W twórczości poetyckiej Ziemianina ujmuje i urzeka oszczędność środków wyrazu, ekspresyjna prostota i lapidarność, emocjonalna dyskrecja, ale także wiara, że świat jest piękny, a ludzie dobrzy, że nad nami i światem czuwa oko opatrzności. Pisanie wierszy jest dla Adama Ziemianina funkcją życia - we wszystkich możliwych znaczeniach i wymiarach. Poezja to święto i codzienność, karnawał i post. Bo poezja jest czymś niepojętym jak błogosławieństwo losu i zarazem czymś oczywistym...
Potoczysta, zabawna, niezwykle osobista, a równocześnie faktograficznie umocowana opowieść o Krakowie na przestrzeni lat 60. do połowy 80. Młodość Autora upływająca w otoczeniu „królewskiego miasta” i w towarzystwie jemu podobnych – artystów, charakterystycznych figur, anegdotycznych postaci tamtych lat, „krakowskiej cyganerii”, ze szczególnym uwzględnieniem osoby Wojtka Bellona – zmarłego młodo poety i barda, którego unieśmiertelniły śpiewane wciąż przez kolejne pokolenia ha...
