Co czyta Pedro Pascal? 10 ulubionych powieści aktora
Jesteście ciekawi co czyta Pedro Pascal? Jeśli tak, koniecznie zajrzyjcie do naszego artykułu, w którym przedstawiamy listę dziesięciu ulubionych powieści aktora znanego z takich produkcji jak „Gra o Tron”, „Narcos”, „The Last of Us” czy „The Mandalorian”. Zapraszamy do lektury!
Pedro Pascal, a właściwie José Pedro Balmaceda Pascal, to chilijsko-amerykański aktor znany przede wszystkim z takich ról jak Oberyn Martell w czwartym sezonie „Gry o tron”, Javier Peña w „Narcos”, Din Djarin w „The Mandalorian”, a w ostatnim czasie przede wszystkim jako Joel w „The Last of Us”. Ostatnio mogliśmy go oglądać w „Materialistach”, a już we wrześniu do kin wejdzie kolejny film z jego udziałem – „Eddington” w reżyserii Ariego Astera („Dziedzictwo. Hereditary”, „Midsommar. W biały dzień”).
Pascal przyszedł na świat w stolicy Chile, Santiago. Jego rodzina przeprowadziła się do Danii. Uzyskała tam azyl polityczny – Chile znajdowało się w tym czasie pod dyktaturą Augusto Pinocheta. Aktor dorastał w Stanach Zjednoczonych. Występował w serialach telewizyjnych („Buffy: Postrach wampirów”, „Mentalista”, „Prawo i porządek”). W 2013 roku zagrał Oberyna Martella w „Grze o Tron”. Od tego czasu jego kariera nabrała tępa i zaczął pojawiać się w wielu kasowych produkcjach.
Aktor jest miłośnikiem literatury, a swoimi ulubionymi tytułami i wartymi polecenia odkryciami dzieli się często w social mediach. Brytyjski magazyn The Tatler (jeden z najstarszych i najpopularniejszych brytyjskich magazynów o modzie, stylu, kulturze i polityce) zebrał listę dziesięciu książek, które wyjątkowo przypadły do gustu Pedro Pascalowi. Oto one:
Co czyta Pedro Pascal? 10 ulubionych powieści aktora
Zbrodnia i kara – Fiodor Dostojewski, tłum. Czesław Jastrzębiec-Kozłowski, Wydawnictwo Świat Książki
Zestawienie otwiera kultowa powieść Fiodora Dostojewskiego „Zbrodnia i kara”. Opowiada o losach byłego studenta, Rodiona Raskolnikowa. Mężczyzna postanawia obrabować i zamordować starą lichwiarkę. Pomysł na tę książkę zaczął kształtować się w czasie, kiedy Dostojewski przebywał na katordze, karze skazującej na przymusowe ciężkie roboty. Interesował się psychologią współwięźniów, a także sięgnął ponownie po dzieła Puszkina.
Trzynaście dni z życia Raskolnikowa, które zmieniły wszystko. Historia morderstwa, psychologicznego pojedynku z śledczym sędzią Porfirym, miłości do prostytutki Soni, wyrzuty sumienia, przyznanie się do winy, a także kary i duchowego odrodzenia.
Fiodor Dostojewski stawia pytania o fundamentalne dla ludzkiej egzystencji sprawy: granice ludzkiej wolności, prawo do buntu, naturę zła, wiarę i miłość. A wszystko to rozgrywa się w klaustrofobicznych i dusznych ubogich dzielnicach Petersburga.
Ta rosyjska powieść ukazała się w 1866 roku i bywa nazywana najsłynniejszym „kryminałem” w historii literatury.
Wodnikowe Wzgórze – Richard Adams, tłum. Krystyna Szerer, Wydawnictwo Kropka
Na liście ulubionych powieści gwiazdy „The Last of Us” znalazła się klasyka literatury młodzieżowej, porównywana do książek C.S. Lewisa i J.R.R. Tolkiena. To „Wodnikowe wzgórze” Richarda Adamsa.
Życie mieszkańców królikarni Sandleford ma wkrótce zmienić się o sto osiemdziesiąt stopni. Muszą zniknąć, kiedy jeszcze mają na to czas. Grupa królików pod przewodnictwem Piątka i Leszczynka, podejmuje decyzję o opuszczeniu domu. Bohaterowie wyruszają w pełną niebezpieczeństwa, ale i pięknych chwil podróż w poszukiwaniu nowego miejsca do życia – Wodnikowego Wzgórza.
Książka Richarda Adamsa to ponadczasowa opowieść, która poruszy zarówno młodszych, jak i starszych czytelników. Króliki – bohaterowie „Wodnikowego Wzgórza – mają swoje imiona, relacje, język, mitologię, współpracują z innymi zwierzętami, a nawet tworzą poezję.
Za tę powieść Adams został uhonorowany Medalem Carnegie, a także nagrodą Guardian Children’s Fiction Prize, przyznawaną przez dziennik „The Guardian”.
Sto lat samotności – Gabriel García Márquez, tłum. Grażyna Grudzińska, Kalina Wojciechowska, Wydawnictwo Muza
„Sto lat samotności” to powieść uważana za arcydzieło literatury iberoamerykańskiej i światowej. To jednak z najczęściej czytanych i tłumaczonych tytułów, jakie zostały napisane w języku hiszpańskim. Co więcej, podczas IV Międzynarodowego Kongresu Języka Hiszpańskiego uznano ją za drugą, po „Don Kichocie”, najważniejszą powieść kręgu kulturowego języka hiszpańskiego.
Na kartach powieści Gabriel García Márquez opowiada historię sześciu pokoleń rodziny Buendía w fikcyjnej miejscowości Macondo. Do napisania tego tytułu zainspirowała go wizyta w rodzinnym miasteczku Aracataca w Kolumbii, dokąd w 1952 roku pojechał wraz z matką.
To opowieść przede wszystkim o samotności, ale także o miłości, cykliczności, przemijaniu i wpływie przeszłości na chwilę obecną. Członkowie rodziny Buendía, prześladowanej fatum kazirodztwa, zmagają się z losem, szukają szczęścia, miłości i zapomnienia, zmagają się z samotnością i własnym przeznaczeniem.
Powieść jest pełna realizmu magicznego.
Mistrz i Małgorzata – Michaił Bułhakow, tłum. Grzegorz Przebinda, Igor Przebinda, Leokadia Anna Przebinda, Wydawnictwo Znak
Michaił Bułhakow był człowiekiem o wielu twarzach: lekarzem fontowym, aktorem, dziennikarzem, a przede wszystkim rewelacyjnym pisarzem. Nad „Mistrzem i Małgorzatą” pracował ponad dekadę. Nie doczekał się jej druku, jednak kiedy już się ukazała, zyskała nieśmiertelność. Pierwszy raz, w wersji ocenzurowanej, ukazała się w latach 1966–1967, a w wersji prawie pełnej w roku 1973.
Franny i Zooey – J. D. Salinger, tłum. Magdalena Słysz, Wydawnictwo Albatros
„Franny i Zooey” to książka J.D. Salingera, znanego przede wszystkim z powieści „Buszujący w zbożu”. W tym tytule zawarł dwa opowiadania o najmłodszych z siedmiorga rodzeństwa Glassów, które jest obecne także w innych dziełach Salingera jak między innymi „Wyżej podnieście strop” czy „Seymour”.
Ta dwójka, teraz już dorosła, od dziecka była kształtowana przez wpływ starszych braci, Seymoura i Buddy’ego.
Opowiadania Franny i Zooey wzajemnie się uzupełniają. Są skoncentrowane wokół kryzysu egzystencjalno-religijnego Franny, który doprowadza do jej załamania. Reszta rodziny, a zwłaszcza Zooey, starają się jej pomóc.
Dziwne losy Jane Eyre – Charlotte Brontë, tłum. opracowanie zbiorowe, Wydawnictwo Świat Książki
Powieść „Dziwne losy Jane Eyre” ukazała się po raz pierwszy w 1847 roku i okazała się ogromnym sukcesem wydawniczym. Sukcesem, który nie słabnie do dziś, bo mimo upływu lat, wielu czytelników – w tym Pedro Pascal ” z wypiekami na twarzy zaczytuje się w powieści Charlotte Brontë.
Główną bohaterką jest tytułowa Jane Eyre, która jest jednocześnie narratorką powieści. Poznajemy ją jako osieroconą dziewczynę wychowywaną przez żonę jej wuja. Pani Sara Reed nienawidzi dziewczynki i odsyła ją do Zakładu Lowood. Po ukończeniu szkoły postanawia opuścić Lowood i otrzymuje posadę guwernantki w posiadłości Edwarda Fairfaxa Rochestera. Po zostaniu jego narzeczoną odkrywa, że mężczyzna ukrywa przed światem mroczny sekret.
Książka Brontë charakteryzuje się nastrojem grozy i tajemnicy, a autorka umiejętnie łączy melodramatyczną fabułę z psychologiczną obserwacją. To opowieść o wielkim uczuciu, dążeniu do szczęścia oraz o zmaganiach ze społecznymi wymogami i konwenansami.
„Dziwne losy Jane Eyre” są uznawane za jedno z najważniejszych literackich osiągnięć epoki wiktoriańskij.
Czarodziejska góra – Thomas Mann, tłum. Józef Kramsztyk Jan Łukowski, Wydawnictwo Muza
„Czarodziejska góra” Thomasa Manna jest określana mianem jednego z najważniejszych głosów na temat kondycji intelektualnej i moralnej XX-wiecznej Europy.
Dwudziestotrzyletni Hans Castorp udaje się do Szwajcarii, żeby odwiedzić swojego kuzyna. Mężczyzna przebywa na leczeniu w znajdującym się wysoko w górach sanatorium „Berghof”. Pobyt początkowo zaplanowany na trzy tygodnia przeciągnął się na siedem lat, a przerwał go dopiero wybuch pierwszej wojny światowej.
Świat, jaki bohater zastaje „na szczycie” niezwykle różni się od tego „na nizinie”. Nowa rzeczywistość zaczyna wchłaniać Castorpa. Uwodzi go atmosfera tego miejsca, jego rutynowość i rozplotkowanie. Nie bez znaczenia jest tu także rodząca się skomplikowana miłość. Jej punkt kulminacyjny wyznacza bal kostiumowy.
Mannowskie sanatorium to nie tylko odizolowany świat chorych, ale przede wszystkim symbol duchowego kryzysu Europy zaraz przed wybuchem Wielkiej Wojny.
Inny kraj – James Baldwin, tłum. Tadeusz Jan Dehnel, Wydawnictwo Muza
„Inny kraj” to opowieść o środowisku nowojorskiej bohemy artystycznej w Nowym Jorku przełomu lat 50. i 60. Autor pisze o grupie znajomych, ich burzliwych relacjach i perypetiach. A wszystko to jest punktem wyjścia do rozważań o problemach społecznych dotykających Stany Zjednoczone.
James Baldwin w swojej powieści z 1962 roku porusza akie tematy jak rasizm, związki międzyrasowe, homoseksualizm, biseksualizm i życie artystycznej bohemy w Nowym Jorku i Francji. Pełno tu intensywnych, skrajnych uczuć oraz intensywnych relacji.
Umiłowana – Toni Morrison, tłum. Kaja Gucio, Wydawnictwo Poznańskie
Wśród ulubionych tytułów Pedro Pascala znalazły się dwie książki Toni Morrison, amerykańskiej powieściopisarki, eseistki i pierwszej czarnej kobiety nagrodzonej Nagrodą Nobla w dziedzinie literatury.
Pierwszą z nich jest „Umiłowana”. To najsłynniejsza powieść autorki, za którą została uhonorowana Nagroda Pulitzera. Autorka pisze o doświadczeniu niewolnictwa, a jednocześnie z nadzieją pokazuje, że wybaczenie i zrozumienie są sposobem, ani historia już nigdy się nie powtórzyła.
Sethe uciekła osiemnaście lat temu i od tego czasu nie jest już niewolnicą. Obecnie mieszka w Ohio, razem z córką Denver i teściową. Mimo wszystko nie czuje się wolna, a wspomnienia z poprzedniego życia wciąż ją prześladują. Jej dom nawiedza duch utraconego dziecka – jest nim bezimienna córka bohaterki. Na jej grobie wyryto wyłącznie jedno słowo: Umiłowana.
Najbardziej niebieskie oko – Toni Morrison, tłum. Kaja Gucio, Wydawnictwo Poznańskie
Drugim tytułem Morrison przywołanym przez aktora jest „Najbardziej niebieskie oko”, czyli debiutancka powieść pisarki.
Pecoli Breedlove marzy o niebieskich oczach. Takich, jakie mają amerykańskie dzieci o włosach koloru zboża. Pecoli wierzy, że zmiana koloru oczu zmieni jej życie – rówieśnicy ją zaakceptują i nikt nie będzie patrzył na jej kolor skóry. Jesienią 1941 roku w przydomowym ogródku kiełkują nagietki. Bohaterka jeszcze nie wie, że to pozornie nieistotne zdarzenie zapoczątkuje ciąg bolesnych wydarzeń.
„Najbardziej niebieskie oko” jest opowieścią o perfidnej bezkrwawej przemocy, upokorzeniu, bezsilności. To refleksja autorki na temat standardów piękna i skutkach rasizmu. Te tematy będą obecne w całej późniejszej twórczości Toni Morrison. Przedstawiona z perspektywy kilku narratorów i częściowo oparta na prawdziwych wydarzeniach.
Przymus. Fenomen i historia uzależnień – Carl Erik Fisher, tłum. przełożył Jan Godyń, Wydawnictwo 62
„Przymus” to opowieść o historii uzależnienia i odwiecznej walce z chorobą, która zniszczyła życie milionów ludzi – nie tylko tych, którzy bezpośrednio na nią cierpią, ale także ich rodzin i bliskich. Jest napisana prostym językiem i w bardo przystępny sposób przedstawia zawiłości uzależnienia oraz sposoby radzenia sobie z nim.
Tygodnik „New Yorker” uznał ten tytuł za jedną z lepszych książek roku 2022.
Na koniec podrzucamy tytuł, który nie znalazł się na liście magazynu Tatler, ale nie możemy go pominąć. Podczas wywiadu promującego serial „The Last of Us” Pedro Pascal udzielił wywiadu dla „Dzień dobry TVN”, w którym mówił o ulubionych książkach. Na liście znalazła się powieść „Prowadź swój pług przez kości umarłych” Olgi Tokarczuk. Zdaniem aktora to jedna z najlepszych książek, jaką ostatnio miał okazję przeczytać. Warto podkreślić, że nie tylko on zachwycał się twórczością polskiej noblistki. Proza Tokarczuk pobiła serca takich gwiazd jak Dua Lipa czy Natalie Portman.
Prowadź swój pług przez kości umarłych – Olga Tokarczuk, Wydawnictwo Literackie
„Prowadź swój pług przez kości umarłych” to, nominowany do Nagrody Literackiej Nike 2010, thriller moralny z kryminalną zagadką oraz domieszką komedii i rozprawy politycznej.
Kotlina Kłodzka zimą to miejsce mało przyjazne. Jedną z jej mieszkanek jest miłośniczka astrologii tłumacząca poezję Blake’a, Janina Duszejko. Kobieta jest również emerytowaną nauczycielką. W okolicy dochodzi do serii morderstw. Jednak ofiarami padają wyłącznie myśliwi. Duszejko twierdzi, że za zbrodnie odpowiedzialne są zwierzęta mszczące się na swoich oprawcach. Czy to możliwe?
Tytuł książki jest cytatem z poematu Williama Blake’a „Zaślubiny Nieba i Piekł”.
Powieść została uznana przez „Guardiana” za jedną z najważniejszych powieści XXI wieku. Doczekała się ekranizacji pt. „Pokot” w reżyserii Agnieszki Holland.
Źródła:
https://www.tatlerasia.com/lifestyle/arts/pedro-pascal-book-reading-list
https://kultura.onet.pl/wiadomosci/pedro-pascal-znow-zachwyca-sie-olga-tokarczuk-czytajcie-koniecznie/fxde5bj
