Niniejszy tomik z jednej strony jest próbą odnalezienia odpowiedzi na pytanie o sens istnienia, przemijanie i trwanie, a z drugiej zaproszeniem do świata pełnego zachwytu nad chwilami, które daje nam życie, nad ulotnością tego, co piękne. To zapis momentów tchnących nadzieją, wypełnionych miłością, ale także naznaczonych melancholią i wspomnieniami tego, co już przeminęło, i tych, którzy pozostali już tylko w naszej pamięci.
Autorka zabiera nas w poetycką podróż po swoim świecie pełnym wzruszeń, emocji i uczuć. Robi to jakby mimochodem, otwierając cichutko drzwi i delikatnie chwytając za rękę. Muska nasze dusze, rozbudza zmysły, zostawiając przy tym wyobraźni pole do popisu. Wiersze emanują ciepłem i wrażliwością, zarażają optymizmem, powodując, że serce rozpiera radość.
„Pisz do mnie…” Janiny Dobrowolskiej to trzeci tomik w dorobku autorki, różnorodny formalnie, pełen niezwykle osobistej liryki. Znajdziemy tu także liczne inspiracje kulturą i historią.
Janina Dobrowolska – mieszka w Berlinie. Wydała dwa tomiki wierszy: „Z Tobą, Poezjo” i „O świcie zaczynam żyć”.
„Wychodząc z burz” to tomik wyjątkowy. Autorka w sposób niezwykle ciekawy skupia się na takich wartościach jak miłość, cierpienie oraz przemijanie. Tworzy przy tym poetyckie neologizmy, odwołuje się do symboli dziedzictwa kultury światowej – motywów biblijnych, mitologicznych czy… twórczości Szopena. W całość tomiku wplecione są ekfrazy opisujące dzieła Vermeera i Gauguina. To lektura, w której każdy znajdzie coś dla siebie. XLIII. EA HAERE IA OE? (DOKĄD IDZIESZ?) I zdarz...
Wiersze zrodziły się w Autorce z miłości do poezji, z tęsknoty do kraju, od którego dzielił ją dwudziestoletni okres. Jej zainteresowanie poezją i literaturą w ogóle datuje się od wczesnych, młodzieńczych lat, które do dziś odgrodzone były życiem wypełnionym rolą matki i żony, a także zawodową aktywnością.
Dziś, będąc na emeryturze, Autorka odkrywa na nowo smak poezji, przesyca nią swoje wewnętrzne, utrudzone życie.
Te i inne wiersze zrodziły się w Autorce z miłości do poezji, z tęsknoty do kraju, od którego dzielił ją dwudziestoletni okres.
Jej zainteresowanie poezją i literaturą w ogóle datuje się od wczesnych, młodzieńczych lat, które do dziś odgrodzone były życiem wypełnionym rolą matki i żony, a także zawodową aktywnością. Dziś, będąc na emeryturze, Autorka odkrywa na nowo smak poezji, przesyca nią swoje wewnętrzne, utrudzone życie.
Zmysłowość, subtelność wyrazu, wrażliwość na sztukę i przyrodę to tylko niektóre cechy poezji Janiny Dobrowolskiej. Autorka z odwagą i powodzeniem sięga często do kunsztownej formy sonetu. To prawdziwy sprawdzian umiejętności poetyckich. W tej twórczości zaklęte są ulotne chwile: zmysłowego poranka, ciszy przed burzą, schyłku lata, listopadowego dnia czy nocy w mieście. Poetyckie refleksje nad przemijaniem, istotą piękna i fundamentalnymi sprawami w życiu człowieka skłaniają ...
