Ebookowe nowości Wydawnictwa Nisza na Woblinku!
Na Woblinku dostępne są cztery najnowsze książki Wydanictwa Nisza w formie ebooków. Wśród nich znajduje się znakomicie przyjęta „Mapa”, debiutancka powieść Barbary Sadurskiej. Za tę książkę autorka otrzymała Olśnienie Onetu – nagrodę kulturalną Onetu i Miasta Krakowa. Pozostałe ebooki Niszy to „System Sulta” Macieja Miłkowskiego, „RuRu” Joanny Rudniańskiej i „Rzeczy niewysłowione” Sørena Gaugera.
Wydawnictwo Nisza zdecydawało się na udostępnienie swoich książek w czasie, gdy miłośnicy literatury muszą zostać w domach. Od dziś cztery świeżutkie ebooki Niszy dostępne są na Woblinku. Są to: „Mapa” Barbary Sadurskiej, „System Sulta” Macieja Miłkowskiego, „RuRu” Joanny Rudniańskiej i „Rzeczy niewysłowione” Sørena Gaugera dostępne . Wydawnictwo Nisza udostępnia w formie cyfrowej trzy książki ze swojego katalogu, a premiera e-booków odbywa się pod patronatem Krakowa Miasta Literatury UNESCO.
„Mapa”
Barbara Sadurska
Wśród ebookowych nowości Wydawnictwa Nisza największą uwagę warto zwrócić na świetnie przyjęty debiut Barbary Sadurskiej pt. „Mapa”. Autorka otrzymała za tę książkę nagrodę O!Lśnienie, nagrodę kulturalną Onetu i Miasta Krakowa, w kategorii literatura.
Opis wydawcy:
7 opowiadań połączonych motywem piętnastowiecznej mapy świata.
„Mapy niegdyś pokazywały znany świat i jego krańce, koiły lęk. Ale też rozpalały wyobraźnię. Białe plamy wzywały. Mapa Barbary Sadurskiej – literacko zadziorna i odświeżająca, narracyjnie łotrzykowska i nostalgiczna, konstrukcyjnie nielinearna i precyzyjnie domknięta – nie próbuje pokrywać wyślizganego przez pisarzy terytorium. Ona idzie znacznie dalej. Bawiąc, uczy. Ucząc, przeraża. Że tyle człowiek wie o sobie, ile pierwsi kartografowie wiedzieli o świecie.” – Adam Pluszka
„RuRu”
Joanna Rudniańska
Opis wydawcy:
Oni chcą, żebym wszystko zapomniała. Żebym zapomniała Sklepową i tatusia, żebym zapomniała bliźniaków i córeńkę. Żebym zapomniała, jak kiedyś mówiłam i jak kiedyś czytałam. Ale ja wcale nie chcę zapomnieć. Mój pies ma na imię Ruru. To jest biała suka z oczami pełnymi krwi, z pyskiem pełnym śliny. I z czarnymi łatami na białych bokach. Jakie to śliczne imię, RuRu, mówią. Oni to inaczej mówią, niż ja mówiłam wtedy, oni to mówią tak, że to wcale nie jest RuRu.”
„System Sulta”
Maciej Miłkowski
Opis wydawcy:
Przedstawiamy trzyczęściową powieść, której akcja rozgrywa się w Polsce, w niedalekiej przyszłości. Tytułowy bohater, Michał Sult, jest dobiegającym czterdziestki krakowskim profesorem filozofii. Akcja powieści rozpoczyna się, gdy Sult otrzymuje zaskakujące zlecenie: na potrzeby procesu sądowego, wytoczonego przez sprytnego prawnika Kościołowi katolickiemu, ma wydać ekspertyzę, w której rozstrzygnie, czy Bóg istnieje. Sult decyduje się powołać siedmioosobową komisję, która wypracuje ekspertyzę. W jej skład oprócz Sulta wejdzie ksiądz (będący równocześnie profesorem fizyki), znany z obrazoburczych poglądów pisarz, psychoterapeuta zajmujący się psychologią religii, oryginalna reżyserka teatralna, lekarka pracująca w hospicjum oraz wyłoniony w programie telewizyjnym idealnie przeciętny Polak.Ostatnia część ma charakter quasi-sensacyjny. W bardzo krótkim czasie Sult musi odzyskać kontrolę nad komisją, co zmusza go do gorączkowej bieganiny po mieście, spotkań z szeregiem postaci oraz zastosowania półkryminalnych metod. Przy okazji dowiadujemy się, jak głęboko sięgały intrygi prowadzone przez członków komisji, i jak wiele innych osób usiłowało wpływać na jej obrady.
Ambicją powieści jest ukazanie problemu religii z wielu możliwych punktów widzenia, co znajduje odbicie w miejscami polifonicznej narracji. Dodatkowym atutem Systemu Sulta jest inteligentny humor.
„Rzeczy niewysłowione”
Søren Gauger
Opis wydawcy:
„W wiosce nie ma już ani jednego żyjącego bajarza, nie licząc starej, nieprzyjemnej kobiety, która przeważnie siedzi w swojej ciemnej chatce, gryzie pestki słonecznika i plotkuje z innymi staruchami; wszystkie są, pozwolę sobie dodać, rozebrane do rosołu. Kiedy poprosiłem o tradycyjne opowieści, zrobiła taką minę, jakby właśnie sięgała pamięcią gdzieś w mgliste głębiny czasu, by następnie sprzedać mi jakąś ledwie naszkicowaną, trzeciorzędną imitację czegoś, co inne plemiona opowiadają z większym polotem i w pełniejszej wersji. Opowiedziała historię o niewiarygodnym trupie, ale bez nagłych zwrotów akcji, charakterystycznych dla plemienia Ngugi. Jeśli chodzi o sposób narracji, jej styl jest toporny, ograniczony do chronologii typu ,,najpierw to a to, a potem coś innego”. Wycisnąłem z niej cień emocji jedynie wtedy, gdy ją za to właśnie zrugałem. Wyjaśniłem, że nasza, brytyjska, tradycja opowieści jest wysoko rozwinięta, że opowieść zmienia kierunek jak zwinna ryba – płynie w przód i w tył, jak jej się podoba. Po co?, zapytała, patrząc na mnie zmrużonymi oczami i wypluwając łupiny do miseczki (gładkiej, bez zdobień). Dokładnie nie wiem, wyjąkałem, dla rozrywki, a może żeby oszukać słuchaczy. Nastąpiła pauza. Opowiadam w ten sposób, powiedziała, bo wszystko, co ci opowiadam, jest prawdą.
Takie dictum brzmi jak zatrzaśnięcie wieka trumny danej kultury. Wzorcem, powtarzanym przez każdą cywilizację w fazie jej głębokiego schyłku, jest wierność tak zwanym faktom (tu: prawdzie) w całej ich bezwartościowości, na czym tracą wynalazczość, kreatywność i rozwój. Takie nastawienie jest pewną oznaką zupełnej martwoty danej cywilizacji”.
O autorze:
Søren Gauger jest kanadyjskim pisarzem i tłumaczem mieszkającym w Polsce od ponad dwudziestu lat. Rzeczy niewysłowione to jego druga książka wydana w Polsce, pierwszą była powieść Nie to, nie tamto z roku 2014. Autor wydał również dwa zbiory opowiadań w języku angielskim: Hymns to Millionaires i Quatre Regards sur l’Enfant Jésus. Tłumaczy prozę dwudziestolecia międzywojennego oraz współczesną. Na język angielski przełożył między innymi książki Witkacego, Brunona Jasieńskiego oraz Jerzego Ficowskiego. Mieszka w Krakowie.
