Jessica Bruder z Nagrodą Kapuścińskiego za „Nomadland”
W minioną sobotę poznaliśmy laureatkę Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego 2021. Została nią Jessica Bruder za książkę „Nomadland. W drodze za pracą”. To wnikliwa, wciągająca reporterska opowieść o Amerykanach, którzy w wyniku kryzysu z lat 2007-2009 zostali zmuszeni do porzucenia dotychczasowego stylu życia i podjęcia nowego, nomadycznego, podporządkowanego poszukiwaniom pracy. Finałowa gala Nagrody odbyła się Teatrze Studio w Warszawie. Była transmitowana w mediach społecznościowych Nagrody oraz kanałach „Gazety Wyborczej”.
Jessica Bruder laureatką Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego
Jury 12. edycji Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego pod przewodnictwem Katarzyny Surmiak-Domańskiej – w składzie William Brand, Julia Fiedorczuk, Elżbieta Sawicka i Abel A. Murcia Soriano i w obecności sekretarza jury Marii Krawczyk przyznało Nagrodę za najlepszy reportaż 2020 roku Jessice Bruder za książkę „Nomadland. W drodze za pracą”. Reportaż, w tłumaczeniu Martyny Tomczak, ukazał się pod szyldem Wydawnictwa Czarne.
Na stronie Gazety Wyborczej można przeczytać laudację przewodniczącej jury Katarzyny Surmiak-Domańskiej dla autorki „Nomadlandu”. a w niej m.in.
Autorka odsłania prawdę, od której już nie można odwrócić oczu. Oto w jednym z najbogatszych państw świata ludzie, którzy – chociażby ze względu na swój kolor skóry i wykształcenie – teoretycznie należą do grupy uprzywilejowanej, dziś walczą o przetrwanie. Kryzys z 2008 roku wyrzucił ich poza wygodny świat klasy średniej, musieli zaczynać od zera. Kiedy sytuacja na rynku polepszyła się, okazało się, że dla nich powrotu nie ma. Stali się uchodźcami we własnym kraju.
„Nomadland” – Jessica Bruder
Dla wielu firm to pracownicy doskonali. Są wytrwali, odpowiedzialni, doświadczeni, bardzo zdeterminowani. Przywożą ze sobą cały swój dobytek, zmieniając postoje przyczep w efemeryczne miasteczka robotnicze, które pustoszeją, kiedy kończy się praca. Nigdzie nie zostają wystarczająco długo, żeby stworzyć związek zawodowy.
Niektórzy uważają ich za bezdomnych, ale koczownicy nowej ery nie lubią tej łatki. Mówią o sobie: bezmiejscowi. Twierdzą, że wyrwali się z niewoli czynszów, świadomie wypisali z zepsutego, demoralizującego systemu. Wielu nauczyło się cieszyć nową wolnością. Nawiązują przyjaźnie, dzielą się doświadczeniami, pomagają sobie nawzajem.
Finalistki Nagrody im. Nagrody Kapuścińskiego
Tegoroczna odsłona Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego była wyjątkowa. Przejdzie do historii jako ta, do której swoje książki zgłosiła rekordowa liczba wydawnictw (41) i w której finale znalazły się wyłącznie kobiety. Oprócz Jessici Bruder finalistkami były:
Eliane Brum – Kolekcjoner porzuconych dusz. Reportaże z Brazylii, tłum. z jęz. portugalskiego Gabriel Borowski, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2020.
Jelena Kostiuczenko – Przyszło nam tu żyć. Reportaże z Rosji, tłum. z jęz. rosyjskiego Katarzyna Kwiatkowska-Moskalewicz, Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2020.
Karolina Sulej – Rzeczy osobiste. Opowieść o ubraniach w obozach koncentracyjnych i zagłady, Wydawnictwo Czerwone i Czarne, Warszawa 2020.
Matilda Voss Gustavsson – Klub. Seksskandal w komitecie noblowskim, tłum. z jęz. szwedzkiego Justyna Czechowska, wyd. Wielka Litera, Warszawa 2020.
Nagroda im. Ryszarda Kapuścińskiego to forma wyróżnienia książek reporterskich podejmujących ważne problemy współczesności oraz pogłębiających wiedzę o świecie i innych kulturach. Jej celem jest również uhonorowanie mieszkającego przez ponad pół wieku w stolicy wybitnego reportera, dziennikarza i publicysty – Ryszarda Kapuścińskiego. Nagroda ma charakter międzynarodowy. Od ponad dekady jest przyznawana przyznawana za najlepszy reportaż książkowy opublikowany w Polsce i po polsku między 1 stycznia a 31 grudnia poprzedniego roku. Fundatorem i organizatorem Nagroda im. Ryszarda Kapuścińskiego jest Miasto Stołeczne Warszawa. Patronat honorowy sprawuje żona pisarza, Alicja Kapuścińska, a współorganizatorem konkursu jest redakcja „Gazety Wyborczej”.
