The Last of Us i inne gry inspirowane książkami

Poza bezpośrednimi adaptacjami, twórcy gier czerpią pełnymi garściami z bogatego skarbca literatury. Inspiracje z ich ulubionych książek i światów są później widoczne w tworzonych przez nich dziełach. W niektórych możemy je dostrzec niemal od razu. W innych zaś, pomysły ewoluują tak bardzo, że ciężko na pierwszy rzut oka dopatrzeć się źródeł z których pochodzą. Dzięki temu możemy doświadczać znanych motywów w zupełnie innej formie. Często tak odmiennej, że dającej początek nowym światom i uniwersum. 

The Last of Us

Niesamowita pozycja, która została bardzo ciepło przyjęta przez graczy, a z czasem doczekała się tytułu kultowej. Akcja dzieje się w post-apokaliptycznym świecie, gdzie doszło do pandemii, spowodowanej przez grzyba cordyceps, maczużnik. Zmienia on ludzi w agresywne i bezmyślne potwory. Ich celem jest dalsze roznoszenie śmiercionośnych zarodników. W grze śledzimy losy Joela i Ellie. Doświadczony przez życie przemytnik starający się tylko przeżyć i młoda dorastająca dziewczyna, która okazuje się być odporna na zarażenie. Razem zostają zmuszeni do pojęcia podróży, której cel ciągle się oddala. Klimat świata i motyw drogi towarzyszący bohaterem, bardzo mocno może kojarzyć się z książką „Droga” autorstwa Cormaca McCarthy’ego. Sami autorzy wskazują ją jako źródło inspiracji.

Gra doczekała się również serialowej adaptacji, gdzie w główne rolę wcielili się Pedro Pascal oraz Bella Ramsey. Pierwszy sezon adaptujący pierwszą część gry spotkał się z ciepłym przyjęciem fanów oryginału. Aktualnie natomiast – od 14 kwietnia 2025 roku – możemy oglądać drugi sezon. Przedstawiono w nim dalszy ciąg historii Joela i Elli. Opiera się na wydarzeniach które miały miejsce w drugiej części gry.

Lies of P

Pozycja skupiona na walce i akcji. Wielu trudnych przeciwników i walki z epickimi bossami, wymagającymi pracy nad własnymi umiejętnościami i rozwijania postaci. Wszystko osadzone w steampunkowym świecie, pełnym osobliwych maszyn. Nie jest to opis, który sugeruje grę mogącą być inspirowaną światem Pinokia.

Jest to pozycja, która bardzo luźno czerpie motywy z klasycznej powieści Carlo Collodiego. Historia podąża luźno za wydarzeniami z oryginału. Autorzy w bardzo kreatywny sposób zainspirowali się duchem książki. Ciekawym przykładem jest, wpleciony w strukturę rozgrywki, system wyboru pomiędzy prawdą, a kłamstwem. A nasze wybory będą miały wpływ na przebieg rozgrywki. Na swojej drodze będziemy mieli również okazję by spotkać znane z książki postacie, a nawet brać udział w wydarzeniach, które mogą przypominać te spotykające bohatera kart powieści.

Hellblade: Senua’s Sacrifice

Interesująca produkcja, w której twórcy dzięki zastosowaniu, innowacyjnych rozwiązań audiowizualnych, starają się przedstawić w jaki sposób doświadczają świata osoby z zaburzeniami natury psychicznej. Gra opowiada historię Senui, wojowniczki z plemienia piktów, która cierpi na zaburzenia takie jak schizofrenia czy depresja.

Bohaterka, poza zmaganiem się ze swoimi własnymi problemami psychicznymi, ma również trudności z odnalezieniem się we własnej społeczności. Gdzie nawet najbliżsi odsuwają się od niej i obarczają winą za wiele nieszczęść które ich spotykają. Szczęście i zrozumienie odnajduje jednak w miłości, partner pomaga jej radzić sobie z emocjami. Pewnego dnia jednak wszyscy jej bliscy, zostają brutalnie zamordowani. Przeżywa przez to ciężkie załamanie psychiczne, pogrążające ją w odmętach ciemności. Owo wydarzenie kieruje naszą bohaterkę na drogę zemsty, gdzie w szale i wściekłości jest w stanie rzucić wyzwanie bogom i wyruszyć do Helheim, krainy umarłych rządzoną przez boginie Hel.

Twórcy gry inspirowali się mitologią nordycką i  „Pieśnią o Nibelungach”.

Hades

Gra która w ciekawy sposób wykorzystuje mitologię grecką. Tworzy świat zbudowany ze znanych miejsc i postaci. Bawi się tymi klasycznymi motywami by przedstawić swoją własną historię. Robi to bardzo zręcznie, oddając nam kontrolę nad Zagreusem, synem Hadesa, który popada w konflikt ze swoim ojcem. Mechaniki na których opiera się rozgrywka są wplecione w konstrukcję świata jak i formę narracji. Przykładowo śmierć głównego bohatera nie wiąże się ze standardowym napisem „przegrałeś” i końcem gry. Bohater zamiast tego odradza się niedaleko tronu swojego ojca i ma okazję odbyć rozmowy z postaciami które komentują fakt zgonu. My zaś możemy rozwinąć umiejętności postaci w pokoju Zagreusa i wyruszyć by podjąć kolejną próbę zrealizowania naszego głównego celu – wydostania się z Hadesu na powierzchnię.

Właśnie to jest zarzewiem konfliktu pomiędzy władzą podziemi, a jego zbuntowanym synem. Na swojej drodze spotkamy wielu bogów greckiego panteonu, jak również wiele mitologicznych postaci. Część z tych postaci będzie starała się pomóc nam osiągnąć cel, inne natomiast jak np. hydra lernejska, będą stały na naszej drodze.

Alan Wake

Cała produkcja przesiąknięta jest klimatem książek Stephena Kinga. Już cytat otwierający grę „Koszmary istnieją poza granicami logiki, więc wszelkie próby ich wyjaśnienia mijają się z celem i kłócą się z poezją strachu. W każdym horrorze ofiara pyta: dlaczego? A przecież nie ma odpowiedzi, nie może być. Zagadka bez wyjaśnienia zostaje w głowie najdłużej i ostatecznie to ją właśnie zapamiętamy.” pochodzi z jego artykułu zatytułowanego „Why Hollywood can’t do horror?”  i opublikowanego w  Entertainment Weekly.

Gra opowiada historię wypalonego zawodowo pisarza, specjalizującego się w literaturze grozy. By pomóc mu przezwyciężyć blokadę twórczą, jego żona, Alice, organizuje dla nich pobyt w Bright Falls. Jest to niewielkie malownicze miasteczko, otoczone lasami i wierzchołkami gór. Niestety bardzo szybko spokojny wyjazd, zmienia się w koszmar, gdzie jawa miesza się ze snem. Po nagłym i niespodziewanym zaginięciu żony, bohater trafia na dziwne istoty spowite mrokiem. Wszystko zaczyna wydawać się jeszcze bardziej surrealistyczne, gdy bohater zaczyna znajdować strony maszynopisu. Wyglądają jak strony książki, którą napisał, ale nie pamięta żeby to robił. Na dodatek historia która jest na nich zapisana, przedstawia wydarzenia w których główny bohater właśnie bierze udział.

Jedyna nadzieja głównego bohatera to światło, które pomaga odpędzić ciemności. Związane z tym są mechaniki występujące w grze. Alan Wake będzie używał, wykorzystującej limitowane baterie, latarki by oświetlać opętanych przez, zachowujący się jak pancerz, mrok przeciwników. Dopiero wtedy będzie mógł z nimi walczyć przy użyciu bardziej klasycznego arsenału. Za odzyskiwanie utraconego zdrowia postaci, odpowiadają natomiast jasno świecące latarnie, gdzie przez chwilę jesteśmy bezpieczni od zagrożeń czyhających w ciemności.

The Sinking City

Akcja gry toczy się w latach 20, XX wieku. Wcielamy się w postać weterana, Charlesa W. Reeda,  aktualnie pracującego jako prywatny detektyw. Dręczony jest przez przerażające wizje i koszmary, których nie jest w stanie zignorować. Wiedziony chęcią dotarcia do źródła swoich problemów, trafia on do nękanego nieustępliwymi powodziami miasta Oakmont. Brudne i mokre miasto, pogrążone jest w półmroku i zamieszkiwane przez specyficznych mieszkańców. Atmosfera przywodzi na myśl tą z miasta, które poznaliśmy w opowiadaniu „Widmo na Innsmouth”. Da się wyczuć, że w tle tych wydarzeń mogą czaić się przedwieczne koszmary, wymykające się ludzkiemu zrozumieniu.

Produkcja jest przygodową grą akcji z elementami gatunku survival-horror. W związku z tym, poza dążeniem do rozwiązywania zagadek, gracz musi skupić się na przetrwaniu w tym nieprzyjaznym środowisku. Do rozgrywki zaimplementowane są również mechaniki rozwoju naszej postaci, która wraz z postępami w grze ulepsza swoje umiejętności. Musimy również dbać o kondycję psychiczną naszej postaci. Wraz z kolejnymi makabrycznymi wydarzeniami, bohater może powoli popadać w szaleństwo. Objawia się ono pod postacią dręczących Charlesa halucynacji.

Mafia: The City of Lost Heaven

W momencie premiery w 2002 roku, gra zachwyciła wszystkich. Małe czeskie studio Illusion Softworks, znane z wydanego wcześniej „Hidden & Dangerous”. Wydało tytuł który odbiega od obecnie panujących standardów. Dojrzała historia, w realistyczny sposób przedstawiająca losy biednego włoskiego taksówkarza Tommy’ego Angelo. Który zostaje znienacka wciągnięty w porachunki mafijne pomiędzy rodzinami Salieri i Morello.

Z biegiem czasu coraz bardziej będzie zagłębiał się w tym nieznanym mu wcześniej świecie. Wykonując kolejne zadania dla rodziny Salieri, Tommy zdobywał będzie ich zaufanie i budował swoją pozycję w strukturach organizacji. Cała produkcja przesiąknięta jest atmosferą „Ojca Chrzestnego”, tak książkowego oryginału jak i filmowych adaptacji.

W 2020 roku gra doczekała się odświeżonej wersji, która poprawia grafikę i dostosowuje ją do wymagań współczesnych odbiorców. Daje to tej świetnej grze drugie życie i pozwala szerszemu gronu poczuć ten niesamowity klimat, gangsterskiego świata znanego z książek i filmów.

Doczekaliśmy się jeszcze dwóch produkcji z tej serii, a fani mogą oczekiwać na czwartą odsłonę – Mafia: The Old Country – zapowiedzianą na sierpień 2025 roku.

Assassin’s Creed

Tytuł który dał początek,całej długiej serii gier, o przygodach asasynów. Kolejne gry ukazują się do dzisiaj. Przykładem jest głośna i kontrowersyjna premiera „Assassin’s Creed: Shadows”, która miała miejsce w marcu tego roku.

Jednak to ta pierwsza, dziejąca się na Bliskim Wschodzie i opowiadająca historię Altaira, odsłona wywarła wpływ na całą branże. W trakcie gry przeżyjemy przygodę opowiadającą o odwiecznym konflikcie Bractwa Asasynów i Templariuszy. Wcielamy się w postać Desmonda Milesa, przetrzymywanego przez firmę „Abstergo”. Opracowała ona urządzenie nazywane „Animus”. Jest to technologia pozwalająca na odczytywanie wspomnień przodków, zapisanych w DNA człowieka. Przy wykorzystaniu go chcą, wydobyć informacje w posiadaniu których jest Altair, przodek Desmonda, który był członkiem Bractwa Asasynów.

Produkcja powstawała jako kontynuacja klasycznej serii „Prince of Persia” i być osadzona w zupełnie innym uniwersum. Jednak książka „Alamut” Vladimira Bartola i historia sekty asasynów pod dowództwem Hasana Ibn as-Sabbaha, zainspirowała zespół tworzący grę do zmienia fundamentów na których planują oprzeć swoją produkcję.

American McGee’s Alice

Jest to przygodowa gra akcji wyprodukowana przez Rogue Entertainment w 2000 roku. Sterujemy w niej postacią Alicji, a świat inspirowany jest tym z książek Lewisa Carrolla. Przedstawia alternatywną i mroczną wersję znanej historii.  W wyniku pożaru, spowodowanego przez przeciągającego się kota, giną rodzice Alicji. Szok i poczucie winy wpędzają bohaterkę w problemy ze zdrowiem psychicznym. W wyniku tych wydarzeń, trafia do szpitala psychiatrycznego „Rutledge Asylum”, pod opiekę dr. Heironymousa Wilsona.

Znajdując się w stanie katatonii, doświadcza halucynacji, w których pluszowy królik zwraca się do niej z prośbą o ratunek. Traci wtedy przytomność i trafia mrocznej krainy czarów, przypominającej koszmarny sen. Dowiaduje się, że za taki stan rzeczy odpowiada Królowa Kier. Pokonanie jej stanie się głównym celem bohaterki. Po drodze będziemy mieli okazję spotkać cały szereg postaci wywodzących się z literackiego pierwowzoru. Zostaną ukazani jednak w nowy i niepokojący sposób. Gracze będą musieli samodzielnie ocenić czy przedstawione wydarzenia to przygoda po drugiej stronie lustra, czy może rozpaczliwa walka Alicji z jej własnym dotkniętym traumą umysłem.

Spec Ops: The Line

Jest to opowieść o trzyosobowym oddziale specjalnym Delta Force, dowodzonym przez Kapitana Martina Walkera. Po tym jak Armia Stanów Zjednoczonych odbiera zapętlony komunikat radiowy mówiący o niepowodzeniu ewakuacji z miasta dotkniętego katastrofą naturalną. Zostali oni wysłani na misję ratunkową do Dubaju, zrujnowanego i zasypanego piaskiem przez burzę piaskową. Nadawcą transmisji był pułkownik John Konrad, który razem z Walkerem służyli podczas misji w Afganistanie.

Wraz z postępami misji i kolejnymi odkryciami, główny bohater zaczyna odczuwać ciężar psychiczny jaki niesie ze sobą wojna, stopniowo będzie doświadczać halucynacji i omamów. Prosta misja ratunkowa, zamienia się w koszmar na jawie. I to właśnie w tej koszmarnej podróży będziemy towarzyszyć protagoniście. Pozycja ta w bardzo ciekawy sposób nawiązuje do motywów z powieści „Jądro ciemności” Josepha Conrada. Militarny klimat przywodzi również na myśl skojarzenia z „Czasem Apokalipsy” w reżyserii Francisa Forda Coppoli.