Patrycja Paterak (ur. 07.11.1985r.) kobieta trudna do rozszyfrowania, odpychająca od siebie negatywy drugiej osoby gdyż z pewnością chłodniej bez nich zamrożonej artystce. Podziwia podobno lekceważące i boi się „wszystkiego w porządku”. Nie znosi kurewskiej mazi dorzucanej do sekretów. Z mikro-ekspresją zapiernicza w przestworzach, gubiąc najczęściej zasięg. Mieszka w Tarnowie.
Kochalina Miłosna, poetka, feministka, studentka socjologii. Publikowała swoje wiersze w czasopismach takich jak „Kozirynek”, „Cogito” itd. oraz na portalach internetowych. Inspiruje się muzyką, Bukowskim, Sylvią Plath, Poświatowską oraz „wszystkim co związane jest z miłością”. W swoich wierszach porusza tematy takie jak: wojna płci, trudne i toksyczne relacje damsko-męskie przemoc seksualna, seksizm, poligamia.
Krzysztof Rytka, ur. w roku 1952 w Śremie, mieszkał od 1954 do 1979 we Wrocławiu. W roku 1977 ukończył studia archeologiczne na Uniwersytecie Wrocławskim i uzyskał w roku 1989 doktorat w Niemczech w Würzburgu, gdzie obecnie mieszka. W latach 70-tych był członkiem teatru studenckiego „Kalambur” i wioślarzem wrocławskiego AZS-u. Oprócz publikacji fachowych i reportaży z podróży (m.in. Australia 1989) pisze wiersze i opowiadania. K. Rytka jest również autorem komentarza w katalo...
Jarosław Kapłon swoimi wierszami pokazuje zwykłość, która ma w sobie znamiona niezwykłości.
Autor jest jak kreator, przygotowujący codzienną kolekcję, bez spektakularnych fajerwerków pod publikę, pozbawioną przepychu i luksusowych dodatków, ale "uszytą" ze szlachetnej materii, co sprawia, że jest ona stylowa.
Iwona Niedopytalska
Agata Wielgołaska - autorka książek ("Stambuł. W oparach miejskiego absurdu.", "Turcja. Półprzewodnik obyczajowy") i artykułów o Turcji, blogerka (Agaty tureckie kazania), absolwentka socjologii na Uniwersytecie Warszawskim. Zakochana w Stambule, w którym mieszka od dziesięciu lat. Cały czas nie może zdecydować, która strona Bosforu bardziej ją pociąga. jest jest coś podejrzanie szlachetnego w pobudce o piątej w dobrowolnej pobudce o piątej nad ranem nie do fabryki nie d...
Krzysztof Szewczyk – ur. w 1974 r. w Przeworsku. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1997-2004 współtwórca i redaktor ukazującego się w Krakowie artzinu „Per-Jodyk”. Pisze, rysuje, maluje, fotografuje. Mieszka w Bielsku-Białej. Tom "Homo ferus" zawiera utwory powstałe w latach 1999-2004.
Wspaniały amalgamat prywatności i uniwersalizmu, obraz namiętnej żądzy życia i próżnej życia iluzji, połączenie ironicznego spojrzenia z delikatnością postrzegania sztuki i natury, patrzenie na świat i czas - blaski i cienie tych, którzy są wśród nas, byli przed nami i po nas nastaną - wszystko to czeka na was: właśnie teraz, tu.
Roman Honet
Krystyna Alicja Jezierska z domu Kozarzewska wydała dotychczas następujące tomiki poezji Deszcz złotych przecinków, Z muzami nad Krakowem, Morzem malowane, Gdańska sonata i Mojej miłej. Publikuje też wiersze w licznych almanachach. Pisze również opowiadania, których fragmenty były drukowane w wydanych przez Oddział w Krakowie Związku Literatów Polskich, w tomach Proza proza proza oraz w egzemplarzach Literata Krakowskiego. W 1998 roku została zauważona w konkursie poetyckim R...
Piotr Barański (ur. 1986) Autor. Wie, że źle robi, często wydając książki, zaznaczał i zaznacza na czwartych stronach okładek, że wie, że tak się nie powinno. Miał się poprawić, ale Znowu wydał. Poprawi się. Za swój debiut uznał Nocne południe, następnie opublikował tomiki: Poziom morza, Lekkie piosenki, Tak jak tutaj i niniejszy – Znowu. Wie, że być może naraża się na śmieszność, na złośliwości, na nietraktowanie poważnie czy coś podobnego. Na krytykę. Czy jest asekurantem? ...
Zapach drewna, które wiele przeszło, wilgoć, rozsychająca się, rozeschnięcie, wilgotniejące, tłusto. Spękania i skrzypienia. Szuflady wciąż się wysuwają, nocami i dniami, szafy przestawiają się po pokoju, rozrastającym się w pokoje, ciągnące się od ulicy całkiem głównej, choć nieco pobocznej, aż do jakichś wstydliwych zakamarków miasta. Układają się w nieudane, a długotrwałe kompozycje przepierzeń dzielących ten pokój ze mną. Dlaczego kojarzy mi się to z jasną zielenią? Czy m...
Piotr Barański (ur. 1986) Autor. Grzeszy częstotliwością wydawania książek; wie, że to nieładnie, że tak się nie powinno, nie wie, czy się poprawi – być może. No dobrze, poprawi się. Za swój debiut uważa tomik wierszy pt. Nocne południe. Za swoją drugą książkę uważa tomik wierszy pt. Poziom morza. Za swoją trzecią książkę uważa tomik wierszy pt. Lekkie piosenki, tj. ten tomik. Przed Nocnym południem opublikował też Skrajności i Drogi oddechowe. Wszystko to, oczywiście, kupowa...
Piotr Marcin Kraska - 35 lat, nauczyciel, tłumacz, kiedyś także dziennikarz, lecz przede wszystkim miłośnik literatury i poeta. Do tej pory opublikował: Rejterada oraz trzydzieści trzy inne utwory wierszem (Sowello 2013) i Q. Nie tylko dramaty (Sowello 2014). Uwielbia podróże, dobrą kuchnię, teatr i muzykę klasyczną. Mieszka w Krakowie.
Krzysztof Bieleń, urodzony w 1967 r. w Kolbuszowej; absolwent slawistyki UJ; laureat licznych konkursów poetyckich, między innymi Tyskiej Zimy Poetyckiej, Złotego Środka Poezji (za debiut), Konkursu Jednego Wiersza. Jego wiersze ukazywały się na łamach "Frazy", "Więzi", "Fragile". W formie książkowej opublikował dotychczas Roztwór nienasycony i Wiciokrzew przewiercień. Zachód słońca w Kłapówce Jakże wyniosłe widoki są teraz częścią mojej wsi: nad domem, w którym przyszedłem ...
Gabriele wróciła do Głuchołaz pięć lat po wojnie. Tam, dokąd wyjechała, miała duży dom z ogrodem, rodzinę, nowe wspomnienia i koszmary, które wychodziły z niej każdej nocy. Żeby nie uciekać, musiała wrócić i stawić czoła przeszłości. Po tym jak pewnego majowego popołudnia na drodze z Konradsthal do Ziegenhals umarło Niebo, ciało Gabriele stało się kruche jak porcelana. Pękało przy nieco mocniejszym dotknięciu i zrastało się miesiącami. Kiedy znaleziono ją nagą i okaleczoną, j...
Zgromadzone w książce reportaże przetrwały upływ czasu: intrygują, wzruszają, uczą. Dają świadectwo epoce. Wpisują się w klasykę gatunku. Dokumentują życie ludzi: niezwyczajnych, walczących o swoje, ukrzyżowanych... Jacy są bohaterzy reportaży? Prawdziwi. A prawda jaka? Cała. Kawał tu prawdy o ludziach: emocje i słowa, każdy szczegół, nazwiska. Poznać ją to zyskać moc: doświadczeń, wrażeń, refleksji.
Życie jest prozą, zdaje się mówić Dawid Majer w niemal każdym wierszu w tym tomiku. Jest jednocześnie piękne, brutalne i godne przeżycia. A śmierć jest tylko jednym z aktorów tego spektaklu, jakim jest życie i "wcielić się może" w każdego - w matkę, kochankę i autora tych wierszy.
Sławomir Matusz
