Zastanawiałem się, jak jednym słowem określić największą zaletę Zosi? Niezawodność. Była niezawodna tam, gdzie trzeba było komuś pomóc. Niezwykle wiele pomagała mojej mamie i trwało to latami. Była więc też wytrwała. Niczego nie chciała w zamian. Bezinteresowność też była jej ważną cechą. Pomaganie było u niej jak oddychanie. Dlatego nigdy nie czułem się jej dłużnikiem, którym na pewno zawsze byłem, jestem i będę. Moi rodzice przyjaźnili się z Tadeuszem Nowakiem i z jego żoną...
Głęboko jestem poruszony. To bardzo piękna książka! Owszem, bardzo osobista ale siła tych wierszy, ich piękno, a także tak! ich skupiona, nieskazitelna forma" opanowują" niejako to, co mogłoby być zbyt głośnym", zbyt bezbronnym wyznaniem. Siła poezji udziela się bezbronności i pozwala dzielić się nią, a krzyk wycisza do szeptu, do głosu milczenia.
