Piotr Cieński jest dla mnie tym poetą, o których myślę: gdyby wszyscy byli tak utalentowani i czyści, jaki byłby świat?
Myślę o nim, bo wierzę, że jego wrażliwość będzie wszechobecna. Ma niezwykły dar łączenia rzeczy wzniosłych z prozą życia, np. "po nadziejach mam kaca", czy "sny w kieliszku niedopite". Gwarantuję! Na pewno go nie ma (kaca!!!) po przeczytaniu wierszy Piotra.
Ewa Kasprzyk
Urodziłam się w 1970 roku w Warszawie. Debiutowałam czterema wierszami w "Decentrum" w roku 1990. Ukończyłam filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim i kulturoznawstwo w IBL w PAN. Przez wiele lat byłam nauczycielką w warszawskich liceach i zajmowałam się też publicystyką […] Publikowałam swoje wiersze w "Babińcu literackim", w "Nieszufladzie", i w fejsbukowej grupie Anny Grabowskiej "Poezja". Od trzech lat zajmuję się zawodowo problemami osób niewidomych, zwłaszcza w za...
Tematy, które są bliskie i inspirujące dla Poetki to: bezwarunkowa miłość, transformacja gatunku ludzkiego oraz poszerzenie świadomości. Przełomowy był dla niej rok 1993. Podczas snu, jednej wiosennej nocy dosłownie została rzucona w otchłań nieznanego. Jak sama mówi: "to graniczne przeżycie poruszyło całą moją strukturę psychofizyczną, jak i energetyczną na głębokim poziomie. Zostały mi pokazane inne wymiary i rzeczywistości, o istnieniu których nie miałam najmniejszego ...
Poezja najwybitniejszego (1865-1940) polskiego symbolisty. Jego twórczość nastawiona na wrażenie, impresję, równocześnie jest rozpięta między antynomiami. Wyłania się z niej nieskończone pragnienie miłości i skończona możliwość spełnień; ekstaza i cierpienie; tragizm i sielanka; dramat i idylla.
Poetka wykreowała królestwo nadkolorów i nadaromatów, świat bujny, zmysłowy, niekoniecznie w sensie erotycznym, raczej subtelne odczucia wzrokowe, specjały smakowe, wrażenia węcjowe i inne przymioty doskonałego smakoszostwa, naszpikowane estetycznymi dysonansami i niedosłowną dosłownością.
Krzysztof Kuczkowski
Grzegorz Janusz Ostrowski jako poeta nie jest ani z linii Miłosza, ani z linii Przybosia, nie należy ani do klasycystów, ani do barbarzyńców - gdyby posłużyć się popularnymi formułami krytycznoliterackimi a przecież jako poeta jest, i to w sposób niezaprzeczalny jest; co dobitnie i przekonująco udowadnia każdy jego wiersz (...). (...) Kiedy po raz pierwszy przeczytałem jego wiersze - a stało się to raptem trzy, cztery lata temu za naszą wspólnego znajomego, profesora Ryszar...
Miniatura zawiera, oprócz wierszy tego jednego z najwybitniejszych poetów XX wieku(1877-1937), również dwa, mało znane eseje: "Z rozmyślań o poezji" i "Praca zarobkowa literatów". Unikalne zdjęcia Poety pochodzą z prywatnego zbioru Adama Bednarczyka z Iłży. Całość dopełnia wyjątkowo piękny projekt okładki, autorstwa Doroty Pastok.
Gdy zimą wszystko zamarza, a cały świat pokrywa biało-niebieska śnieżno-lodowa poświata, wasze okna będą rozświetlać go tęczowymi kolorami świątecznych i zimowych ozdób. Podczas spaceru będziemy mogli zobaczyć w jednym oknie św. Mikołaja fikającego koziołki i baraszkujące obok białe niedźwiadki, w drugim wiszące gałązki jemioły, w trzecim zaś w blasku kolorowych światełek błyszczeć będzie bożonarodzeniowa choinka. Wokół roznosić się będzie zapach pieczonych ciasteczek - to ws...
Zwykła codzienność skupia na sobie całą, jakże dociekliwą uwagę i wyobraźnię Poetki. Wyobraźnia Kasi Gajek-Potoczny sprawia, że nasza "drobnicowa" Codzienność staje się nie tylko kalejdoskopem zdarzeń, ale urasta do wzruszenia lirycznego, do głębokiego przeżycia emocjonalnego. Zmusza do refleksji nad naszym życiem obok żywiołu natury i naszej rutyny obcowania z codziennym bytem rzeczywistości nieurojonej.
Stefan Mrowiński
Wiersze miłosne poetek:
Zofia Trzeszczkowska
Franciszka Arnsztajnowa
Maria Grossek-Korycka
Kazimiera Zawistowska
Maryla Wolska
Wanda Stanisławska
Maria Komornicka
Maria Czerkawska
Zofia Wojnarowska
Bronisława Ostrowska
Zofia Nałkowska
Hanna Zahorska
Flora Hufnagel
Sława Pruszyńska
Zofia Rościszewska
Dar pisania wierszy Zdzisława Mikłaszewicza oceniam bardzo wysoko. Jeśli bowiem sensowna i potrzebna światu poezja jest rozmową, dialogiem, dopowiedzią, to autor taką poezję właśnie tworzy. Twórczość Zdzisława Mikłaszewicza wynika z poważnej, na serio czynionej refleksji, która wyrażana jest w skondensowanym porządku: jest tu niezbędna dla sztuki kondensacja, ale i silny rozbłysk pointy.
Tomik "Ballada o domu i innych rzeczach śmiertelnych" to miejsce Spotkania. Spotkania z matką, z ojcem, z bliskimi, ze wspomnieniami. Temu co zwyczajne poeta nadaje rangę poezji. Nieustanie przewijają się dwa motywy: pamięć światła i pamięć ciemności. Poeta mówi światami osobistych przeżyć i doświadczeń. Buduje swoistą poetycką konstrukcję poprzez narrację, opis, przedmiot. Jego pisanie bierze się z kosmicznej potrzeby odgadnięcia tajemnicy. Niepokój jaki towarzyszy tej potrz...
