16. Międzynarodowy Festiwal Opowiadania odbędzie się w dniach 1–10 października we Wrocławiu, w Sali Laboratorium Instytutu im. Jerzego Grotowskiego oraz w Centrum Sztuk Performatywnych „Piekarnia”. Szczegóły programu festiwalowego publikowane są sukcesywnie na stronie www.opowiadania.org.

Co roku w programie festiwalu zaplanowane są prezentacje opowiadań prowadzone przez autorów w językach oryginalnych, z symultanicznie wyświetlanym tłumaczeniem. Ogłaszamy nazwiska pierwszych gości, którzy zaprezentują swoje utwory podczas 16. edycji MFO.

  • Ayfer Tunç (Turcja)
  • Daniel Majling (Słowacja)
  • Marie Aubert (Norwegia)
  • Petr Borkovec (Czechy)
  • Zsófia Bán (Brazylia)

Biogramy

Ayfer Tunç urodziła się w 1964 roku w tureckim Adapazarı i zaczęła publikować jeszcze w czasie studiów politologicznych na Uniwersytecie Stambulskim. W 1989 roku otrzymała prestiżową nagrodę Yunusa Nadiego przyznawaną przez gazetę „Cumhuriyet” za najlepsze zbiory opowiadań („Hotel Minionych Czasów”). Od 1999 do 2004 Tunç pracowała jako redaktorka naczelna w wydawnictwie Yapı Kredi. Jest autorką scenariuszy telewizyjnych, kilkunastu powieści i zbiorów opowiadań, tłumaczonych na kilkanaście języków. Opublikowała między innymi „Cover Girl” (1992, powieść), „Jaskiniowych przyjaciół” (1996, opowiadania), „Papier, nożyce, kamień” (2003, opowiadania), „Moi rodzice wpadną, jeśli nie jesteś zajęty” (2001, eseje, dwieście tysięcy sprzedanych egzemplarzy), „Nazywają to życiem” (2007, opowiadania), „Wysoce niewiarygodny zapis krótkiej historii domu wariatów” (2009, powieść toku w Turcji), „Noc zielonej wróżki” (2010, powieść), „Opowieści o mojej ojczyźnie” (2012, eseje, w Polsce ukażą się nakładem wydawnictwa Książkowe Klimaty), „Weltschmerz” (2014, powieść) i „Kochankowie to szaleńcy albo orzeł czy reszka” (2018, powieść).

Daniel Majling (ur. 1980) studiował dramaturgię teatru na Wyższej Szkole Sztuk Scenicznych w Bratysławie. Po ukończeniu studiów przez dziesięć lat pracował w Teatrze im. Andreja Bagara. Od 2014 roku jest dramaturgiem Słowackiego Teatru Narodowego w Bratysławie. Napisał lub był współautorem niemal dwudziestu adaptacji klasycznych powieści dla wielu teatrów w Słowacji i Czechach. Jego adaptacja „Acid House” Irvine’a Welsha otrzymała nagrodę Alfréda Radoka za najlepszą czeską sztukę, a sam Irvine Welsh uznał ją za jedną z trzech najlepszych adaptacji (kinowych, teatralnych i telewizyjnych) swojej twórczości w historii. Inną ważną adaptacją Majlinga były „Łagodne” na podstawie prozy Jonathana Littela – otrzymały Nagrodę DOSKY za najlepszą sztukę słowacką. Majling opublikował również dwa komiksy – „Rudo” i „Zona”. „Rudo” wyróżniono Nagrodą Muriel za najlepszy komiks zagraniczny opublikowany w Czechach w 2015 roku. Zbiór opowiadań „Ruzka klazika” (2017) nominowano do trzech słowackich literackich, w tym najbardziej prestiżowej Anasoft Litera, otrzymał on również Nagrodę Czytelników Anasoft Litera i Nagrodę Rene, corocznie wręczaną przez uczniów liceów.

Marie Aubert urodziła się w 1979 roku, mieszka w Oslo. Debiutowała w 2016 roku zbiorem opowiadań „Kan jeg bli med deg hjem” („Czy mogę iść z tobą do domu”), który trafił na listy bestsellerów w Norwegii, sprzedał się w ponad dziesięciu tysiącach egzemplarzy i przyniósł autorce uznanie krytyków. Powieść „Dorośli” (polski przekład Karolina Drozdowska, Wydawnictwo Pauza 2020) powstała w 2019 roku i już zdążyła przynieść autorce nagrodę Młodych i nominację do Nagrody Księgarzy. Prawa do wydań zagranicznych zostały błyskawicznie sprzedane do dziesięciu krajów.

Petr Borkovec urodził się w roku 1970. Jest czeskim poetą, prozaikiem i tłumaczem, dramaturgiem praskiej kawiarni literackiej Café Fra. Pisze również dla pisma „Host”, „Full Moon” i czeskiego radia. Ostatnio wydał między innymi zbiory opowiadań „Lido di Dante” i „Petříček Sellier & Petříček Bellot” oraz tom poezji “Herbář k čemusi horšímu”. Tłumaczył utwory Władysława Chodasiewicza, Vladimira Nabokova, Jewgienija Rejna, Josipa Brodskiego, Jurija Odarczenki. Przełożył także „Króla Edypa” Sofoklesa i „Oresteję” Ajschylosa. Petr Borkovec był stypendystą takich miast jak Ottensheim, Krems, Saint-Nazaire, Graz, Bruksela, Vollezelle, Czerniowce, Bratysława, Lipsk, Koszyce i Berlin. Laureat nagród literackich: Cena Jiřího Ortena (1994); Norbert-C.-Kaser-Preis (2001); Hubert-Burda-Preis (2001); Poetik-Dozentur zur Literatur Mitteldeutschlands, Drážďany (2003); Fedrigoni Card Couture Award (2017); Tvárnice za książkę roku (2019); Zlatá stuha (2020).

Zsófia Bán urodziła się w 1957 roku w Rio de Janeiro, jest węgierską prozaiczką i eseistką, krytyczką i badaczką. Jej utwory publikowano w przekładach na kilkanaście języków, w tym niemiecki, angielski, hiszpański, portugalski, czeski i słoweński. Jej zbiór opowiadań „Nocna szkoła” (2007) ukazał się w 2019 roku w angielskim przekładzie Jima Tuckera w Stanach Zjednoczonych. Bán była nominowana do wielu nagród literackich za prozę, eseje i utwory krytyczne, między innymi do International Literature Award – HKW w 2014 za zbiór opowiadań „Als nur die Tiere lebten” (przekład na niemiecki – Terézia Mora), a ostatnio pierwsza książka autorki przeznaczona dla najmłodszych czytelników otrzymała tytuł Książki Roku 2020 na Węgrzech (jury dziecięcego). W latach 2015-2016 przebywała w Berlinie na rezydencji DAAD. Obecnie mieszka i pracuje w Budapeszcie, wykłada literaturę i studia wizualne na Uniwersytecie Eötvös Loránd, gdzie jest profesorem na wydziale amerykanistyki.