Czy życie ma sens? Czy "człowiek" to brzmi dumnie? Takie między innymi pytania zadaje sobie (i nam) Adam Jarmuła w swoim drugim tomie poezji "Spotkanie z Człowiekiem". Pytając, próbuje znaleźć odpowiedź (odpowiedzi), która (które) jest niczym innym, jak rozpaczliwą próbą uchwycenia nadziei, bo przecież "Człowiek nie stanie się lepszy,/ najwyżej gorszy", "Człowiek jest stracony" i "Z mądrością swoją może dojść do piekła i na tym / kończy się jego podróż". A w końcu: "Nie ma wo...
"Białe wiersze" to zaduma dojrzałego człowieka nad światem, życiem: "Życie, po co jest"? Człowieka, który uświadomił sobie, że żyje w niepojętym, a otaczający świat pełen jest bolesnych pułapek i ludzi z "gatunku" homo homini lupus, którzy zatracili dobro, stając się ubogimi duchem. "Ludzie są jak niewidomi na wzgórzu,/ jak otępiali w rozumie i głusi w ciszy". Ale jest to też człowiek, który mimo wszystko pielęgnuje w sobie wiarę, że jednak "(...)życie zależy od nas". Adam Ja...
