Dzieło Józefa Ignacego Kraszewskiego. Józef Ignacy Kraszewski to polski pisarz, publicysta, wydawca, historyk, działacz społeczny i polityczny, autor z największą liczbą wydanych książek i wierszy w historii literatury polskiej. Pseudonimy literackie: Bogdan Bolesławita, Kaniowa, Dr Omega, Kleofas Fakund Pasternak, JIK, B.B. i inne
W roku 1899 w pierwszym numerze krakowskiego "Życia" Stanisław Przybyszewski ogłosił swój manifest zatytułowany "Confiteor". Tytuł jest znaczący. W języku łacińskim oznacza "wyznaję", wiec jest to swoiste wyznanie wiary twórczej. Tekst ten jest wyraźnym przeciwstawieniem się pozytywizmowi oraz wskazaniem nowych dróg rozwoju sztuki. Autor dokładnie określa swoje poglądy na temat sztuki. "Sztuka nie ma żadnego celu, jest celem sama w sobie, jest absolutem, bo jest odbiciem abso...
eromski Stefan, pseudonimy Maurycy Zych, Józef Katerla (1864-1925), prozaik, dramatopisarz, publicysta. Pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej. Studia w Instytucie Weterynaryjnym w Warszawie przerwał 1888 z braku środków do życia. Następnie pracował jako guwerner w dworach szlacheckich, m.in. w Nałęczowie. Chory na gruźlicę, wyjechał 1892 do Szwajcarii, gdzie pełnił funkcję zastępcy bibliotekarza Polskiego Muzeum Narodowego w Rapperswilu.
Guy de Maupassant to francuski pisarz, zaliczany do nurtu naturalizmu i dekadentyzmu, znany zwłaszcza ze swoich nowel. Uznany za mistrza zwięzłej, wręcz minimalistycznej formy. Jego utwory zawierają silne akcenty ironii, satyry i krytyki społecznej, przedstawiają realistyczny, pełen pesymizmu obraz ówczesnego społeczeństwa. Reprezentowane są w jego nowelistyce wszystkie niemal odmiany krótkiej formy, od osnutej na tle jednego wydarzenia anegdoty z ostro zarysowaną pointą aż p...
Eliza Orzeszkowa to polska pisarka epoki pozytywizmu. Jej nazwisko pojawiło się pośród kandydatów do Literackiej Nagrody Nobla W 1904 roku. W wewnętrznych dokumentach komitetu nagrody występowała często jako Elise Orzeszko. Jej kandydaturę zgłosił Aleksander Brückner, ówczesny profesor uniwersytetu berlińskiego. Kandydatura uzyskała poparcie Alfreda Jensena, który w opracowaniach na temat jej twórczości stawiał ją pod niektórymi względami nawet wyżej od Henryka Sienkiewicza. ...
Eliza Orzeszkowa to polska pisarka epoki pozytywizmu. Jej nazwisko pojawiło się pośród kandydatów do Literackiej Nagrody Nobla W 1904 roku. W wewnętrznych dokumentach komitetu nagrody występowała często jako Elise Orzeszko. Jej kandydaturę zgłosił Aleksander Brückner, ówczesny profesor uniwersytetu berlińskiego. Kandydatura uzyskała poparcie Alfreda Jensena, który w opracowaniach na temat jej twórczości stawiał ją pod niektórymi względami nawet wyżej od Henryka Sienkiewicza. ...
Honore de Balzac - pisarz francuski, ojciec powieści realistycznej. Jako student prawa, porzucił naukę, by oddać się literaturze. Jeden z najbardziej pracowitych pisarzy w dziejach literatury, pozostawił około 100 powieści, w większości napisanych w latach 1829-1850, które złożyły się na monumentalny cykl zatytułowany "Komedia ludzka".
eromski Stefan, pseudonimy Maurycy Zych, Józef Katerla (1864-1925), prozaik, dramatopisarz, publicysta. Pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej. Studia w Instytucie Weterynaryjnym w Warszawie przerwał 1888 z braku środków do życia. Następnie pracował jako guwerner w dworach szlacheckich, m.in. w Nałęczowie. Chory na gruźlicę, wyjechał 1892 do Szwajcarii, gdzie pełnił funkcję zastępcy bibliotekarza Polskiego Muzeum Narodowego w Rapperswilu.
Antoni Pawłowicz Czechow – (1860-1904) rosyjski nowelista i dramatopisarz, z wykształcenia lekarz, mistrz małych form. Dramaturgia Czechowa o specyficznych właściwościach formalnych , niwelująca tradycyjny podział na gatunki literackie eksponująca epikę oraz szczególną rolę podtekstu i aluzji, jakkolwiek jest związana tematycznie z życiem i problemami społeczeństwa rosyjskiego.
Jack London (właśc. John Griffith Chaney), amerykański pisarza przełomu XIX i XX wieku, autor powieści i opowiadań z wątkami autobiograficznymi. London miał niezwykle barwne życie. Samouk, był m.in. gazeciarzem, trampem, kłusownikiem, marynarzem, poszukiwaczem złota w Klondike i reporterem. Jako korespondent wojenny relacjonował konflikt rosyjsko-japoński w 1905 r. i wojnę domową w Meksyku. W jego twórczości często pojawia się motyw samotnej walki człowieka z panującym porz...
Eliza Orzeszkowa to polska pisarka epoki pozytywizmu. Jej nazwisko pojawiło się pośród kandydatów do Literackiej Nagrody Nobla W 1904 roku. W wewnętrznych dokumentach komitetu nagrody występowała często jako Elise Orzeszko. Jej kandydaturę zgłosił Aleksander Brückner, ówczesny profesor uniwersytetu berlińskiego. Kandydatura uzyskała poparcie Alfreda Jensena, który w opracowaniach na temat jej twórczości stawiał ją pod niektórymi względami nawet wyżej od Henryka Sienkiewicza. ...
Trzecia zachowana komedia Arystofanesa, a piąta pod względem kolejności powstania. Pierwsza, niezachowana wersja sztuki zajęła w agonie komicznym na Dionizjach w 423 p.n.e. trzecie - ostatnie - miejsce; druga wersja, opracowana prawdopodobnie w latach 419-416 p.n.e. prawdopodobnie nie była nigdy wystawiona. Podczas gdy w poprzedzających trzech sztukach - niezachowanych "Babilończykach" oraz zachowanych "Acharnejczykach" i "Rycerzach" - głównym wątkiem była polityka, tak tuta...
Twain Mark, właściwie Samuel Langhorne Clemens (1835-1910), pisarz amerykański. Samouk, wędrowny drukarz, pilot na Missisipi, poszukiwacz złota w Nevadzie, wreszcie dziennikarz. Odbył wiele podróży po Ameryce i kilkakrotnie odwiedził Europę, wyśmiewając dumę i wyrafinowanie kulturalne mieszkańców Starego Świata. Popularność jako pisarz zyskał z chwilą opublikowania humoreski O sławnej skaczącej żabie z Calaveras (1865).
Nowela ukazała się w zbiorze "Z jednego strumienia szesnaście nowel". Fragment: "Aż do samej Jabłonny szło wszystko jak najlepiej. Słońce jasno przyświecało; konie biegły żwawym truchtem; podróżni, ściskając się na małej przestrzeni, nawzajem ciepła sobie udzielali. Czasem tylko ktoś wstrząsnął się, szczelniej futrem otulił i przez zęby mruknął: — Ależ psie... dyabelskie... siarczyste mrozisko! Wszyscy (zwyjątkiem mnie) palili; większość pociągała dość często z oplatanych...
Gabriela Zapolska - dramatopisarka, prozaik, publicystka. 1882, po zerwaniu z rodziną i mężem, została aktorką, występując w Krakowie, Lwowie, Poznaniu i w galicyjskich zespołach wędrownych. 1889 wyjechała do Paryża, gdzie grywała drobne role w teatrzykach bulwarowych, od 1892 w Théâtre Libre A. Antoine'a, od 1895 także w modernistycznym Théâtre de l'Oeuvre. Po powrocie do kraju występowała m.in. w teatrach Krakowa i Lwowa. Od 1904 we Lwowie, zorganizowała wraz z drugim mężem...
Antoni Pawłowicz Czechow – (1860-1904) rosyjski nowelista i dramatopisarz, z wykształcenia lekarz, mistrz małych form. Dramaturgia Czechowa o specyficznych właściwościach formalnych , niwelująca tradycyjny podział na gatunki literackie eksponująca epikę oraz szczególną rolę podtekstu i aluzji, jakkolwiek jest związana tematycznie z życiem i problemami społeczeństwa rosyjskiego.
Gabriela Zapolska - dramatopisarka, prozaik, publicystka. 1882, po zerwaniu z rodziną i mężem, została aktorką, występując w Krakowie, Lwowie, Poznaniu i w galicyjskich zespołach wędrownych. 1889 wyjechała do Paryża, gdzie grywała drobne role w teatrzykach bulwarowych, od 1892 w Théâtre Libre A. Antoine'a, od 1895 także w modernistycznym Théâtre de l'Oeuvre. Po powrocie do kraju występowała m.in. w teatrach Krakowa i Lwowa. Od 1904 we Lwowie, zorganizowała wraz z drugim mężem...
