Maria Konopnicka - książki, ebooki i audiobooki

A jak ja urosnę I już duży będę, To wezmę książeczkę, W kąciku usiądę, I będę przewracał Po jednej karteczce, I wszystko wyczytam, Co tylko w książeczce! (…) Któż nie pamięta z dzieciństwa pięknych wierszyków Marii Konopnickiej, natchnionych polską przyrodą, obyczajami i tradycjami ludowymi. Kogo nie wzruszały poranne śpiewy skowronka, złoty żuczek wygrzewający się w słońcu, pszczółki uwijające się nad łączką czy gąski skubiące świeżą trawę albo kukułka szukająca sob...

Drogie dzieci, dzięki wierszom Marii Konopnickiej możecie pojechać w cudny kraj, gdzie szumią zboża na równinie, słonko chodzi po niebie, stoją grusze w białym kwiecie, dźwięczą dzwony… Może nazbieracie jagód w borze, w ulewę razem z Jankiem i Julką będziecie chcieli schronić się pod parasolem, a po deszczu przy stawie spotkacie żabią rodzinę Pana Zielonki. Potem zatańczycie krakowiaka i mazura przy dźwięku skrzypiec. Na dożynki zaś uwijecie śliczny wieniec ze złotych zbóż. ...

Życie bohaterów opowieści toczy się zgodnie z cyklem natury: zimą przebywają pod ziemią, a wiosną wychodzą na powierzchnię i spotykają ludzi. Na czele niezwykle przyjaznej gromady krasnoludków stoi król Błystek. Pewnego dnia na ich drodze pojawia się uboga sierotka Marysia. Dziewczynka szuka zagubionych gąsek. Nie obędzie się bez emocjonujących przygód. Na szczęście może liczyć na pomoc małych przyjaciół. To najsłynniejsza polska baśń dla dzieci, która każdego wciągnie do św...

Jak to się stało, że Lejba Rabinowicz otrzymał przezwisko Jakton, czyli błazen? I dlaczego zamiast sprzeciwiać się złośliwości innych mieszkańców, zaczął chodzić z wysoko podniesioną głową? Czasem to, z czego inni się śmieją, okazuje się prawdziwym bohaterstwem. Maria Konopnicka przez postawę Rabinowicza pokazuje, że to nie opinia innych stanowi o ludzkiej godności, a czyny, które sprzeciwiają się okrucieństwu większości.

Lwów topi się w upale południowego słońca. Już niedługo ludzie zaczną szukać schronienia w cieniu drzew łyczakowskiego parku. Na razie jest tu spokojnie i pusto. Ciszę przerywa miarowy stukot kija, na którym opiera się staruszka w białym czepcu. Idzie przygarbiona. Na ramieniu dźwiga duży kosz. Widać, że każdy krok kosztuje ją sporo wysiłku. Kim jest i jaką nosi w sobie historię? Kobieta przystaje przy ławce i zaczyna snuć opowieść...

Wspomnienie o Tadeuszu Lenartowiczu, poecie, etnografie i rzeźbiarzu, i jego pracy poetyckiej oraz rzeźbiarskiej. W utworze cytowane są fragmenty listów artysty, w których relacjonuje on przebieg prac nad swymi kolejnymi dziełami.

Historia ubogiej kobiety, która nie potrafi poradzić sobie z trudnym losem. Ukrywa przed otoczeniem ubóstwo, nie chce przyznać się, że zarabia szyciem. Do podobnej postawy nakłania matkę, zabraniając jej kontaktów z ludźmi, których uważa za pospólstwo.

Opowieść o Ewuni, która nie umiała znaleźć sobie zajęcia w domu. Nudziły ją drogie zabawki i książki, nie chciała zająć się szyciem, krytykowała każdy podsunięty przez mamę sposób na spędzenie wolnego czasu. Pewnego dnia rodzice postanowili, że Ewunia pojedzie na miesiąc do stryjenki. Córka kobiety, Jania, uczy dziewczynkę optymizmu oraz pracowitości.

Wystawa dydaktyczna została wpisana w przedsięwzięcia zainicjowane w ramach obchodów uroczystości ku czci Krzysztofa Kolumba. Umieszczona w zwykłym budynku szkolnym nie budziła powszechnego zainteresowania, choć odwiedzili ją, między innymi, mieszczanie, urzędnicy i nauczyciele.

Zbiór dziesięciu utworów Marii Konopnickiej, różnotematyczne historie, które łączy wnikliwa obserwacja skupiona na człowieku, jego kondycji, marzeniach i ograniczeniach. Bohaterowie Konopnickiej są autentyczni, często samotni czy cierpiący, ukazani na tle społecznej oraz obyczajowej rzeczywistości, w której przyszło im funkcjonować.

„Ludzie i rzeczy" to zbiór siedemnastu nowel spod pióra wybitnej polskiej pisarki Marii Konopnickiej. Autorka w krótkich formach przygląda się ludzkim postawom i przedmiotom, którymi otaczają się bohaterowie. Zwraca uwagę na społeczne problemy i stara się dotrzeć do przyczyn ludzkich zachowań. Udowadnia, że świat nigdy nie był czarno-biały, a ludzi nie da się podzielić na dobrych i złych. O godności człowieka nie świadczy jego status materialny i pochodzenie, a wrażliwość na ...