Bony podarunkowe na Święta
Chcę przeczytaćKoszyk
Chcę przeczytaćKoszykpusty

Nabokov Vladimir - książki, ebooki i audiobooki

Typ publikacji

Cena

Format

Wydawcy

Sortuj według:
Zyskujące popularność

Przepraszamy, wygląda na to, że tym razem nie znaleźliśmy produktów dla Twojego zapytania.

Sugestie:

  • Sprawdź, czy na pewno poprawnie wpisałeś szukaną frazę
  • Skorzystaj z katalogu, aby w ten sposób znaleźć interesujący Cię produkt
  • W razie dodatkowych pytań, skontaktuj się z nami przy użyciu formularza kontaktowego

Nabokov Vladimir - książki, ebooki i audiobooki

Vladimir Nabokov to rosyjski i amerykański pisarz tzw. „pierwszej fali” rosyjskiej literatury emigracyjnej. Tworzył głównie w duchu modernistycznym, ale pod koniec kariery zaczął być również znany jako postmodernista. Jest autorem siedemnastu książek (m.in. „Lolita”, „Zaproszenie na egzekucję”, „Rozpacz”, „Dar”, „Blady ogień”, „Prawdziwe życie Sebastiana Knighta”, „Pnin”) oraz licznych opowiadań i wierszy. Największą popularność przyniosła mu wydana w 1955 roku powieść „Lolita”, czyli kontrowersyjna historia miłosnej obsesji dorosłego mężczyzny na punkcie młodej dziewczyny.

Nabokov urodził się w 1899 roku. Pochodził z rosyjskiej rodziny szlacheckiej i w wyniku utraty majątku w czasach rewolucji październikowej (1919) był zmuszony opuścić swoją ojczyznę. Wraz z rodziną wyjechał do Europy zachodniej. Studiował romanistykę, slawistykę, a także krótko zoologię na Cambridge. Przez całe życie z pasją zajmował się lepidopterologią (dział entomologii zajmujący się badaniem motyli), co zaowocowało licznymi artykułami w czasopismach specjalistycznych oraz pracą w harwardzkim muzeum. Jako samouk nie był jednak poważany przez innych lepidopterologów, którzy zarzucali mu, że nie ma na swoim koncie żadnych odkrywczych idei. Autor pracował również przez kilka lat jako wykładowca na uczelniach amerykańskich, a hobbystycznie zajmował się układaniem zadań szachowych. Przez większą część swojego życia zmieniał miejsce zamieszkania na różne europejskie stolice, aż wreszcie osiadł na stałe w Stanach Zjednoczonych. Zmarł Szwajcarii, w Montreux, gdzie został pochowany.

Vladimir Nabokov – „europejski wygnaniec”

Nabokov nie potrafił odnaleźć swojego miejsca na Ziemi. Długo poszukiwał państwa, w którym mógłby poczuć się tak, jak w Rosji. W tym celu podróżował zarówno po Europie, jak i Stanach Zjednoczonych - bezskutecznie. Można traktować go jako pewnego rodzaju „europejskiego wygnańca”, osobę, która nie czuła się swobodnie w żadnym kraju, w którym zamieszkała po emigracji. Nabokov stał się „podwójnym emigrantem”. Najpierw uciekł z Rosji przed bolszewizmem, potem z Europy przed faszyzmem. W późniejszych latach w dalszym ciągu „ucieka”. Opuszcza Stany Zjednoczone owładnięte zimną wojną i decyduje się na zamieszkanie w szwajcarskich Alpach, co można odczytać jako wyraz tęsknoty za Rosją, do której autor chciał powrócić do końca życia. Mimo poczucia pewnego przywiązania do kultury amerykańskiej, autor często zaznaczał w wywiadach, że jest osobą, której się nie rozumie. Mówił, że jest „mało znanym – podwójnie nieznanym – powieściopisarzem o niemożliwym do wymówienia nazwisku” („Pamięci, przemów. Autobiografia raz jeszcze”). Jest to niezwykle znaczące, by zrozumieć pewien „dysonans” (bądź „rozdwojenie”) w życiu pisarza, które przeniesie się na jego twórczość.

Bestsellerowa i kontrowersyjna książka Nabokova „Lolita”

„Lolita” przyniosła Vladimirowi Nabokovowi nie tylko światową sławę i zapewniła miejsce wśród największych nazwisk literatury światowej, ale również okazała się być powieścią nad wyraz kontrowersyjną. Historia opisująca obsesję romantyczną ponad czterdziestoletniego mężczyzny na punkcie dwunastolatki wywołała skandal – często nazywana była powieścią gorszącą bądź zwyczajnie niemoralną. Gdy została opublikowana, szybko zwrócił na nią uwagę Graham Green, który na łamach gazety “Sunday Times” nazwał ją jedną z najlepszych książek roku. „Lolita” jednak od wydania była żywo omawiana nie tylko pod względem literackim, ale również prawnym i etycznym.

Powieść jest wyznaniem czterdziestodwuletniego mężczyzny, Humberta Humberta, oczekującego na proces sądowy. Opisuje on w formie retrospekcji swoją obsesję związaną z tak zwanymi „nimfetkami”, czyli dziewczynkami między dziewiątym a czternastym rokiem życia. Humbert zakochuje się w dwunastoletniej Dolores Haze, dalej zwanej dla niego „Lolitą”, i postanawia zrobić wszystko, by przy niej pozostać. W tym celu ucieka się do łamania prawa oraz porwania. Wedle jego owładniętego szaleństwem umysłu Lolita również go kocha, co więcej, sama inicjuje ich związek.

Lolita jest urojeniem, wyobrażeniem bądź fantazją głównego bohatera. Na prawdziwą osobę nakłada on filtr solipsyzmu (pogląd, iż istnieje tylko jednostkowy podmiot poznający, a cała rzeczywistość jest zbiorem jego subiektywnych wrażeń – wszystko, czego doświadcza jest wyłącznie częścią jego umysłu) oraz poprzedniej dziecięcej miłości, Annabel (jest to czytelne nawiązanie do wiersza Edgara Allana Poe „Annabel Lee”, który był inspiracją do napisania „Lolity”). Humbert w swoim owładniętym szaleństwem umyśle nie widzi Dolores Haze, ale obraz swojej wyidealizowanej miłości, czyli Lolitę. Mówi: „w moich ramionach zawsze była Lolitą” („Lolita”).

Nabokov - poliglota

Pisarz już od dziecka władał biegle trzema językami – angielskim, rosyjskim i francuskim. Jak twierdził: „Nauczyłem się czytać po angielsku, zanim umiałem czytać po rosyjsku” („Pamięci, przemów. Autobiografia raz jeszcze”). Jednak to język rosyjski był mu najbliższy, dlatego też znaczna część dzieł Nabokova powstała właśnie w nim. Dopiero w późniejszych latach swojego życia autor postanowił zacząć pisać po angielsku.

Nabokov odczuwał pewien „dyskomfort” związany z przejściem na obcy dla niego język. Czuł, że używając języka angielskiego nie posiada już naturalnego słownictwa. „Moja angielszczyzna, czyli drugi instrument, który zawsze miałem, jest wszakże narzędziem cokolwiek sztywnym i sztucznym”, stwierdził w wywiadzie zamieszczonym w książce „Własnym zdaniem”.

Główne wątki w twórczości Vladimira Nabokova

Niezwykle kluczowym aspektem nie tylko dla całej twórczości Vladimira Nabokova, ale przede wszystkim samego zrozumienia jego najsłynniejszej książki, „Lolity”, jest pojęcie solipsyzmu. Nabokov w swojej twórczości w jednoznaczny sposób pragnie opisać ograniczenia ludzkiej percepcji, co wskazuje tworząc bohaterów o wątpliwej moralności, często owładniętych szaleństwem. Korzysta z tego motywu nie tylko w „Lolicie”, ale również w „Bladym ogniu”, „Rozpaczy” czy „Czarodzieju”. Oprócz solipsyzmu, kluczowymi kwestiami dla jego twórczości są pojęcia nostalgii, emigracji, luster oraz pamięci. Zwodniczość percepcji oraz pamięci i istnienie więcej niż jednego świata (obok świata rzeczywistego jest to świat metafizyczny) to tematy, które przewijają się przez większość jego twórczości.

Vladimir Nabokov zajmuje w pełni zasłużone miejsce w kanonie klasyków literatury. Jego twórczość, często kontrowersyjna i trudna, jest wynikiem przeżyć pisarza, który w swoje książki przelewał dużą część własnej osobowości oraz doświadczeń życiowych. Zainteresowała Cię twórczość Vladimira Nabokova? Książki jego autorstwa znajdziesz na Woblinku.