Opis treści
Książka poświęcona jest ludobójstwom, czystkom etnicznym i masakrom. Autor stara się wyjaśnić, w jaki sposób dochodzi do tych krwawych aktów zbiorowej przemocy – jak mobilizowani są ludzie i zasoby. W pracy opisano i porównano 12 różnych przypadków ludobójstw totalnych i częściowych – od ludobójstwa Indian w drugiej połowie XIX-wieku w Stanach Zjednoczonych po rzeź Tutsi i Twa w Rwandzie w 1994 roku. Jest to pierwsza praca polskiego autora przedstawiająca tak rozległą socjologiczną komparatystykę ludobójstw. Wypracowany w niej model wyjaśniania został odniesiony do przypadku zemsty na Niemcach po II wojnie światowej. Autor pokazuje dlaczego – mimo różnych zbrodni i okrucieństw – nie doszło do ludobójstwa Niemców. Wykorzystuje w tym celu m.in. 60 wywiadów pogłębionych i narracyjnych ze świadkami epoki. Silną stroną książki jest transdycyplinarność i odwołanie się w niej do szerokiej perspektywy dziejowej, właściwej socjologii historycznej.
Jako historyka zainteresował mnie odnotowany przez Autora wpływ ludobójstwa na dalszą historię społeczności – co jest fragmentem szerszego tematu oddziaływania przeszłości na przyszłość. Idzie nie tylko o zjawiska demograficzne. Idzie także o punkt odniesienia społeczności, o traktowanie przeszłości jako czynnika jednoczącego grupę. Te zagadnienia Autor przedstawia wysoce interesująco. (...) Zdecydowanie popieram ideę publikacji omawianej pracy. Uważam, że może mieć ona duże znaczenie dla dalszego kierunku rozwoju polskiej humanistyki.
z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Jana Marcina Kuli
(...) [Autor] przede wszystkim dowiódł, iż przy całej swej osobliwości ludobójstwo jest jednak efektem działania typowych procesów społecznych i to zarówno w sferze instytucjonalnej, jak i habitusów. W przygotowaniu wszystkich ludobójczych aktów bardzo istotną rolę spełniał przygotowujący je i usprawiedliwiający dyskurs ideologiczny, a także dyskurs nacjonalistyczny, zmierzający do wykształcenia jednolitej tożsamości narodowej.
z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Władysława Markiewicza
Lech M. Nijakowski - ukończył socjologię (2001) i filozofię (2003) na Uniwersytecie Warszawskim w ramach Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych. W 2005 roku uzyskał na Uniwersytecie Warszawskim stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w zakresie socjologii. Obecnie jest adiunktem w Instytucie Socjologii tejże uczelni. Wykłada także w Collegium Civitas. Stały doradca Komisji Mniejszości Narodowych i Etnicznych Sejmu RP (od 2001 r.). Członek redakcji Przeglądu Humanistycznego oraz Zdania. Autor, współautor lub redaktor naukowy 20 książek i podręczników. Opublikował ponad 100 artykułów naukowych i popularnonaukowych. Ostatnio ukazała się jego książka Pornografia. Historia, znaczenie, gatunki (Wydawnictwo Iskry, Warszawa 2010). Laureat (za rok 2007) nagrody im. Stanisława Ossowskiego przyznawanej przez Polskie Towarzystwo Socjologiczne za książkę Domeny symboliczne. Konflikty narodowe i etniczne w wymiarze symbolicznym. Stypendysta Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (2004–2005). Członek Rady Fundacji „Polsko-Niemieckie Pojednanie” (od 2008 r.).
Najważniejsze książki:
Pornografia. Historia, znaczenie, gatunki, Wydawnictwo Iskry, Warszawa 2010.
Polska polityka pamięci. Esej socjologiczny, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2008.
Domeny symboliczne. Konflikty narodowe i etniczne w wymiarze symbolicznym, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa 2006.
Dyskursy o Śląsku. Kształtowanie śląskiej tożsamości regionalnej i narodowej w dyskursie publicznym, Interdyscyplinarne Koło Nauk o Społeczeństwie i Kulturze, Instytut Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2002.
