Hatzfeld otrzymał Nagrodę im. Tristana Bernarda przyznawaną twórcom piszącym o sporcie.

Książki Jeana Hatzfelda na Woblinku

W księgarni internetowej Woblink znajdziecie książki Jeana Hatzfelda w formie ebooka i papierowej.

Co znajdziesz w kategorii: Książki o nowożytności

Historia nowożytna to okres w dziejach, który nastąpił po średniowieczu, a więc w XV wieku, i trwał aż do początku wieku XIX. Nowożytność dzieli się na cztery okresy: renesans, barok, oświecenie i romantyzm, dlatego kategoria „Historia nowożytna” jest bardzo obszerna. Należą do niej książki opisujące wydarzenia historyczne, przemiany kulturowe, polityczne i ideologiczne. W kategorii „Historia nowożytna” znajdziemy wiele książek napisanych przez Normana Daviesa, jednego z najbardziej znanych w Polsce historyków. Davis to autor posiadający polskie i brytyjskie obywatelstwo, ale pochodzący z Walii. Napisał wiele książek historycznych dotyczących Europy Środkowej i Wschodniej, głównie Polski. W księgarni internetowej Woblink.com odnaleźć możemy takie książki Daviesa jak „Boże igrzysko. Historia Polski”, pozycję przez większość historyków uznaną za jedną z najlepszych książek o dziejach naszego kraju, „Serce Europy” – książkę, w której Davies przeciwstawia się utartym schematom i przedstawia historię Polski od czasów najnowszych do epok najbardziej w czasie odległych, czy „Zaginione królestwa”, w których przeczytać możemy o nieznanej historii Europy. Warto sięgnąć także po biografie i poznać bliżej takie postaci jak laureat literackiego Nobla Henryk Sienkiewicz („Henryk Sienkiewicz jakiego nie znamy” Kamila Kartasińskiego), niezrównany francuski dowódca Napoleon Bonaparte („Napoleon na ziemiach polskich. Przewodnik historyczny” Jakuba Hermanowicza), inicjator reformacji Marcin Luter („Marcin Luter. Prorok i buntownik” Lyndal Roper). Znajdują się tu również książki, które w centrum zainteresowania stawiają życie kobiet. Wśród nich są „Damy złotego wieku” Kamila Janickiego czy „Kobiety niepokorne. Reformatorki – buntowniczki – rewolucjonistki. Herstorie” Izabeli Desperak i Ingi Kuźmy. W tej kategorii mieszczą się też książki poświęcone historii seksualności – „W łożu z Tudorami. Intymne życie dynastii” Amy Licence oraz „Kochanki, bastardzi, oszuści. Nieprawe łoża królów Polski: XVI–XVIII wiek” Marka Telera.