Jean Hatzfeld Poezja i Dramat - książki, ebooki i audiobooki

Typ publikacji

Cena

Format

Wydawcy

Sortuj według:
Zyskujące popularność

Przepraszamy, wygląda na to, że tym razem nie znaleźliśmy produktów dla Twojego zapytania.

Sugestie:

  • Sprawdź, czy na pewno poprawnie wpisałeś szukaną frazę
  • Skorzystaj z katalogu, aby w ten sposób znaleźć interesujący Cię produkt
  • W razie dodatkowych pytań, skontaktuj się z nami przy użyciu formularza kontaktowego

Jean Hatzfeld Poezja i Dramat - książki, ebooki i audiobooki

Jean Hatzfeld urodził się w 1949 roku. To francuski dziennikarz, korespondent wojenny, pisarz, autor głośnych reportaży. Hatzfeld jest laureatem wielu prestiżowych nagród literackich i dziennikarskich. W 2010 roku otrzymał Nagrodę im. Ryszarda Kapuścińskiego. Do tej pory w Polsce ukazało się sześć książek Hatzfelda – „Nagość życia”, „Sezon maczet”, „Strategia antylop”, „Więzy krwi”, „Ostatni wyścig” i „Englebert z rwandyjskich wzgórz”. Hatzfeld specjalizuje się w pisaniu o Afryce. Większość jego książek to reportaże z miejsc dotkniętych wojnami, biedą i niesprawiedliwością społeczną. Ponadto pisał o Bliskim Wschodzie i Haiti. Hatzfeld relacjonował upadek bloku wschodniego w Europie Środkowej. Dla francuskojęzycznych mediów pisał o narodzinach „Solidarności” w Polsce oraz o aksamitnej rewolucji w Czechosłowacji. W latach 80. był korespondentem wojennym w Libanie, następnie relacjonował przebieg wojny w Jugosławii. W trakcie oblężenia Sarajewa Hatzfeld został poważnie ranny. Doświadczenia z Bałkanów zaowocowały dwoma książkami – „L’air de la guerre” (1994) oraz „La guerre au bord du fleuve” (1999).

Trylogia rwandyjska Jeana Hatzfeld

W połowie lat 90. Hatzfeld wyruszył do Rwandy. Efektem jego pracy dziennikarskiej były trzy książki poświęcone wojnie domowej w tym kraju – „Nagość życia. Opowieści z bagien Rwandy”, „Sezon maczet” oraz „Strategia antylop”. Hatzfeld postanowił dokonać swoistego eksperymentu – wrócił do Rwandy dwadzieścia lat po opisywanych przez siebie wydarzeniach. Swoje obserwacje i porównania opisał w książce „Englebert z rwandyjskich wzgórz”.

Wiosną 1994 roku Jean Hatzfeld był korespondentem w Jugosławii. Pierwsze doniesienia dotyczące ludobójstwa w Rwandzie obserwuje z ekranu telewizora, gdy przebywa w San Francisco, skąd relacjonuje mistrzostwa świata w piłce nożnej. Wówczas postanawia wyjechać do Afryki, by pisać o ucieczce setek tysięcy Hutu do krajów sąsiadujących z Rwandą. Następnie wraca do Paryża i zastanawia się, dlaczego w Europie tak mało mówi się o ocalałych z rzezi, która rozegrała się w Rwandzie. W 1997 roku postanawia wrócić do Afryki, by dać świadectwo rwandyjskiej masakry. Efektem rozmów z nielicznymi ocalałymi Tutsi opisał w „Nagości życia”, pierwszym tomie trylogii rwandyjskiej.

„Sezon maczet” to druga część trylogii Jeana Hatzfelda, której autor opisał ludobójstwo w Rwandzie. Tym razem reportażysta postanawia porozmawiać z mieszkającymi na skraju bagien sprawcami masakry. Dziesięciu mężczyzn, którzy odsiadują wyroki w więzieniu, decydują się opowiedzieć Hatzfeldowi swoją historię. Wśród zbrodniarzy są rolnicy, wojskowi, nauczyciele. Autor reportażu stara się dowiedzieć, co się stało, że wiosną 1994 roku ci mężczyźni zmienili się w bezwzględnych katów, którzy wzięli udział w ludobójstwie swoich sąsiadów – ludzi, z którymi obcowali na co dzień. Grali z nimi w piłkę nożną, razem jedli posiłki, chodzili do kościoła. Mężczyźni z więzienia w Rilimie nie usprawiedliwiają swojego działania. Opowiadają o tym, jak tygodniami, wedle skrupulatnie przygotowanego planu, z zimną krwią zabijali członków grupy Tutsi. „Sezon maczet” to wstrząsająca opowieść o przekroczeniu granic człowieczeństwa – o bezwzględności, brutalności i czystym złu. Wiedza o tym, że bohaterowie książki – Ignace, Pio czy Leopord – po kilku latach wyszli na wolność, dodatkowo intensyfikuje odbiór lektury.

Trzecią częścią trylogii rwandyjskiej jest „Strategia antylop”. Tym razem autor udziela głosu zabójcom i ofiarom rzezi. Autor odsłania przed czytelnikami świat niewyobrażalnego okrucieństwa, zła i bólu. Hatzfeld rozmawia z obiema stronami konfliktu i relacjonuje powrót Hutu i Tutsi do „normalnego życia” po masakrze, która nieodwracalnie podzieliła rwandyjskie społeczeństwo. Jean Hatzfeld stara się też znaleźć odpowiedź na pytanie, czy po takich doświadczeniach przebaczenie jest w ogóle możliwe.

Hatzfeld postanowił dokonać reporterskiego eksperymentu. Po dwudziestu latach od masakry w Rwandzie wrócił do kraju, by zobaczyć, jak obok siebie żyją ludzie, którzy pamiętają wydarzenia z wiosny 1994 roku i ich potomkowie. Tytułowy Englebert to jeden z nielicznych ocalałych, jednocześnie potomek ostatniego króla Rwandy. Englebert to postać wyjątkowa. Studiował we Francji, potrafi z głowy cytować „Kwiaty zła”, namiętnie czyta „Iliadę”. Masakrę w Rwandzie przeżył wyłącznie dzięki swojemu sprytowi, ukrywając się wśród papirusów na bagnach. Hatzfeld rozmawia z nim na nurtujący temat – jak można żyć po ludobójstwie?

Ostatni wyścig

Ostatni wyścig” to wyjątkowa książka w dorobku Hatzfelda. Autor skupia się na postaci Ayanleha Makedy, wybitnego etiopskiego maratończyka, którego kariera w wyniku afery dopingowej gwałtownie się zmieniła. Z olimpiady w Pekinie i sportowego piedestału Makeda trafił do okopów w ogarniętej wojną ojczyźnie. Pewnego dnia rozpoznaje go pasjonujący się sportem francuski dziennikarz, który próbuje na własną rękę dowiedzieć się, co stało za skandalem, który zakończył karierę Ayanleha. W chwili spotkania z Frédériciem Makeda był prostym szeregowcem. Mężczyźni zaczęli rozmawiać, w efekcie czego na jaw wyszło wiele nieznanych szczegółów z życia maratończyka. Francuski dziennikarz postanowił zgłębić historię jego upadku i dowieść, czy Makeda faktycznie przyjmował doping czy padł ofiarą szeroko zakrojonej akcji mającej doprowadzić do jego upadku. Za książkę „Ostatni wyścig” Hatzfeld otrzymał Nagrodę im. Tristana Bernarda przyznawaną twórcom piszącym o sporcie.

Książki Jeana Hatzfelda na Woblinku

W księgarni internetowej Woblink znajdziecie książki Jeana Hatzfelda w formie ebooka i papierowej.

Co znajdziesz w kategorii: Poezja i Dramat

Kategoria „Poezja / Dramat” zawiera utwory reprezentujące dwa rodzaje literackie. Poezja to dosyć wieloznaczny termin wywodzący się ze starożytnej Grecji. Kiedyś oznaczał ogół wszystkich dzieł literatury pięknej, obecnie za poezję uważa się wszystkie utwory pisane mową wiązaną, czyli wierszem. Dramat z kolei uznawany jest za rodzaj sztuki z pogranicza teatru i literatury, dziełem literackim jest tylko i wyłącznie w warstwie słownej – sama realizacja teatralnego widowiska jest zaliczana do szeroko pojętych sztuk teatru. W kategorii „Poezja / Dramat” znajdują się więc utwory cenionych twórców, które tworzą kanon literatury zarówno polskiej, jak i światowej. Możemy tu znaleźć poezje najwybitniejszych poetów polskich, takich jak Zbigniew Herbert, Wisława Szymborska, Czesław Miłosz czy Krzysztof Kamil Baczyński, ale także zagranicznych, jak na przykład Francesco Petrarca, Giovanni Boccaccio czy Edgar Allan Poe. Odnaleźć tu również możemy tomy poezji „Lucyfer zwycięża” Ilony Witkowskiej oraz „Zimna książka” Marty Podgórnik nominowane do Nagrody im. Wisławy Szymborskiej, a także zachwycającą poezję Rupi Kaur zebraną w zbiorach „Mleko i miód. Milk and Honey” oraz „Słońce i jej kwiaty. The Sun and Her Flowers”. Pierwsza z publikacji kanadyjsko-hinduskiej poetki to przetłumaczony na ponad 30 języków bestseller opowiadający o kobiecości, miłości, przemocy oraz stracie. Drugi zbiór Rupi Kaur skupiony jest przede wszystkim na samoświadomości i dojrzewaniu. Czytelnicy zainteresowani dramatami odnajdą tutaj klasyki literatury polskiej, jak „Balladyna” Juliusza Słowackiego, „Zemsta” Aleksandra Fredry, „Wesele” Stanisława Wyspiańskiego, oraz zagranicznej, czyli takie pozycje jak „Makbet” Williama Szekspira, „Świętoszek” Moliera czy „Król Edyp” Sofoklesa. W księgarni internetowej Woblink.com znajdują się również takie utwory jak „Małe zbrodnie małżeńskie” Érica-Emmanuela Schmitta, czyli opowieść o związku dwojga kochających się niegdyś ludzi, „Czarownice z Salem” Arthura Millera czy „Narty Ojca Świętego” Jerzego Pilcha.