Maria Konopnicka Pozostałe - książki, ebooki i audiobooki

„Utwory dramatyczne” to zbiór dzieł Marii Konopnickiej, poetki i nowelistki okresu realizmu. Jest ona uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich pisarek.
Na zbiór "Utwory dramatyczne" składają się zarówno ukończone dzieła jak i fragmenty dramatycznej twórczości Marii Konopnickiej. Znana głownie jako poetka i nowelista w znajdujących się tutaj utworach dowodzi również nieprzeciętnego talentu dramatopisarskiego.

„Poezje TOM VI” to zbiór wierszy Marii Konopnickiej, poetki i nowelistki okresu realizmu. Jest ona uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich pisarek.
"Poezje TOM VI" to zbiór ponad 140 utworów autorstwa Marii Konopnickiej. W skład tego zbioru wchodzą takie wiersze jak „Nowe lato”; „W miasteczku”; „Uderzam w ciebie; „Ta ziemia”. 

„Poezje TOM VII” to zbiór wierszy Marii Konopnickiej, poetki i nowelistki okresu realizmu. Jest ona uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich pisarek.
"Poezje TOM VII" to zbiór 30 utworów autorstwa Marii Konopnickiej. W skład tego zbioru wchodzą takie wiersze jak „Prometeusz i Syzyf”; „Czas”; „Burza”; „Podmuchy wiosny”. 

„Poezje TOM VIII” to zbiór wierszy Marii Konopnickiej, poetki i nowelistki okresu realizmu. Jest ona uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich pisarek.
"Poezje TOM VIII" to zbiór prawie 70 utworów autorstwa Marii Konopnickiej. W skład tego zbioru wchodzą takie wiersze jak „Litwie”; „Po bitwie”; „Trzeci Maj”; „Hymn nowej Polski”. 

„Poezje TOM V” to zbiór wierszy Marii Konopnickiej, poetki i nowelistki okresu realizmu. Jest ona uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich pisarek.
"Poezje TOM V" to zbiór ponad 90 utworów autorstwa Marii Konopnickiej. W skład tego zbioru wchodzą takie wiersze jak „Na grobie rycerzy”; „Preludium”; „Na skale”; „Na Ghetto”. 

„Poezje TOM IV” to zbiór utworów jednej z najwybitniejszych pisarek polskiej literatury – Marii Konopnickiej. 
"Poezje TOM IV" to zbiór prawie 110 utworów autorstwa Marii Konopnickiej. W skład tego zbioru wchodzą takie utwory jak „Ranek w Wenecyi”; „Faun tańczy”; „Poznaliśmy się”; „Sąd”. 

„Poezje TOM III” to zbiór utworów jednej z najwybitniejszych pisarek polskiej literatury – Marii Konopnickiej. 
"Poezje TOM III" to zbiór prawie 180 autorstwa Marii Konopnickiej. W skład tego zbioru wchodzą takie utwory jak „Ty i wieczór”; „Ta gwiazda”; „Na śniegu”; „Pieśń o domu”.

„Poezje TOM I” to zbiór utworów jednej z najwybitniejszych pisarek polskiej literatury – Marii Konopnickiej. Adam Grzymała-Siedlecki uznał ją za „geniusza komunikatywności”, a Stefan Żeromski opisał w Dziennikach poetkę jako wieszcza jego pokolenia. 
"Poezje TOM I" to zbiór ponad 60 utworówautorstwa Marii Konopnickiej. W skład tego zbioru wchodzą takie utwory jak „Do kobiety”; „Echa majowe”; „Na Dunajcu”.

„Poezje TOM II” to zbiór utworów jednej z najwybitniejszych pisarek polskiej literatury – Marii Konopnickiej.
"Poezje TOM II" to zbiór ponad 164autorstwa Marii Konopnickiej. W skład tego zbioru wchodzą takie utwory jak „Kocham cię”; „Noce letnie”; „Łzy i pieśni”; „O poranku”. 

Opowiadanie opisujące nieludzki proceder wystawiania osób starszych i niedołężnych na licytacje, jaki w drugiej połowie XIX wieku był praktykowany w niektórych gminach w Szwajcarii. Do sali zostaje wprowadzony 81-letni Kuntz Wunderli, były tragarz. Mężczyzna próbuje zaprezentować się jako osoba silna i zdrowa, jednak upokarzająca procedura oględzin jego ciała nie pozostawia złudzeń. Na licytacji pojawia się syn Kuntza, ale wyraźnie nie jest zainteresowany przygarnięciem ojca....

Zbiór nowel Marii Konopnickiej, w których autorka porusza aktualne problemy społeczne, takie jak ubóstwo, sytuacja kobiet w patriarchalnej kulturze, konfrontacja ideałów z prozą życia, przykre konsekwencje mieszczańskiej moralności. Wraz z bohaterami opowiadań zaglądamy . do bogatej zabytkowej kamienicy, wiejskiej kuchni, na zaplecze teatru czy do kaplicy cmentarnej. Konopnicka odmalowuje życie zwykłych ludzi drobiazgowo, z werwą i literackim kunsztem, a niejednokrotnie także...

Pan Kapturkiewicz jest prostym pracownikiem technicznym w teatrze. Choć jako dekorator nie ma wpływu na program, marzy mu się, by wystawić "Burzę" Szekspira. Na kwitach za pracę zaczyna podpisywać się jako Prospero, na zapleczu śni o tym, jak konstruuje na potrzeby spektaklu wiarygodny, wzburzony ocean. Tymczasem teatr usiłuje na siebie zarobić i nieustannie wystawia sztukę "Walentyna, czyli pantofel bez pary".

Literacka scenka rodzajowa z pochówku 43-letniego posłańca miejskiego. Mechaniczne działania posługaczy zestawione są z rozpaczą osieroconych dzieci i z zabiegami umęczonej matki. Starsza, ledwo widząca kobieta z przesadną gorliwością dba o ceremoniał, wydała w końcu wszystkie pieniądze, by syn nie szedł do ziemi anonimowo.

Mendel Gdański to polski Żyd, który od 27 lat mieszka w Warszawie, tutaj prowadzi firmę introligatorską, tutaj ma przyjaciół i groby bliskich mu osób. Po śmierci córki wychowuje małego Kubusia. Pewnego razu chłopiec wraca ze szkoły roztrzęsiony, skarży się, że koledzy dokuczali mu i nazywali Żydem. Tego samego dnia do Mendla przychodzi zaprzyjaźniony zegarmistrz i ostrzega, że w mieście szykuje się obława na Żydów. Mężczyzna przedstawił stereotypowe uprzedzenia polskiego społ...

Opowiadanie o chłopcu Stanisławie, któremu ojciec przywozi z zagranicznej podróży cenny, przepiękny zegarek. Chłopiec jest zachwycony podarunkiem, ale ze względu na młody wiek nie dostaje go na własność, może cieszyć się jego widokiem jedynie w niedzielę. Pewnego razu ojciec znika z domu, a zegarek trafia w zastaw. Ogromna tęsknota za podarunkiem odwraca uwagę chłopca od dramatu, który rozgrywa się w jego rodzinie.

Zbiór nowel Marii Konopnickiej, w tym tych najbardziej znanych, jak "Dym", "Nasza szkapa" czy "Mendel Gdański". W zwięzłej formie autorce udaje się uchwycić zarówno głębię rodzinnych relacji i piękno kameralnych sytuacji, jak i skomplikowanie procesów społecznych, realne konsekwencje abstrakcyjnych idei.

Maryśka to prosta dziewczyna ze wsi. Pracuje na kuchni, gdzie stara się zarobić na siebie i swojego synka Antosia. Gdy piecze chleb, zawsze odkrawa z ciasta dodatkowy bochen dla Antka, chłopaka z folwarku. Dla nikogo ze wsi nie jest tajemnicą, że Antoś to jego syn, a Maryśka spodziewa się kolejnego dziecka. Tymczasem Antek wyrusza oświadczyć się pannie z dużym posagiem. Tego dnia Maryśka traci nad sobą kontrolę.

Opowiadanie będące studium ludzkiej psychiki. Na francuskim wybrzeżu żyje młoda, zmizerniała kobieta, która nieustannie za czymś wygląda w stronę morza. Jest chora na tęsknotę, jest chora na odległość. Zaczęła tęsknić za swoim realnym mężem. Jej dusza idealizowała postać mężczyzny do tego stopnia, że gdy ten pojawił się w progu, kobieta nie przestawała tęsknić - tęsknić dla samej tęsknoty.

Młody małżonek próbuje przekonać swoją ciotkę, by pod jego nieobecność przyjęła w swoje progi jego żonę. Mężczyzna musi wyjechać na kilka tygodni w interesach i nie chce zostawiać małżonki bez towarzystwa. Stara panna otoczona gromadką psów zdecydowanie odmawia, boi się zniesławienia w przypadku, gdyby dziewczyna była ciężarna. W tej właśnie chwili służąca informuje, że ktoś podrzucił niemowlę pod drzwi kamienicy ciotki.

Do dworu, gdzie na werandzie wypoczywa zamożne towarzystwo, dociera tajemniczy wędrowiec. Jego przybycie wzbudza popłoch gospodarza domu. Nieznajomy postanawia opowiedzieć zebranym historię swojego życia.

W upalny dzień, na środku rynku, siedzi młoda kobieta. Wpatrzona prosto w słońce nie reaguje na próby kontaktu, majacząc, opowiada tragiczną historię śmierci dziecka, utraty męża i pożaru domu.

Sceny z życia ludzi zamieszkałych w osadzie położonej w Normandii. Połowy i magnetyzm morza łączą się z opowieścią o sieciarkach, ich ciężkiej pracy i dramatycznej starości, która nadchodzi, gdy nie mają one już sił, by wiązać sieci.

Obserwowany przez narratorkę ceremoniał wiejskiego pogrzebu staje się pretekstem do refleksji o odchodzeniu. Chłopi, którzy, przy wtórze odśpiewywanej pieśni, żegnają zmarłego, stają się uosobieniem szlachetnej prostoty i siły człowieka.

Sędziwy ojciec, właściciel starego dworku, nie potrafi wybaczyć córce, że poślubiła Niemca. Mijają lata, a gniew mężczyzny nie słabnie, ojciec odrzuca nie tylko córkę, ale i jej synów. Gdy chłopcy przybywają z wizytą do dworu, dziadek dystansuje się od nich i nazywa ich pogardliwie „Niemczakami".