Majówkowy Maraton Czytelniczy

Jean Hatzfeld Powieść obyczajowa - książki, ebooki i audiobooki

Typ publikacji

Cena

Format

Wydawcy

Sortuj według:
Zyskujące popularność
    Promocja
    okładka Ostatni wyścig, Książka | Jean Hatzfeld

    Kiedy na olimpiadzie w Pekinie wybucha afera dopingowa, kariera Ayanleha Makedy kończy się równie niespodziewanie, jak się zaczęła. Z podium i salonów śmietanki towarzyskiej trafia wprost do okopów w ogarniętej wojną ojczyźnie. Rozpoznaje go zafascynowany sportem francuski dziennikarz i na własną rękę próbuje zgłębić okoliczności skandalu, który zakończył karierę Ayanleha. Długie rozmowy Fryderyka z bliskimi i współpracownikami wybitnego maratończyka rzucają światło nie tylko...

Jean Hatzfeld Powieść obyczajowa - książki, ebooki i audiobooki

Jean Hatzfeld urodził się w 1949 roku. To francuski dziennikarz, korespondent wojenny, pisarz, autor głośnych reportaży. Hatzfeld jest laureatem wielu prestiżowych nagród literackich i dziennikarskich. W 2010 roku otrzymał Nagrodę im. Ryszarda Kapuścińskiego. Do tej pory w Polsce ukazało się sześć książek Hatzfelda – „Nagość życia”, „Sezon maczet”, „Strategia antylop”, „Więzy krwi”, „Ostatni wyścig” i „Englebert z rwandyjskich wzgórz”. Hatzfeld specjalizuje się w pisaniu o Afryce. Większość jego książek to reportaże z miejsc dotkniętych wojnami, biedą i niesprawiedliwością społeczną. Ponadto pisał o Bliskim Wschodzie i Haiti. Hatzfeld relacjonował upadek bloku wschodniego w Europie Środkowej. Dla francuskojęzycznych mediów pisał o narodzinach „Solidarności” w Polsce oraz o aksamitnej rewolucji w Czechosłowacji. W latach 80. był korespondentem wojennym w Libanie, następnie relacjonował przebieg wojny w Jugosławii. W trakcie oblężenia Sarajewa Hatzfeld został poważnie ranny. Doświadczenia z Bałkanów zaowocowały dwoma książkami – „L’air de la guerre” (1994) oraz „La guerre au bord du fleuve” (1999).

Trylogia rwandyjska Jeana Hatzfeld

W połowie lat 90. Hatzfeld wyruszył do Rwandy. Efektem jego pracy dziennikarskiej były trzy książki poświęcone wojnie domowej w tym kraju – „Nagość życia. Opowieści z bagien Rwandy”, „Sezon maczet” oraz „Strategia antylop”. Hatzfeld postanowił dokonać swoistego eksperymentu – wrócił do Rwandy dwadzieścia lat po opisywanych przez siebie wydarzeniach. Swoje obserwacje i porównania opisał w książce „Englebert z rwandyjskich wzgórz”.

Wiosną 1994 roku Jean Hatzfeld był korespondentem w Jugosławii. Pierwsze doniesienia dotyczące ludobójstwa w Rwandzie obserwuje z ekranu telewizora, gdy przebywa w San Francisco, skąd relacjonuje mistrzostwa świata w piłce nożnej. Wówczas postanawia wyjechać do Afryki, by pisać o ucieczce setek tysięcy Hutu do krajów sąsiadujących z Rwandą. Następnie wraca do Paryża i zastanawia się, dlaczego w Europie tak mało mówi się o ocalałych z rzezi, która rozegrała się w Rwandzie. W 1997 roku postanawia wrócić do Afryki, by dać świadectwo rwandyjskiej masakry. Efektem rozmów z nielicznymi ocalałymi Tutsi opisał w „Nagości życia”, pierwszym tomie trylogii rwandyjskiej.

„Sezon maczet” to druga część trylogii Jeana Hatzfelda, której autor opisał ludobójstwo w Rwandzie. Tym razem reportażysta postanawia porozmawiać z mieszkającymi na skraju bagien sprawcami masakry. Dziesięciu mężczyzn, którzy odsiadują wyroki w więzieniu, decydują się opowiedzieć Hatzfeldowi swoją historię. Wśród zbrodniarzy są rolnicy, wojskowi, nauczyciele. Autor reportażu stara się dowiedzieć, co się stało, że wiosną 1994 roku ci mężczyźni zmienili się w bezwzględnych katów, którzy wzięli udział w ludobójstwie swoich sąsiadów – ludzi, z którymi obcowali na co dzień. Grali z nimi w piłkę nożną, razem jedli posiłki, chodzili do kościoła. Mężczyźni z więzienia w Rilimie nie usprawiedliwiają swojego działania. Opowiadają o tym, jak tygodniami, wedle skrupulatnie przygotowanego planu, z zimną krwią zabijali członków grupy Tutsi. „Sezon maczet” to wstrząsająca opowieść o przekroczeniu granic człowieczeństwa – o bezwzględności, brutalności i czystym złu. Wiedza o tym, że bohaterowie książki – Ignace, Pio czy Leopord – po kilku latach wyszli na wolność, dodatkowo intensyfikuje odbiór lektury.

Trzecią częścią trylogii rwandyjskiej jest „Strategia antylop”. Tym razem autor udziela głosu zabójcom i ofiarom rzezi. Autor odsłania przed czytelnikami świat niewyobrażalnego okrucieństwa, zła i bólu. Hatzfeld rozmawia z obiema stronami konfliktu i relacjonuje powrót Hutu i Tutsi do „normalnego życia” po masakrze, która nieodwracalnie podzieliła rwandyjskie społeczeństwo. Jean Hatzfeld stara się też znaleźć odpowiedź na pytanie, czy po takich doświadczeniach przebaczenie jest w ogóle możliwe.

Hatzfeld postanowił dokonać reporterskiego eksperymentu. Po dwudziestu latach od masakry w Rwandzie wrócił do kraju, by zobaczyć, jak obok siebie żyją ludzie, którzy pamiętają wydarzenia z wiosny 1994 roku i ich potomkowie. Tytułowy Englebert to jeden z nielicznych ocalałych, jednocześnie potomek ostatniego króla Rwandy. Englebert to postać wyjątkowa. Studiował we Francji, potrafi z głowy cytować „Kwiaty zła”, namiętnie czyta „Iliadę”. Masakrę w Rwandzie przeżył wyłącznie dzięki swojemu sprytowi, ukrywając się wśród papirusów na bagnach. Hatzfeld rozmawia z nim na nurtujący temat – jak można żyć po ludobójstwie?

Ostatni wyścig

Ostatni wyścig” to wyjątkowa książka w dorobku Hatzfelda. Autor skupia się na postaci Ayanleha Makedy, wybitnego etiopskiego maratończyka, którego kariera w wyniku afery dopingowej gwałtownie się zmieniła. Z olimpiady w Pekinie i sportowego piedestału Makeda trafił do okopów w ogarniętej wojną ojczyźnie. Pewnego dnia rozpoznaje go pasjonujący się sportem francuski dziennikarz, który próbuje na własną rękę dowiedzieć się, co stało za skandalem, który zakończył karierę Ayanleha. W chwili spotkania z Frédériciem Makeda był prostym szeregowcem. Mężczyźni zaczęli rozmawiać, w efekcie czego na jaw wyszło wiele nieznanych szczegółów z życia maratończyka. Francuski dziennikarz postanowił zgłębić historię jego upadku i dowieść, czy Makeda faktycznie przyjmował doping czy padł ofiarą szeroko zakrojonej akcji mającej doprowadzić do jego upadku. Za książkę „Ostatni wyścig” Hatzfeld otrzymał Nagrodę im. Tristana Bernarda przyznawaną twórcom piszącym o sporcie.

Książki Jeana Hatzfelda na Woblinku

W księgarni internetowej Woblink znajdziecie książki Jeana Hatzfelda w formie ebooka i papierowej.

Co znajdziesz w kategorii: Powieść obyczajowa

Powieść obyczajowa, a właściwie społeczno-obyczajowa, wywodzi się z powieści realistycznej. Książki będące reprezentantami tego gatunku literatury zaczęły dominować w II połowie XIX stulecia. Wykształcenie się powieści obyczajowej jest uznawane za jeden z najważniejszych etapów ewolucji tego gatunku literackiego. Książki obyczajowe są obecnie dominującym typem powieści. Z uwagi na zakładaną prawdziwość opisu społeczeństwa, tendencji czy środowiska charakterystycznych dla danych czasów ten rodzaj powieści jest często ich stosunkowo wiernym odbiciem. Taki gatunek odznacza się dużym zainteresowaniem każdym aspektem ludzkiego życia. Czytelnik powieści obyczajowej może zapoznać się z realiami i zwyczajami panującymi w opisywanych przez autora czasach. Powieść obyczajowa ewoluuje i obecnie nie jest tak łatwa do zaklasyfikowania czy zdefiniowania jak w okresie pozytywizmu. W kategorii „Powieść obyczajowa” w księgarni internetowej Woblink.com znajdują się takie tytuły jak „Ósme życie” Nino Haratischwili, będące powieścią napisaną z epickim rozmachem, pełną bohaterów z krwi i kości oraz wielkich namiętności, „Wszystko, czego pragnęliśmy” Emily Giffin, która jest powieścią dojrzałą, aktualną społecznie i prowokującą do zadawania pytań o współczesne wychowanie, a także o nadużycia wobec kobiet, poruszająca i inspirująca opowieść autorstwa Catherine Isaac pod tytułem „Francuskie lato” oraz „Na plaży Chesil” Iana McEwana będąca złożoną i emocjonującą powieścią obyczajową o pokonywaniu własnych barier, rozmowie i problemach prowadzących do nieuchronnego dramatu. Nie zabrakło tutaj również powieści kojarzonych z najlepszymi i najgłośniejszymi obyczajowymi serialami i filmami – to na przykład „Seks w wielkim mieście” Candace Bushnell, „Dziennik Bridget Jones” Helen Fielding oraz polska pozycja „Magda M. Ciąg dalszy nastąpił” Radosława Figury.