W 1906 r. Niemcy zaczęli budowę własnej floty drednotów wyposażonych w większe działa, a wieść o tym szybko dotarła do brytyjskiej Admiralicji. Nad Royal Navy pojawiło się więc niepokojące widmo, że wróg zdominuje jej flotę drednotów siłą ognia. Skłoniło ono Admiralicję do zamówienia własnych „superdrednotów”. Stępkę pod pierwsze z nich położono w roku 1909, a trzy lata później nowe pancerniki weszły do służby. Brytyjska opinia publiczna popierała program ich budowy, a popula...
W okresie poprzedzającym I wojnę światową Cesarska Marynarka Wojenna przeżyła okres rewolucyjnych zmian i dynamicznej rozbudowy. Choć Niemcy dysponowały już potężną flotą, z pancernikami typu Deutschland na czele, to wprowadzenie HMS Dreadnought do szeregów Royal Navy – pierwszego okrętu typu „same wielkie działa” – zainicjowało wyścig zbrojeń, w ramach którego poświęciły pokaźne zasoby na stworzenie okrętów mogących mierzyć się z tym nowym przeciwnikiem. Typ Nassau, a wkrótc...
Na początku XX wieku zadaniem nowych niemieckich krążowników liniowych było sformowanie samodzielnego dywizjonu rozpoznawczego, który mógłby podejmować się zadań specjalnych. Dzięki przewadze szybkości wynoszącej minimum 3 węzły sądzono również, że będą w stanie walczyć w linii, w związku z czym będą potrzebowały ciężkiego opancerzenia oraz cech defensywnych. Zbudowane w Niemczech krążowniki liniowe rzeczywiście posiadały nadzwyczajną odporność na uszkodzenia bojowe, czego do...
Gdy I wojna światowa majaczyła na horyzoncie, Cesarska Marynarka Wojenna nadal realizowała swoją ambitną i zakrojoną na szeroką skalę politykę produkcji morskiej. Po typach Deutschland, Nassau i Helgoland Niemcy zamówili kolejne trzy typy pancerników, a każdy z nich był potężniejszy, lepiej uzbrojony i ciężej opancerzony niż poprzedni. Okręty typów Kaiser, König oraz Bayern, które budowano latach 1909-1914 kontynuowały wyścig zbrojeń rozpoczęty wraz z wprowadzeniem przez Roya...
Książka jest dokumentem piśmienniczym, obszernym zazwyczaj zapisem wszelkiej ludzkiej myśli. Występuje w postaci wielostronicowej publikacji o określonej liczbie stron i trwałym charakterze.
Postać dzisiejszej książki drukowanej ma formę kodeksu będącego zbiorem kartek połączonych grzbietem. Taki sposób utrwalania zapisu w momencie upowszechnienia pergaminu zastąpił wcześniejszą formę dokumentu piśmienniczego, jakim był zwój.
Według definicji Słownika języka polskiego PWN książka jest złożonym oraz oprawionym arkuszem papieru zadrukowanym tekstem o charakterze literackim, użytkowym bądź naukowym. Jednak współcześnie definicja ta powinna zostać poszerzona o książki elektroniczne będące cyfrowym odpowiednikiem tych drukowanych. Do książek elektronicznych zaliczane są zarówno ebooki, jak i audiobooki. Treść utrwaloną w formie elektronicznej można odczytać za pomocą odpowiedniego oprogramowania na laptopach, tabletach, smartfonach, a przede wszystkim na przeznaczonych do tego celu czytnikach.
E-książki odgrywają bardzo dużą rolę. Podjęty jakiś czas temu proces digitalizacji książek umożliwia dostęp do światowych zasobów wiedzy znacznie większej liczbie osób. Zbiory ksiąg to niepodważalne światowe dziedzictwo kultury, jednak ze względu na ograniczoną możliwość szybkiego dostępu do przechowywanych w księgozbiorach publikacji, a także brak możliwości jakiegokolwiek dostępu do dzieł o znacznej wartości historycznej proces digitalizacji daje szansę na udostępnianie światowych dzieł szerokiej masie odbiorców.
Okładka to wszystko, co zostało od zewnątrz trwale złączone ze znajdującym się w środku wkładem. Składa się z przedniej i tylnej okładziny (potocznie zwanej okładką), a także z grzbietu okładki. To właśnie okładka definiuje i określa ostateczny wygląd książki, gdyż determinuje między innymi sposób, w jaki łączą się ze sobą wszystkie kartki i jaka jest wewnętrzna budowa książki. Oprawy mogą być miękkie, twarde czy też zintegrowane – różnią się przede wszystkim wielkością, wagą, wytrzymałością oraz ceną. Przykładowo książki w twardej oprawie są większe, cięższe, bardziej wytrzymałe i droższe od tych w miękkiej.
