Karol++May

Kurta Ungera spotyka niesamowite szczęście. Przed laty jego ojciec wysłał z Meksyku spadek, który niestety zaginął. Teraz podczas pobytu Kurta w Moguncji spadek niespodziewanie się odnajduje. W aferę zamieszany jest snujący szpiegowskie plany Landola. Następnie Unger i Sępi Dziób, po wizycie u Bismarcka, wyjeżdżają do Meksyku, by odszukać zaginionych bohaterów.

Bohaterowie sagi rodu Rodrigandów wikłają się w kłopoty. Stają się więźniami doktora Hilario w klasztorze della Barbara. Mało tego – wkrótce ich współwięźniem staje się sam Pablo Cortejo – bandycki przywódca. Następnie przenosimy się do Berlina, gdzie oficer Kurt Unger udaremnia spisek zawiązany przez emisariuszy Rosji, Austrii i... pirata Landolę!

Ktoś znów czyha na majątek hrabiego Rodriganda. W dodatku odnaleziony w niezwykłych okolicznościach Mariano, syn hrabiego, zostaje zakładnikiem okrutnego pirata Landoli. Mistrz młodzieżowej literatury przygodowej Karol May nie traci werwy w opisywaniu szalonych przygód, rozgrywających się tym razem w XIX-wiecznej Hiszpanii, przeplatanych mrożącymi krew w żyłach intrygami.

Dopiero co uwolnieni z bezludnej wyspy bohaterowie wplątują się w kolejną aferę. Trafiają do Meksyku, gdzie biorą udział w starciu z wojskami francuskimi w obronie miasta Gwadelupe. Akcją z ramienia Juareza dowodzi Czarny Gerard. Pomaga mu traper Sępi Dziób. Nie obejdzie się bez udziału szpiegów, którzy wpłyną na przebieg zdarzeń i podniosą emocje rozgrywki.

„Pantera Południa” stanowi kontynuację wydarzeń z powieści „Ku Mapimi”. Dopiero co uwolnieni z piramidy bohaterowie stają się mimowolnymi uczestnikami bitwy między Apaczami a Komanczami. Bohaterom dzięki pomocy Apaczów udaje się uciec tajnym korytarzem przez piramidę. Wsiadają na statek, lecz za sprawą pirata Landoli zamiast do wytyczonego celu trafiają na bezludną wyspę...

„La Pendola” opowiada o dalszych losach doktora Sternaua, znanego z tomu „Cyganie i przemytnicy”. Bohaterowie ruszają w morską podróż tropem pirata Landoli, na którego napotykają w okolicach Kapsztadu. Dochodzi tam do zaciętej bitwy, której wynik wcale nie jest z góry przesądzony. Bohaterom przyświeca też tajemniczy cel: chcą odwiedzić meksykański grobowiec Rodrigandów.

Karol May znów zabiera nas do Meksyku, gdzie doktor Sternau i Unger z pomocą Bawolego Czoła unikają zasadzki przygotowanej przez podstępnego i żądnego bogactw Cortejo. Dalsze wydarzenia rozgrywają się błyskawicznie: banda opryszków zostaje rozgromiona, kolejne napaści – udaremnione. Jednak to nie koniec przygód doktora Sternaua, które czekają go w drodze do kamiennej piramidy.

Kolejny tom z pełnej przygód sagi rodu Rodrigandów. Rzecz zaczyna się w Afryce, w lochu pewnego sułtana. Uciekają stamtąd Don Fernando i Mindrello. Po drodze zabierają ze sobą Emmę Arbellez, narzeczoną Antonio Ungera. Na pokładzie statku Syrena nie bez trudu docierają na bezludną wyspę, na której uwięzieni od długiego czasu czekają pozostali bohaterowie.

Kolejna z fascynujących opowieści z sagi rodu Rodrigandów. Rozgrywające się w Meksyku i w Hiszpanii wydarzenia nieustająco zachwycają czytelników dynamiczną akcją, licznymi przygodami i tajemnicami, od których dreszcze przechodzą po plecach. Opowieść o majątku, sfingowanej śmierci, podstępach i intrygach również dziś zapewni czytelnikom znakomitą rozrywkę.

Karol May stworzył wielotomową sagę o rodzie Rodrigandów, której wydarzenia rozgrywają się na przestrzeni kilkudziesięciu lat. Ogromny majątek, rodowe tajemnice, niebezpieczeństwa, spiski, walka z bandytami i światowa polityka stanowią kanwę barwnej, obfitującej w przygody opowieści. Losy wyraziście naszkicowanych bohaterów splatają się na lądach kilku kontynentów oraz na morzach.

Gdyby mnie kto zapytał, jakie miasto na ziemi jest najbardziej ponure i gdzie spędza się czas najnudniej, odparłbym bez namysłu: to Guyama w Sonorze, północno zachodnim stanie republiki meksykańskiej. Jest to co prawda przeświadczenie wręcz osobiste i kto inny mógłby się o nie spierać; ja jednak nie mogę go zmienić, gdyż, – przepraszam za wyrażenie, lecz jest ono bardzo odpowiednie, – przepróżniaczyłem w tej przeklętej dziurze dwa najbardziej jałowe tygodnie mojego życia.  Gó...

Old Shatterhand (Grzmocąca Ręka) przybywa jako młody, niedoświadczony człowiek (greenhorn) na Dziki Zachód. Na początku ima się różnych zajęć, aby zarobić na chleb. W końcu przybywa do St. Louis, aby uczyć dzieci pewnego zamożnego mieszkańca miasta. Dzięki szczęśliwemu zbiegowi okoliczności (pomaga mu w tym rusznikarz Henry - przyjaciel pana domu, w którym nauczał), porzuca pracę i udaje się na „prawdziwy Dziki Zachód” - na tereny zamieszkane przez Indian: Apaczów, Kiowów, Ko...

Winnetou jest młodym, szlachetnym wodzem indiańskiego plemienia Apaczów Mescalero, a po śmierci ojca także najwyższym wodzem Apaczów. Pozytywne cechy charakteru odróżniają go od wielu białych przybywających na Dziki Zachód, a także od innych Indian – Komanczów, Kiowów i Siuksów (Indianie Dakota) określanych przez Maya jako „podstępnych”. Winnetou jest świetnym tropicielem i strzelcem. Posługuje się strzelbą – dwururką, ozdobioną srebrnymi ćwiekami, należącą wcześniej do jego ...

„Chajjal. Powieść wschodnia”, to wspaniała przygodowa opowieść znakomitego niemieckiego pisarza - Karola Maya, większości czytelników znanego głównie z powieści o tematyce indiańskiej. Już sam początek „Chajjala” zaczyna się intrygująco: „Zwycięska, El Káhira, lub Bauwaabe el bilad esz szark, t. j. Wrota Wschodu, tak brzmią określenia, którymi Egipcjanin nazywa stolicę swojego kraju. O ile pierwsza nazwa od dawna już nie odpowiada rzeczywistości, o tyle ...

"W Palacio Imperial w stolicy Meksyku cesarz Maksymilian konferował z wysokimi dygnitarzami. Oparty o stół, spoglądał na wielki arkusz papieru, który trzymał w ręku. Był wyraźnie wzburzony, oczy mu błyszczały, a policzki pokryły się wypiekami. Przed nim stał jeden z ministrów i uważnie obserwował władcę. Niedaleko okna, w fotelu, siedziała piękna cesarzowa. Była przeciwieństwem męża. Maksymilian z natury miękki, marzycielski, refleksyjny, ona zaś  — przedsiębiorcza realistka,...

"Podszedł do Emmy, skrępował jej ręce na plecach i przeciął sznury, którymi była przywiązana do konia. Nie stawiała żadnego oporu. Założywszy jej przepaskę na oczy, Verdoja wziął dziewczynę na ręce. Po odgłosie jego kroków zorientowała się, że są w jakimś głuchym pomieszczeniu. Czuła, że niesie ją to w górę, to w dół; powietrze stawało się coraz cięższe. Wreszcie usłyszała trzask zamykanych drzwi i Verdoja postawił ją na ziemi. Gdy odsłonił jej oczy, w świetle latarki trzyman...

"Wiadomo, że turecki wymiar sprawiedliwości wyróżnia się pewnymi osobliwościami albo — mówiąc wprost — posiada swoje słabe strony, występujące tym bardziej wyraźnie, im okolica, w której mamy z nim do czynienia, jest bardziej dzika. Odczuliśmy to jeszcze tego samego popołudnia i postanowiliśmy w stanowczy sposób wystąpić przeciwko jego naruszaniu podczas rozprawy, na którą właśnie zmierzaliśmy." (fragment) Tagi: klasyka, przygodowa, bliski wschód, turcja

"Cortejo siedział nad plikiem papierów i rachunków, które tylko co sprawdził. Odłożywszy pióro, rzekł: — Jestem z pana zadowolony. Na moją część przypada trzydzieści tysięcy duros. Nie spodziewałem się tym razem takiego zarobku. / Kapitan zapytał chłodno: — Czy mam wypłacić pieniądze zaraz, czy też zostawi je senior w interesie? / — Zostawię. / — Doskonale. Czy jest tu jeszcze jakaś sprawa? / — Czy nie potrzebuje pan marynarza?  / — Przydałby się. A co to za człowiek? / — Tak...

"Po jakimś kwadransie ślady obu wywiadowców zbiegły się z głównym tropem. Spodziewałem się, że wkrótce dotrzemy do miejsca, w którym dokonano napadu. Ponieważ Indianie mogli się tam jeszcze znajdować, zachowaliśmy jak największą ostrożność, by się przypadkiem na nich nie natknąć. Jechałem przodem, w każdej chwili gotów do ataku. Na szczęście, jakkolwiek teren wydawał mi się niebezpieczny, obawa okazała się płonna. Dookoła rosły gęste krzaki, za każdym mógł się ukryć nieprzyja...

"Małe czółno zwinnie posuwało się po falach i wkrótce przybiło do lądu. Rzekomo ranny mruknął zadowolony. / — Nareszcie! Ależ durnie, ci Anglicy! Nawet na pustkowiu nie rozstają się z cylindrem. Do diabła! Co to za długi nochali? / Sępi Dziób wysiadł z czółna, pozostawiwszy w nim obu wioślarzy, i zbliżył się powoli do leżącego na ziemi Meksykanina. Polecił wioślarzom natychmiast uciekać, gdyby zdarzyło się coś nieoczekiwanego." (fragment) Tagi: klasyka, przygodowa

"Podróżowali bez służącego i bez przewodnika. Za drogowskaz służyła im mapa Meksyku. Choć żaden z nikt nigdy nie odbył tej drogi, nie zbłądzili ani razu. Dzielił ich może dzień jazdy od hacjendy. Przemierzali właśnie równinę, na której gdzieniegdzie rosły kępy zarośli. Sternau — najbardziej doświadczony uczestnik wyprawy — zwracał uwagę na każde pomięte źdźbło, na każdą nadłamaną gałąź, na każdy kamyk, który mu się wydawał podejrzany. Długi czas jechali w milczeniu. Nagle Ste...

"Podróż do Veracruz upłynęła szybko i pomyślnie. Gdy przybito do brzegu, Sternau i Unger postanowili odprowadzić zakochaną parę do Meksyku. Jacht pozostał w porcie pod opieką marynarzy. (...) Na koźle siedział woźnica, trzymając w ręku osiem par lejców, a obok niego pachołek stajenny. Chłopak co chwila zeskakiwał z kozła, żeby poprawić uprząż lub podtrzymać pojazd. Przy tej sposobności pakował sobie do kieszeni kamienie, którymi później obrzucał leniwego bądź nieposłusznego m...

"Służący trzasnął z bicza na znak, że zrozumiał polecenie. Konie ruszyły galopem. Mknęli tak szybko, że dziesięć minut przed czwartą dotarli do browaru. Skręcili w boczną aleję parku i wkrótce powóz zatrzymał się. Niebawem nadjechały pozostałe. Przywitano się lekkim skinieniem głowy. Służący stanęli na warcie, lekarz przygotował instrumenty i opatrunki. (...) Sekundanci von Platen i von Golzen obeszli plac. Von Golzen podszedł do powozu Ravenowa i przyniósł tureckie szable. /...

"Hilario otworzył boczną furtkę. Manfredo stał przed nim. Zdawał się już nieraz chodzić tą drogą.  / — Nie oczekiwałem ciebie — szepnął doktor. — Czy przynosisz wiadomości? / — Tak. Bardzo ważne. / — Chodź ze mną do pokoju. / W pokoju ciekawie obejrzał bratanka. / — Skąd przybywasz? / — Z hacjandy del Erina. / — Stamtąd? Wszak leży w przeciwnym kierunku. Wysłałem cię do Meksyku, abyś odszukał któregoś z werbowników Corteja. / — Byłem tam, stryju. Udało mi się spotkać jednego ...