Wszędzie jest to możliwe, ale w moim domu? Pod moim dachem?! Satyra Zapolskiej na drobnomieszczaństwo. choć minęło już stulecie, ten sposób myślenia nie przeminął. Główna bohaterka Aniela Dulska jest postacią obłudną, dwulicową, fałszywą, chciwą, nie potrafi okazać ludziom życzliwości, gardzi biednymi, słabymi i wrażliwymi. Służąca Hanka chce odejść z pracy, skarżąc się na zaloty młodego Dulskiego. Ale pani Dulska przymyka oko na romans jej syna z Hanką, ponieważ dzięki tem...
„Śmierć Felicyana Dulskiego” to opowiadanie autorstwa Gabrieli Zapolskiej, jednej z najwybitniejszych przedstawicielek polskiego naturalizmu.
Opowiadanie to jest trzecią częścią perypetii Dulskiej i jej rodziny. Poprzednie wydarzenia poznajemy w sławnej „Moralności Pani Dulskiej” oraz jej kontynuacji „Pani Dulskiej przed sądem”.
Moralność Pani Dulskiej – tragifarsa kołtuńska jest dramatem w trzech aktach Gabrieli Zapolskiej należącym do kanonu literatury polskiej. Premiera utworu miała miejsce w Krakowie w 1906 roku. Sztuka opisuje obyczaje panujące w mieszczańskiej rodzinie Anieli Dulskiej. Główna bohaterka jest osobą dwulicową. Przykłada wielu starań, aby na pokaz, w oczach sąsiadów, wypaść na osobę szacowną i godną poważania. Ale są to tylko pozory, pod którymi kryje się wyrachowany egoizm, chciw...
Rozum czy uczucie? Stagnacja czy odwaga? Tuśka – mężatka, żona bezbarwnego urzędnika – spędza, wraz z córką, wakacje w Zakopanem. I tam właśnie los stawia na jej życiowej drodze młodego, pełnego werwy aktora... Powieść uwodzi wciągającą akcją, subtelnymi portretami psychologicznymi jej bohaterów oraz realistycznymi opisami podhalańskiej góralszczyzny. Udowadnia, że ludzkie namiętności i uczucia są od wieków te same i wciąż tak samo zajmujące. Romans z Tatrami w tle!
Sztuka Zapolskiej jest tragifarsą, czyli połączeniem elementów komedii z elementami tragedii. Główna bohaterka – Aniela Dulska – jest postacią obłudną, dwulicową, fałszywą, chciwą, nie potrafi okazać życzliwości, gardzi ludźmi biednymi, słabymi i wrażliwymi. Wszystko co robi, robi na pokaz. Jej postawa, nazywana "dulszczyzną", prezentuje pozorną moralność; życie w zakłamaniu i obłudzie. Przymyka oko na romans jej syna z Hanką, aby tylko ten nie włóczył się nocami po lokalach ...
Wiejska dziewczyna Kaśka Olejarek w celach zarobkowych trafia na służbę w mieście u państwa Budowskich. Szybko okazuje się, że w rodzinie panują niezdrowe relacje, pełne tajemnic i intryg. Młoda bohaterka nieświadomie zostaje wciągnięta w wir mieszczańskich perypetii. Na barkach dziewczyny lądują ciężary wielkiej wagi. Czy tak jak antycznej kariatydzie uda się jej je udźwignąć? Pierwsza naturalistyczna powieść Gabrieli Zapolskiej, w której podejmuje krytykę mieszczańskiej mo...
Gabrielę Zapolską historia literatury zapamiętała jako przedstawicielkę polskiego naturalizmu i prześmiewczynię moralnej obłudy mieszczaństwa. Zapolska pisała głównie dramaty oraz powieści, a także krótkie formy prozatorskie. Oprócz działalności literackiej zajmowała się też aktorstwem, publicystyką i krytyką artystyczną. Na tom składają się następujące nowele: „Pani Dulska przed sądem”, „Dwie”, „Frania. Szkic”, „Korale Maciejowej. Szkic” i „Ostatni promień. Szkic”.
„Żabusia” to sztuka autorstwa Gabrieli Zapolskiej, jednej z najwybitniejszych przedstawicielek polskiego naturalizmu.Helena i Jan Bartniccy stanowią na pozór dobrane małżeństwo. Jan jest zachwycony żoną. Tymczasem ona jest kokietką, która zdradza męża. Robi to jednak tak sprytnie, że ten niczego się nie domyśla. Obłuda i niemoralność Heleny – pieszczotliwie nazywanej przez domowników „Żabusią”, wychodzą na jaw, gdy okazuje się, że jej kochanek, Julian, jest narzeczonym siostr...
„Z pamiętnika siostry zakonnicy” to opowiadanie autorstwa Gabrieli Zapolskiej, jednej z najwybitniejszych przedstawicielek polskiego naturalizmu.„On ujął ją w ramiona i usta ich złączyły się w długim pocałunku. Ja stałam jak wryta — nie śmiejąc odetchnąć, poruszyć się, postąpić kroku. Zdawało mi się, że razem z tym pocałunkiem spada na mnie jakieś okropne nieszczęście, że ciemna przepaść rozerwała się pod memi stopami. Oczy moje tylko mimowolnie wzniosły się do Nieba, a myśl ...
„Wodzirej” to powieść autorstwa Gabrieli Zapolskiej, jednej z najwybitniejszych przedstawicielek polskiego naturalizmu.
Młody Tadeusz pracuje jako urzędnik w lwowskim namiestnictwie, jednak najbardziej oddany jest prowadzeniu tańców. Salony arystokracji pociągają młodzieńca znacznie bardziej niż obowiązki wobec gminy.
„Sezonowa miłość” to powieść autorstwa Gabrieli Zapolskiej, jednej z najwybitniejszych przedstawicielek polskiego naturalizmu.Jeden z najlepszych utworów Gabrieli Zapolskiej. Historia romansu żony skromnego urzędnika z młodym aktorem. Tuśka wyjeżdża do Zakopanego z córką, w celu podratowania zdrowia, które głównie nadszarpnięte zostało nudą codziennego bytowania. Tatry witają ją szarugą i samotnością do dnia, gdy w jej życie wkracza przystojny, pełen sił witalnych aktor....
„Panna Maliczewska” to sztuka autorstwa Gabrieli Zapolskiej, jednej z najwybitniejszych przedstawicielek polskiego naturalizmu.
„Panna Maliczewska” to komedia obyczajowa ukazująca starania początkującej aktorki, by odnieść sukces. Bohaterce pomagają zamożni i wpływowi mężczyźni, którym nie jest jednak całkowicie uległa.
„Pani Dulska przed sądem” to nowela autorstwa Gabrieli Zapolskiej, jednej z najwybitniejszych przedstawicielek polskiego naturalizmu.
Ta nowela jest kontynuacja sławnej „Moralności Pani Dulskiej”. Poznajemy bliżej Matyldę Sztrumpf, kokotę, której pani Dulska wynajmuje mieszkanie na pierwszym piętrze. Dzięki przebiegłości gospodyni lokatorka opłaca stróża dla całej kamienicy i w odróżnieniu od innych płaci czynsz z góry za cały kwartał.
„Moralność Pani Dulskiej” to najsłynniejsza sztuka autorstwa Gabrieli Zapolskiej, jednej z najwybitniejszych przedstawicielek polskiego naturalizmu.
Sztuka Zapolskiej jest tragifarsą. Główna bohaterka – Aniela Dulska – jest postacią obłudną, dwulicową, fałszywą, chciwą, gardzącą ludźmi biednymi, słabymi i wrażliwymi. Wszystko co robi, robi na pokaz. Prezentuje pozorną moralność, żyje jednak w zakłamaniu i obłudzie.
„Menażeria ludzka” to zbiór dwunastu opowiadań autorstwa Gabrieli Zapolskiej, jednej z najwybitniejszych przedstawicielek polskiego naturalizmu.
Irytujące osły, ukochane żabusie, wredne małpy — w codziennych rozmowach przewija się czasem cały zwierzyniec. Dwanaście opowiadań łączy wyjątkowy zmysł obserwacji autorki, która w scenkach z życia powszedniego uchwyciła wychodzące z ludzi zwierzęta, te przerażające i te budzące współczucie.
„Kaśka karjatyda” to powieść autorstwa Gabrieli Zapolskiej, jednej z najwybitniejszych przedstawicielek polskiego naturalizmu.Wiejska dziewczyna Kaśka Olejarek w celach zarobkowych trafia na służbę w mieście u państwa Budowskich. Szybko okazuje się, że w rodzinie panują niezdrowe relacje, pełne tajemnic i intryg. Młoda bohaterka nieświadomie zostaje wciągnięta w wir mieszczańskich perypetii. Na barkach dziewczyny lądują ciężary wielkiej wagi. Czy tak jak antycznej kariatydzie...
„Dziewiczy wieczór” to jednoaktowa sztuka autorstwa Gabrieli Zapolskiej, jednej z najwybitniejszych przedstawicielek polskiego naturalizmu.Akcja tej sztuki rozgrywa się w wigilię ślubu w zamożnym mieszczańskim domu. Dziecięcy zachwyt nad ślubem jako marzeniem każdej dziewczynki i dziewczyny połączony jest tu z brakiem świadomości jakichkolwiek konsekwencji zamążpójścia. Ślub jest tylko zabawą dla nastoletnich panien młodych. Tylko co potem? Szczególnie jeśli wybranek serca że...
Dramat Gabrieli Zapolskiej o wymownym podtytule „Tragifarsa kołtuńska” przedstawia życie mieszczańskiej rodziny Dulskich – pełne zakłamania, chciwości, pogardy i egoizmu. Elementy komiczne przeplatają się z tragicznymi – w parodystycznej formie Zapolska krytykuje obłudną moralność i życie na pokaz. Pochodzące z utworu określenie „dulszczyzna” do dziś opisuje charakterystyczną na bohaterów postawę.
Zbiór opowieści Gabrieli Zapolskiej zatytułowanych nazwami zwierząt, pod którymi autorka ukrywa ludzkie cechy i przywary. Smutne, czasem prześmiewcze spojrzenie na historie różnych osób, z których wyłania się niepokojący obraz ludzkiej kondycji jako takiej. Stworzonych przez Zapolską bohaterów charakteryzują małostkowość, zazdrość, pycha i brak lojalności.
Tytułowa Kaśka to prosta wiejska dziewczyna, która w poszukiwaniu lepszego życia przyjeżdża do miasta. Miasto okazuje się okrutne i plugawe, Kaśka z głową i sercem pełnymi ideałów wciąż zderza się z brutalnością nieznanego jej życia. Jej mężne ciało zyskuje jej przydomek „Kariatyda”, który doskonale obrazuje także jej psychiczną dzielność. Dzieło polskiego naturalizmu wciąż silnie oddziałuje na emocje czytelnika.
Co się stanie, gdy znudzona życiem, nieco zblazowana żona urzędnika uda się dla kuracji do Zakopanego i spotka tam młodego, przystojnego aktora? Czy tak właśnie zaczyna się sezonowa miłość? Historia romansu na tle polskich Tatr dziś również zadziwia celnością obserwacji zachowań ludzkich i znajomością charakterów, które Zapolska mistrzowsko wykorzystuje w powieści.
Gabriela Zapolska - dramatopisarka, prozaik, publicystka. 1882, po zerwaniu z rodziną i mężem, została aktorką, występując w Krakowie, Lwowie, Poznaniu i w galicyjskich zespołach wędrownych. 1889 wyjechała do Paryża, gdzie grywała drobne role w teatrzykach bulwarowych, od 1892 w Théâtre Libre A. Antoine'a, od 1895 także w modernistycznym Théâtre de l'Oeuvre. Po powrocie do kraju występowała m.in. w teatrach Krakowa i Lwowa. Od 1904 we Lwowie, zorganizowała wraz z drugim mężem...
