Majówkowy Maraton Czytelniczy

Andrzej Łapicki Książki

Typ publikacji

Cena

Format

Wydawcy

Sortuj według:
Zyskujące popularność
    Promocja
    okładka Jutro będzie zemsta Dzienniki 1984-2005, Książka | Andrzej Łapicki

    PIERWSZE WYDANIE NIEPUBLIKOWANYCH DZIENNIKÓW GWIAZDY POSKIEGO KINA Piękny i elegancki Łapicki (1924-2012), mogący uchodzić za wzór tzw. chłopca z profesorskiego domu (jego ojciec był profesorem prawa rzymskiego), zawsze czuł się skrępowany gorsetem dobrego wychowania. W tych zapiskach wreszcie mógł się z niego wyzwolić. Dlatego są w nich kontrowersyjne sądy o kolegach aktorach (Gustaw Holoubek!), są inwektywy pod adresem krytyki, do głosu dochodzi obsesyjna trauma związana z ...

    Promocja
    okładka Nic się nie stało!, Książka | Andrzej Łapicki

    Andrzej Łapicki (ur.1924) to jeden z naszych najpopularniejszych artystów ostatniego sześćdziesięciolecia. Pisane od lat felietony i najnowsze rozmowy z żoną Kamilą układają się w barwną a, pełną anegdot opowieść z życia osobistego, pracy w teatrze, filmie i telewizji. Łapicki wspomina dzieciństwo, wojenną młodość, czasy PRL, opowiada o modzie i sporcie, polityce i kobietach, o dawnej Warszawie i... paparazzich, którzy od zeszłorocznego ślubu z Kamilą nie dają obojgu spokoju....

Andrzej Łapicki Książki

Andrzej Łapicki był polskim aktorem teatralnym i filmowym, reżyserem teatralnym, a także profesorem i rektorem Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie oraz posłem na Sejm X kadencji (1989-1991). Miał na swoim koncie ponad dwieście ról teatralnych, filmowych oraz telewizyjnych, w tym u Tadeusza Konwickiego czy Andrzeja Wajdy. Sam wyreżyserował także ponad setkę przedstawień teatralnych i telewizyjnych.

Początki kariery Andrzeja Łapickiego

Andrzej Łapicki urodził się 11 listopada 1924 roku w Rydze, wychował się jednak i kształcił w Warszawie. Był synem Borysa Łapickiego, profesora i wykładowcy prawa rzymskiego na Uniwersytecie Warszawskim i Uniwersytecie Łódzkim, a także prawnukiem Hektora Łapickiego, wojewody mińskiego z czasów powstania styczniowego. To tam chodził do Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego, które ukończył w ramach tajnego nauczania w roku 1942. Po maturze studiował w konspiracyjnym Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej, a także był uczestnikiem podziemnych przedstawień teatralnych. Aktor zadebiutował w Teatrze Wojska Polskiego jako Kuba w wystawianej w Krakowie adaptacji „Wesela” Stanisława Wyspiańskiego w reż. Jacka Woszczerowicza. U początków swojej kariery grywał przede wszystkim role agentów i wrogów klasowych, głównie ze względu na swoje warunki fizyczne oraz nienaganne maniery.

Po II wojnie światowej Andrzej Łapicki uzyskał dyplom w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej w Łodzi, u Aleksandra Zelwerowicza. W 1947 roku ożenił się z Zofią Chrząszczewską, z którą żył aż do jej śmierci w roku 2005. Para doczekała się córki Zuzanny. Od 1949 roku był związany ze scenami warszawskimi – Teatrem Współczesnym, Teatrem Dramatycznym, Teatrem Narodowym oraz Teatrem Polskim. W roli reżysera Andrzej Łapicki wystąpił po raz pierwszy w 1957 roku w Teatrze Dramatycznym – był to „Uśmiech Giocondy” Aldousa Huxleya. Rok 1956 był dla niego także przełomowy z perspektywy kariery aktorskiej. Odnalazł się on w nowym repertuarze i stopniowo budował pozycję klasycznego amanta sceny polskiej, potrafiącego z wdziękiem i dyskrecją, a przy tym ciągle z lekką ironią odegrać kreowane postaci. Od 1995 do 1999 roku Andrzej Łapicki był także dyrektorem artystycznym Teatru Polskiego w Warszawie.

Powojenna kariera Andrzeja Łapickiego

Andrzeja Łapickiego można było zobaczyć nie tylko na deskach teatrów, ale także wielokrotnie na ekranie. Przede wszystkim występował on w Teatrze Telewizji. Wspomnieć należy tutaj takie spektakle jak „Do kraju tego” Cypriana Kamila Norwida w reż. Maryny Broniewskiej (1962), „Cudza żona i mąż pod łóżkiem” Fiodora Dostojewskiego w reż. Andrzeja Wajdy (1962), „Świadkowie albo nasza mała stabilizacja” Tadeusza Różewicza w reż. Adama Hanuszkiewicza, „Brat Marnotrawny” Oscara Wilde’a w reż. Jerzego Gruzy (1968) czy „Kordian” Juliusza Słowackiego w reż. Jana Englerta (1994).

Oprócz kariery teatralnej i telewizyjnej Andrzej Łapicki był także wykładowcą. Od 1953 roku związany był z Państwową Wyższą Szkołą Teatralną w Warszawie, gdzie w 1979 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a osiem lat później profesora zwyczajnego. Aktor był dziekanem Wydziału Aktorskiego tej uczelni w latach 1971-1981, a także jej rektorem, od 1981 do 1987 roku oraz od 1993 do 1996 roku. Zasiadał także w Narodowej Radzie Kultury, był prezesem Związku Artystów Scen Polskich (1989-1996), a od 1956 roku lektorem Polskiej Kroniki Filmowej.

Dalsze życie Andrzeja Łapickiego

Andrzej Łapicki od początku lat 80. był związany z opozycją demokratyczną. Należał do „Solidarności”. Był jednym z przedstawicieli środowisk artystów podczas spotkania z papieżem Janem Pawłem II w czerwcu 1987 roku w kościele Świętego Krzyża w Warszawie. Później był także członkiem Prymasowskiej Rady Społecznej oraz Komitetu Obywatelskiego. To z ramienia tego ostatniego Łapicki został posłem na Sejm i zasiadał w nim w latach 1989-1991 (w tym czasie przeniósł się do Koła Poselskiego Unii Demokratycznej). 5 czerwca 2009 roku aktor ponownie się ożenił, z teatrolożką Kamilą Mścichowską. To ona po śmierci męża opublikowała jego wspomnienia w formie wspólnie prowadzonych rozmów pt. „Łapa w łapę”.

Andrzej Łapicki zmarł 21 lipca 2012 roku w swoim domu w Warszawie. Pogrzeb odbył się sześć dni później w warszawskim kościele św. Karola Boromeusza. Aktor spoczął w rodzinnym grobowcu na warszawskich Powązkach.

Nagrody i wyróżnienia

W swoim życiu Andrzej Łapicki otrzymał wiele wyróżnień i nagród. Wśród nich znajdują się odznaczenia państwowe: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1970), Złoty Krzyż Zasługi (1955), Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2005) czy Nagroda Ministra Kultury w dziedzinie teatru (2005). Łapicki został także wielokrotnie nagrodzony podczas festiwali i plebiscytów. Otrzymał Nagrodę podczas XIX Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu (1978), „Złoty Ekran” za inscenizację poezji Jarosława Iwaszkiewicza, zatytułowaną „Żebyś był jak ja, szczęśliwy” (1980), Nagrodę na XI Opolskich Konfrontacjach Teatralnych za realizację „Ślubów panieńskich” Aleksandra Fredry w Teatrze Polskim w Warszawie (1995), Nagrodę Specjalna miesięcznika „Teatr” za całokształt twórczości artystycznej i triumfalny powrót na scenę w przedstawieniu „Iwanow” Andrzeja Czechowa w Teatrze Narodowym w Warszawie w reż. Jana Englerta (2008) czy Nagrodę im. Cypriana Kamila Norwida w kategorii „Dzieło życia” (pośmiertnie w roku 2012).

„Jutro będzie zemsta. Dzienniki 1984-2005”

Oprócz wspomnianych już „Łapa za łapę” wśród książek Andrzeja Łapickiego znajdziecie także na Woblink jego dzienniki zatytułowane „Jutro będzie zemsta”. Jest to pierwsze wydanie niepublikowanych przedtem zapisków aktora, w których bez skrępowania opowiadał on o wszystkim i wszystkich, którzy pojawili się w tym czasie w jego życiu. Są tu i kontrowersyjne opinie o kolegach aktorach, są spory z krytyką, historie o przyjaźniach, polityce, codzienności sejmowej, mniej i bardziej niezwykłych spotkaniach. W opisywanym w dziennikach czasie Łapicki był aktorem, reżyserem, dyrektorem, rektorem, prezesem i posłem, a oprócz tego pełnił niemniej ważne role męża, ojca oraz podróżnika. „Jutro będzie zemsta. Dzienniki 1984-2005” znajdziecie na Woblink jako książkę papierową i ebooka.

Książki Andrzeja Łapickiego w księgarni internetowej Woblink

Wśród związanych z Andrzejem Łapickim książek w księgarni internetowej Woblink znajdziecie „Jutro będzie zemsta. Dzienniki 1984-2005”, a także czytany przez aktora audiobook „Wniebowstąpienie” autorstwa Tadeusza Konwickiego, jak również napisane wraz z żoną Kamilą felietony, zatytułowane „Nic się nie stało!”. Na Woblink znajdziecie także „Dodaj do znajomych” Zuzanny Łapickiej, córki Andrzeja Łapickiego, opowieści i anegdoty o życiu polskiej śmietanki towarzyskiej, w której pisarka obracała się z racji swojego urodzenia oraz dalszej kariery. Wszystkie wspomnienia czekają na Woblink w formie książek papierowych, ebooków oraz audiobooków.

Co to jest książka?

Książka jest dokumentem piśmienniczym, obszernym zazwyczaj zapisem wszelkiej ludzkiej myśli. Występuje w postaci wielostronicowej publikacji o określonej liczbie stron i trwałym charakterze.

Postać dzisiejszej książki drukowanej ma formę kodeksu będącego zbiorem kartek połączonych grzbietem. Taki sposób utrwalania zapisu w momencie upowszechnienia pergaminu zastąpił wcześniejszą formę dokumentu piśmienniczego, jakim był zwój.

Według definicji Słownika języka polskiego PWN książka jest złożonym oraz oprawionym arkuszem papieru zadrukowanym tekstem o charakterze literackim, użytkowym bądź naukowym. Jednak współcześnie definicja ta powinna zostać poszerzona o książki elektroniczne będące cyfrowym odpowiednikiem tych drukowanych. Do książek elektronicznych zaliczane są zarówno ebooki, jak i audiobooki. Treść utrwaloną w formie elektronicznej można odczytać za pomocą odpowiedniego oprogramowania na laptopach, tabletach, smartfonach, a przede wszystkim na przeznaczonych do tego celu czytnikach.

E-książki odgrywają bardzo dużą rolę. Podjęty jakiś czas temu proces digitalizacji książek umożliwia dostęp do światowych zasobów wiedzy znacznie większej liczbie osób. Zbiory ksiąg to niepodważalne światowe dziedzictwo kultury, jednak ze względu na ograniczoną możliwość szybkiego dostępu do przechowywanych w księgozbiorach publikacji, a także brak możliwości jakiegokolwiek dostępu do dzieł o znacznej wartości historycznej proces digitalizacji daje szansę na udostępnianie światowych dzieł szerokiej masie odbiorców.

Czym wyróżnia się dana okładka (oprawa)?

Okładka to wszystko, co zostało od zewnątrz trwale złączone ze znajdującym się w środku wkładem. Składa się z przedniej i tylnej okładziny (potocznie zwanej okładką), a także z grzbietu okładki. To właśnie okładka definiuje i określa ostateczny wygląd książki, gdyż determinuje między innymi sposób, w jaki łączą się ze sobą wszystkie kartki i jaka jest wewnętrzna budowa książki. Oprawy mogą być miękkie, twarde czy też zintegrowane – różnią się przede wszystkim wielkością, wagą, wytrzymałością oraz ceną. Przykładowo książki w twardej oprawie są większe, cięższe, bardziej wytrzymałe i droższe od tych w miękkiej.