Nic oprócz milczenia

Bookendorfina Izabela Pycio

04.01.2017, 10:48

„Kryminał w weneckim klimacie”

"Pozory niewinności mają niekiedy tyle wspólnego z rzeczywistym charakterem człowieka, co weneckie maski z jego prawdziwą twarzą."

Bardzo dobry kryminał, na dłuższe wciągające zaczytanie, w ciekawym weneckim klimacie, z przejrzystą narracją, mocno intrygującą fabułą i sprytnie prowadzonymi wątkami. Powieściowe postaci dopracowane, obdarzone mieszanką ciekawych cech, natychmiast nawiązujemy z nimi nić porozumienia. Życie uczuciowe głównej bohaterki mocno pogmatwane, ale niekiedy właśnie taka propozycja fikcji literackiej nie odbiega daleko od rzeczywistości. Nawet nie czytając pierwszego tomu, z łatwością odnajdujemy się w drugiej odsłonie cyklu, rozumiemy w jaki sposób wcześniejsze zdarzenia mają wpływ na bieżącą akcję. Z zainteresowaniem pochłaniamy książkę, dobrze bawimy się snując dociekliwe przypuszczenia odnośnie prawdopodobnej tożsamości sprawcy morderstw i motywów jego działań. Odkrywamy sekrety i tajemnice będące składową życia weneckich rodzin. Wysuwamy hipotezy nie do końca znajdujące potwierdzenie w ostatecznych rozwiązaniach prowadzonego śledztwa, co bardzo uatrakcyjnia przyjemność kryminalnego zaczytania. Podobało mi się wplecenie sensacyjnych elementów, nadających powieści szybki rytm, budujących atmosferę narastającego napięcia i niepewności.

Komisarz Anna Lindholm w poszukiwaniu spokoju po dramatycznych życiowych wydarzeniach ucieka do Wenecji. Zaprzyjaźnia się z antykwariuszką Lucrezią Doldano, u której wynajmuje pokój. Los doprowadza też do spotkania z komisarzem Antonim Vallim, prowadzącym śledztwo w sprawie zabójstwa tajemniczego gondoliera podczas hucznego karnawału. Za jakimi maskami kryją się dziwne i zaskakujące wydarzenia spotykające Lindholm? Dlaczego zostaje uwikłana w niebezpieczną grę prowadzoną przez członków potężnych, wpływowych i zamożnych weneckich rodzin? Dokąd zaprowadzą ślady zbrodni i policyjny instynkt Anny? Książkowa podróż trwała dłużej niż zazwyczaj. I nie chodzi tu tylko o to, że powieść ma blisko siedemset stron, ale o jej niezwykły wenecki klimat. To była doskonała okazja do zanurzenia się we wspomnienia z moich licznych podróży do tego cudownego miasta, niepowtarzalnego, jedynego w swoim rodzaju, słynącego z wielowyspiarskiej lokalizacji, licznych kanałów, drewnianych pali, mostów, wąskich uliczek, romantycznych alejek, zakątków, w których mieszka przeszłość, zabytkowych kamienic, pałaców i kościołów. I oczywiście liczne kawiarnie... Bardzo sympatyczna lektura, pozostawiająca czytelnika z uczuciem satysfakcji i dużą chęcią sięgnięcia po kolejny tom.

bookendorfina.pl

zobacz wszystkie recenzje tego użytkownika (381) ›