Druga pentada Biblioteki Historycznej (ks. VI-X) zachowała się jedynie we fragmentach, które znamy z przekazów pisarzy późnoantycznych i bizantyńskich. Nie ma wątpliwości, że pochodzenie jakiegokolwiek źródła „z drugiej ręki” jest jego skazą, nie oznacza to jednak, że należy je z tego powodu odrzucać. Przypadek Diodora Sycylijskiego jest tego najlepszym dowodem: nawet we fragmentach znajdujemy informacje, które albo trudno by znaleźć gdzie indziej, albo też podane są w sposó...
Księga XVIII Biblioteki Historycznej Diodora Sycylijskiego obejmuje lata 323/322–318/317 przed Chr., tj. okres pozornego utrzymywania jedności monarchii Aleksandra przez jego następców (diadochów). W tekście brakuje opisu wydarzeń lat 321/320 i 320/319, prawdopodobnie w następstwie luki, powstałej w rękopisach, de facto więc Diodor opisuje tylko cztery lata. Głównym źródłem greckiego historyka był przekaz Hieronima z Kardii, naocznego świadka opisywanych wydarzeń. Korzystał j...
Księga XX Biblioteki Historycznej Diodora Sycylijskiego, zamykająca czwartą pentadę, jest ostatnią zachowaną w całości. Obejmuje ona lata 310–302 przed Chr. Idea utrzymania jedności państwa Aleksandra Wielkiego została wówczas, po śmierci ostatnich jego potomków i najbliższych krewnych, ostatecznie zarzucona. Najpełniejszą ilustracją tego stał się rok 306/305, słynny „rok królów”, gdy diadochowie: Antygon Jednooki, Ptolemeusz Soter, Lizymach i Kasander, a następnie Seleukos, ...
Obszerna księga XIII Biblioteki Historycznej obejmuje zaledwie jedenaście lat (415-404 przed Chr.), ale jest to okres niezwykle ważny, obfity w wydarzenia, które ostatecznie doprowadziły do klęski Aten. Stąd też tytuł, nadany tej księdze: Klęska Ateńczyków (De clade Atheniensium). Jej znamiona to przede wszystkim wielka wyprawa na Sycylię (415-413), największa operacja Aten w okresie wojny peloponeskiej, zakończona katastrofą, układ persko-spartański (411), dzięki któremu Spa...
Przekład piątej księgi Biblioteki Historycznej Diodora Sycylijskiego. Zawiera ona opowieści mityczne o wyspach i jej mieszkańcach. Diodor rozpoczyna w niej narrację od krańców zachodnich znanego świata: opowiada o Sycylii, Malcie, Balearach, Brytanii, ale także o lądzie stałym – Hiszpanii (Celtyberia, Iberia), Galii, Ligurii i Tyrrenii (Etruria). Na wschodzie uwagę skupia na Samotrace, Naksos, Rodos i Wyspach Cykladzkich, Krecie i Lesbos, Samos, Chios i Kos. Księga ta zamyka ...
Niniejsza książka może być podręcznikiem akademickim, mającym na celu prezentację w możliwie przystępnej formie cywilizacji starożytnych, które w ostateczności ukształtowały oblicze współczesnej Europy. Choć autorom chodziło też jeszcze o coś więcej – o przedstawienie jej z perspektywy różnych, ważnych dla współczesnego świata, aspektów historycznych – historii powszechnej, religijnej i etnicznej.
