Zygmunt Krasiński Pozostałe - książki, ebooki i audiobooki

Typ publikacji

Cena

Format

Wydawcy

Sortuj według:
Zyskujące popularność

Przepraszamy, wygląda na to, że tym razem nie znaleźliśmy produktów dla Twojego zapytania.

Sugestie:

  • Sprawdź, czy na pewno poprawnie wpisałeś szukaną frazę
  • Skorzystaj z katalogu, aby w ten sposób znaleźć interesujący Cię produkt
  • W razie dodatkowych pytań, skontaktuj się z nami przy użyciu formularza kontaktowego

Zygmunt Krasiński Pozostałe - książki, ebooki i audiobooki

Zygmunt Krasiński był jednym z największych poetów polskiego romantyzmu, uznawanym za jednego z „trzech wieszczów”, obok Adama Mickiewicza oraz Juliusza Słowackiego. Krasiński był nie tylko poetą, ale także prozaikiem, dramatopisarzem oraz filozofem. Jego „Nie-Boska Komedia” pozostaje jednym z najbardziej znanych tekstów polskiego romantyzmu. Niemniej ważną pozycją w twórczości Zygmunta Krasińskiego są dramat „Irydion” czy „Agaj-Han”.

Młodość Zygmunta Krasińskiego

Napoleon Stanisław Adam Feliks Zygmunt Krasiński urodził się 19 lutego 1812 roku w Paryżu, w domu przy Boulevard Montmartre 10. Był hrabią, potomkiem magnackiej rodziny Krasińskich herbu Ślepowron. Jego rodzicami byli Maria Radziwiłłówna oraz generał Wincenty Krasiński. Zygmunt był II Ordynatem na Opinogórze, zaraz po swoim ojcu. Młody poeta kształcił się w rzeczonej Opinogórze pod kierunkiem pisarza Józefa Korzeniowskiego oraz Piotra Chlebowskiego. Później rozpoczął naukę w Liceum Warszawskim, by następnie uczęszczać na wydział prawa Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Jednak Zygmunt Krasiński nie przebywał tam bardzo długo, ponieważ ojciec wysłał go do Szwajcarii po serii przewinień.

Ojciec miał zresztą największy wpływ na poglądy oraz życie Zygmunta Krasińskiego. Wincenty, generał napoleoński, był później lojalnym poddanym cara Rosji. Matka Zygmunta zmarła już w 1833 roku. Młody poeta buntował się przeciwko dyscyplinującemu podejściu ojca, jednak nie udało mu się wyrwać spod jego wpływu. Wincenty mieszał się zarówno w jego życie osobiste (między innymi wymusił na synu małżeństwo z Elizą z Branickich, pomimo uczucia Zygmunta do Delfiny Potockiej), jak i ingerował w jego poglądy polityczne. Zygmunt nie wziął udziału w powstaniu listopadowym i demonstracjach patriotycznych właśnie pod wpływem ojca. Jego nieobecność i brak aktywności wywołały odrzucenie ze strony kolegów, przez co pisarz musiał przerwać studia. Po tych wydarzeniach przebywał głównie w Niemczech, Francji oraz we Włoszech.

Dorosłe życie

Zygmunt Krasiński przeżył ciężki okres po roku 1831. Napięta relacja z ojcem, dla którego pozostawał jednak uległym synem potęgowała jego rozstrój nerwowy. Zygmunt cierpiał także na chorobę oczu, która groziła ślepotą i wymuszała jego długie, samotne chwile, spędzane w ciemnym pokoju. Pisarz przebywał wraz z ojcem w Petersburgu od jesieni 1832 do wiosny 1833. Wincenty starał się nakłonić go do służby dla dworu rosyjskiego, ale tym razem Zygmunt zdecydowanie przeciwstawił się temu żądaniu. Następnie wyruszył do Krakowa i Wiednia, by przenieść się do Włoch. To tam nawiązał romans z Joanną Bobrową-Piotrowicką, a także spotkał i zaprzyjaźnił się z Juliuszem Słowackim (Rzym, 1836). To właśnie lata 30. XIX wieku były czasem powstania najważniejszych dramatów Zygmunta Krasińskiego, „Nie-Boskiej komedii” oraz „Irydiona”.

W Neapolu w grudniu 1838 roku Zygmunt nawiązał niezwykle ważny dla niego romans z Delfiną Potocką. Było to najsilniejsze z zauroczeń poety, uczucia zresztą były odwzajemnione. Romans ten trwał do roku 1846, by przekształcić się w przyjaźń. Relacja z Delfiną Potocką wywarła duży wpływ na twórczość Krasińskiego. Niemniej ważna była także przyjaźń z Augustem Cieszkowskim, którego poznał w Mediolanie w roku 1839. Ojciec wymusił na Zygmuncie ślub z Elizą z Branickich, malarką, w roku 1843. Małżeństwo doczekało się czwórki dzieci: Władysława Wincentego, Zygmunta Jerzego, Marii Beatryczy oraz Elizy, która niestety wkrótce zmarła.

Zygmunt Krasiński zachorował na gruźlicę i zmarł 23 lutego 1859 roku w Paryżu. Jego ciało zostało przetransportowane do Opinogóry.

Twórczość Zygmunta Krasińskiego – „Nie-Boska komedia”

Zygmunt Krasiński prowadził ogromną ilość korespondencji, dzięki której wyrażał i wymieniał myśli z wieloma bliskimi mu osobami, w tym ojcem Wincentym, Konstantym Gaszyńskim, Henrym Reeve, Adamem Sołtanem, Augustem Cieszkowskim czy Delfiną Potocką. Wybory tych listów znajdziecie na Woblink, między innymi w tomach „Listy do Jerzego Lubomirskiego”, „Listy do Konstantego Gaszyńskiego” czy „Wybór listów politycznych”.

Zygmunt Krasiński podjął pierwsze próby literackie jeszcze w Warszawie, a najwybitniejsze dzieła napisał jednak na emigracji. „Nie-Boska komedia” powstała w roku 1835 i stanowi mistrzowski przykład romantycznego dramatu metafizycznego. Historia łączy się tu moralitetem, a rzeczywistość ziemska z sakralną. Pierwsze dwa akty opowiadają historię życia rodzinnego hrabiego Henryka, poety, a także męża i ojca, który zapomina o swoich obowiązkach rodzinnych i zaniedbuje żonę oraz małego synka, za co przychodzi mu srogo zapłacić. Dwa kolejne akty skupiają się na służbie publicznej, a także na kwestii rewolucji, która ma moc doprowadzić do upadku starego porządku społecznego i wywołać zmiany. Henryk swoim postępowaniem doprowadza do obłędu i śmierci swoją żonę. Jest pełen pychy, egoizmu, fałszywie natchnionej poetyckości, która w realnych cierpieniach widzi głównie źródło dla twórczości. Jego działania zostają ukarane rodzinną tragedią, a sam Henryk skierowany na drogę służby bliźnim i miłości ewangelicznej. Jednak Henryk nadal popełnia błędy. Wizja rewolucji Krasińskiego w „Nie-Boskiej komedii” to starcie obozu arystokratycznego i tradycyjnego oraz demokratycznego i ateistycznego, przy czym obydwie strony wydają się być niezdolne do dalszego kształtowania rzeczywistości. W kulminacyjnej scenie dramatu obecna jest wielka polemika dwóch postaci przedstawiających dwie różne wizje – Hrabiego, obrońcy starego porządku, oraz Pankracego, przywódcy rewolucjonistów. Na koniec jednak wszyscy ponoszą klęskę. „Nie-Boską komedię” Zygmunta Krasińskiego znajdziecie na Woblink jako ebook, audiobook lub książkę papierową.

Inne książki Zygmunta Krasińskiego w księgarni internetowej Woblink

„Nie-Boska komedia” nie jest jedynym dziełem Zygmunta Krasińskiego, które na stałe weszło do klasyki polskiej literatury. Są wśród nich także z pewnością takie tytuły jak: „Irydion”, „Agaj-Han”, „Grób rodziny Reichstalów” czy „Władysław Herman i dwór jego”. Czekają one na Was na Woblink w formie książek papierowych, ebooków lub audiobooków.

Co znajdziesz w kategorii: Pozostałe

Umieszczone w kategorii „Pozostałe” publikacje to książki, które należą do kategorii „Historia”, ale których nie można przyporządkować do żadnej z podkategorii – „Historia najnowsza”, „Historia nowożytna”, „II wojna światowa”, „Starożytność i średniowiecze”. Odnaleźć tu możemy pozycje opisujące dłuższe okresy historii, niemieszczące się w ściśle wyznaczonych zakresach, a także tytuły poświęcone konkretnym aspektom historii czy ujmujące historię w niecodzienny sposób. W serwisie Woblink.com znajdują się takie tytuły jak „Europa. Rozprawa historyka z historią”, czyli opracowane dzieje Europy spisane przez jednego z najpopularniejszych historyków Normana Daviesa, „Radziwiłłowie. Burzliwe losy słynnego rodu” Witolda Banacha, w której znaleźć możemy historię jednego z najważniejszych rodów Rzeczpospolitej. Kolejną wartą wyróżnienia pozycją jest „Jak pogoda zmieniała losy wojen i świata”, gdzie Erik Durschmied opisuje konflikty zbrojne, w których decydującą rolę odegrały zjawiska atmosferyczne. W kategorii „Pozostałe” umieszczone zostały książki z cyklu „prawdziwe historie”, przedstawiające historię z punktu widzenia kobiet. W serii znajdują się publikacje m.in. Anny Herbich („Dziewczyny z powstania”, „Dziewczyny z Syberii”), Kamila Janickiego („Damy złotego wieku”, „Żelazne damy”), Diane Ducret („Kobiety dyktatorów”, „Kobiety mafii”) i Anny Marii Śnieżko („Żona wyklęta”). Czytelników chcących poznać historię od jej zabawnej strony na pewno zainteresuje „Historia bez cenzury” Wojciecha Drewniaka, w której autor w dowcipny i ciekawy sposób opisuje wybrane przez siebie wydarzenia czy postacie historyczne. Podobną formę przyjmuje Jan Wróbel w „Historii Polski 2.0. Polak, Rusek i Niemiec”, w której z przymrużeniem oka i wspaniałym humorem rozprawia o tym, jak nasi rodacy dawali w kość sąsiadom. Nie inaczej jest w kontynuacji tej książki – „Historii Polski 2.0. Polak potrafi, Polka też” napisanej wspólnie z Ewą Wróbel. Druga część to zestawienie genialnych osiągnięć naszych rodaków, bez których świat nie byłby taki sam.