Sowello - książki, ebooki i audiobooki

Hymn na cześć utraconej miłości, wiwisekcja nie tylko na własnym sercu, ale i duszy obiektu uczuć, w kierunku którego, nawet po czasie, śle autor miłosne zaklęcia. Ten miłosny dramat wzbogacają zdjęcia autora z autentycznych miejsc opisywanych w tomiku.

Przeważają krótkie formy, w tym miniatury, które oparte na kontraście, różnego rodzaju przeciwieństwach, zaskakują puentą i ironią. Dystans wypowiadającego się podmiotu do samego siebie jest niemal wszechobecny. I to jest jeden z atutów tego tomiku.

Trochę udanych erotyków, kompozycyjnie oryginalnych, z ciekawymi puentami, gdzie jakiś szczegół, przedmiot czy element pejzażu, tworzą mozaikę przeżywanych uczuć. Większość utworów konwencjonalnych, ale mających swój urok.

Pokłon miłości, bogatej i różnorodnej. Ale równocześnie nieustająca troska, walka o to, by była pełniejsza i piękniejsza. Wiara w jej ponadczasowe trwanie. Tytułowe perły symbolizują nie tylko sens wyznawanych wartości, ale stanowią swoiste antidotum na chaos i znieczulicę otaczającego nas świata.

Tytułowe Anioły to motyw przewodni tej liryki, pisanej wierszem i prozą. Ta różnorodność gatunkowa sprawia, że historia opisywanych wydarzeń, w tym miłości do partnera, staje się ciekawsza i bardziej dramatyczna. Na szczególną uwagę zasługują pomysłowe kreacje podmiotu lirycznego czy narratora. Pełne ekspresji i często mrocznej metaforyki przyciągają swą tajemniczością i niedopowiedzeniem.

Króluje miłość, która przybiera różne maski. Raz jest to samotność pozbawiona nadziei, innym razem lęk przed starością, która ma się dopiero pojawić, czy obezwładniająca tęsknota. Melodyjne, prawie jak piosenki wiersze, niewyszukane rymy, sugestywna prostota, pozwalają obcować z pięknem i dramatem rozdartej duszy.

Niebanalna, refleksyjna liryka, której atutem wydaje się być wyjątkowa wrażliwość. To dzięki niej poetka goni nie tylko uciekający czas ale swoje pejzaże, nie tylko te związane
z przyrodą, porami roku, również z własnym sercem.

Różne poetyki, taka swoista alchemia słowa, w której jest miejsce i na oryginalne wyznanie miłosne i portrety naszych bliźnich. Liryka, która dzięki swojej autentyczności nie tylko wzrusza, ale wywołuje zaskakujące refleksje.

To nie tylko tytułowa „samotność” , ale i zaklinanie upływającego czasu. Wiersze osobiste, intymne, poświęcone najbliższym, zmarłemu bratu i mężowi i ta towarzysząca nadzieja, że „ciemność nocy” to jedynie fizyczne a nie duchowe zjawisko. Delikatna i prosta w swej wymowie liryka.

Historia uczucia z góry skazanego na porażkę, choć nie do końca. Tytułowe „szczęście” jest bowiem względne i nie da się go zaszufladkować. Powieść z pazurem, zmieniające się wciąż wydarzenia, często zaskakujące i nieprzewidywalne, stanowią dodatkowa atrakcję tej bardzo dobrze napisanej prozy.

Wiersze pejzażowe i rocznicowe, choćby z okazji Świąt Bożego Narodzenia czy Wielkiej Nocy. Dominuje zachwyt nad krajobrazem, bez względu na to czy jest to jezioro, leśna łąka czy mgła. Częste opisy ptaków, zwierząt i postaci ze znanych z kanonu bajek czy opowieści. Wiersz zrytmizowany, klasyczna fraza, przeważają dystychy.

Nieustający hymn na cześć wybranki serca, która jest adresatem tego wzruszającego w swej wymowie tomiku. Cały dramatyzm i złożoność uczuć, tęsknot i zachowań. I ta górująca nad wszystkim nadzieja, na spełnienie się szczęśliwego losu. Liryka romantyczna, dla tkliwych i subtelnych serc.

Kto z inną religią w sercu przystępuje do tych Olimpijczyków i szuka w nich tylko wyżyny moralnej, nawet świętości, bezcielesnego uduchowienia, litościwych spojrzeń miłości, ten będzie musiał odwrócić się wnet od nich zniechęcony i rozczarowany. Nic tu nie przypomina ascetyzmu, uduchowienia obowiązku: przemawia do nas jeno bujne, nawet triumfujące istnienie.

Fragment Zamiast wstępu

Monika Kowalska - kobieta wielu talentów i zainteresowań. W życiu zawodowym była nauczycielem, kucharzem i właścicielem własnej firmy.
Zaradna optymistka, z głębokim przekonaniem, że jest sposób na wszystko, tylko trzeba go znaleźć.
Od niedawna autorka bloga www.przyjacieleodserca.pl

Traktat cyrkowo-metafizyczny.
Niekomutatywno-holistyczna powieść Grozy z umiarkowanym happy endem w siedmiu niekompletnych odsłonach.

Nie boję się miłości,
boję się spojrzeń
wspólnych
w niebo wieczorne,
gdy zamiast patrzeć w gwiazdy
wzrok będziesz miał zwrócony ku mnie.

Fragment poezji

Każdego dnia widziałem tysiące ludzi. Trudno jednak nie widzieć, gdy było się gołębiem krakowskim. Szacunek, prestiż, a zarazem wielka odpowiedzialność z bycia świadkiem historii każdego człowieka. Mógłbym teraz opowiadać o ucioranych Anglikach, lub innych obcokrajowcach rzygających na ulicy Floriańskiej. Parasolkach biegających dniem i nocą, szukających naiwnych i bogatych do stripclubów. Te i wiele innych historii mógłbym opowiedzieć moim wnukom. Jednka tak się nie stanie. ...

Salon krzywych luster posiada zazwyczaj
każde szanujące się Wesołe Miasteczko,
byśmy mogli pośmiać się, widząc swe oblicza,
jakich nie zobaczymy w zwykłym lustereczku.

Anna Lisowiec dorastała pod okiem dziadków, chętnie im pomagała w gospodarstwie. Wychowała się wśród pięknych sadów oraz kolorowych łąk i pachnących pól. Kocha naturę. Interesuje ją wszystko, co piękne. Z tego czerpie też inspirację.
Oprócz poezji pisze teksty piosenek i wierszowane bajeczki dla dzieci.

Irena Świerżyńska to dusza artystyczna, projektuje i szyje suknie ślubne, ma swój salon.
Matka trojga dzieci, które sama wychowała. Mieszka w Białymstoku.
Tomik Znajdziesz swą duszę jest jej debiutem książkowym.

W miłości nie ma
czegoś takiego jak brak czasu
bo zawsze jest czas
na spotkanie
odwrócenie się
na spróbowanie po raz kolejny
bo chyba warto.

Tutaj na ziemi nie odczuwamy,
nawet nie wiemy,
że dotknąć nieba możemy.
Od nas zależy, czy chcemy.
Czuła miłość matki do dzieci
i czujemy niebo, nawet nie wiemy.

Słońce, które nas ogrzewa,
to też jest dotyk nieba.

Tytuł tomiku, sam w sobie wymowny, jest nieustającym hymnem na rzecz Boga. To równocześnie proste wyznanie wiary, które przekłada się również na modlitwy do Matki Boskiej, Świętych, a przede wszystkim do Jezusa Chrystusa. W tej prostolinijnej poezji są również dyskretnie przemycane prośby nie tylko o łaski, ale o życie, które powinno być zgodne z katalogiem chrześcijańskich zasad.

Wyjątkowe wyznanie wiary. Tytułowe „bramy” nawiązują do słów Jezusa wypowiedzianych w wezwaniu do świata przez Siostrę Józefę Menendez. W tej książce chodzi przede wszystkim o to, żeby czytelnik odnalazł w sobie drogę do wiecznego i prawdziwego świata. Bóg dał każdemu życie, ale to życie należy godnie wykorzystać. Pieśń i piękno wewnętrznego świata Boga należy przemieniać w realny świat własnych doświadczeń, które nie naruszają godności człowieka. Autor poprzez słowo poetycki...