Opis treści
Odtwarzamy początki polskiej narracji równoległej do dokonującej się Zagłady. Analizujemy jej dominujące składowe (dyskurs antysemicki, niemieckie barbarzyństwo i wina polska). Przedstawiamy też odmienną, krytyczną diagnozę polskiego świadka Zagłady oraz groźnych przejawów antysemityzmu tuż po wojnie. Ich wspólnym źródłem okazują się trwałe wzory kultury.
