„Kiedy patrzę na was, żołnierze, i oceniam wasze czyny, wielka mię ogarnia nadzieja zwycięstwa. Duch wasz, wiek i męstwo dodają mi otuchy, prócz tego konieczność, która nawet z tchórzów robi bohaterów. [...] Jeśli zaś los pozazdrości sukcesu waszemu męstwu, to pamiętajcie, abyście się nie oddali za darmo i abyście pojmani nie dali się zarżnąć jak bydlęta, lecz walcząc po męsku, zostawili nieprzyjaciołom zwycięstwo krwawe i żałosne”. Salustiusz, Sprzysiężenie Katyliny, 58.20–5...
"Pomiędzy 161 a 284 r. legiony rzymskie brały udział w wojnach i bitwach toczonych na wielką skalę. Niektóre uległy zniszczeniu w walce, inne zostały rozwiązane za bunt. Powstały też nowe, sformowane zarówno z myślą o kolejnych podbojach, jak i obronie granic. Niniejsza książka poświęcona jest cesarskiemu legioniście, ze szczególnym uwzględnieniem legio II Parthica. Ten, utworzony przez Septymiusza Sewera w 193 lub 194 r., stacjonował w Albanum nieopodal Rzymu, i jako osobist...
Pomiędzy 69 a 161 r. skład rzymskich legionów uległ całkowitemu przeobrażeniu. Chociaż Italików niemal zupełnie zastąpili rekruci z prowincji, „rzymskość” tych Germanów, Panończyków, Hiszpanów, Afrykańczyków i Syryjczyków, scementowana w samotnych twierdzach nadgranicznych, była zadziwiająco silna. Podobnie jak italscy chłopi-żołnierze, którzy setki lat wcześniej walczyli z Pyrrusem i Hannibalem, legioniści rodem z prowincji byli przesiąknięci tradycyjnym etosem armii rzymski...
W okresie pomiędzy 58 r. przed Chr. a 69 r. po Chr. nastąpiła największa ekspansja terytorialna cesarstwa rzymskiego. W 31 r. przed Chr. Oktawian pokonał Antoniusza w bitwie pod Akcjum i zreorganizował na wpół zawodową armię rzymską, tworząc stałe siły zbrojne w sile 28 legionów. Oktawian został pierwszym cesarzem (Augustem) i pod jego rządami legiony podbiły północną Hiszpanię, całą Europę na południe od Dunaju oraz Germanię na zachód od Łaby. Legioniści uosabiali heroiczną ...
Dioklecjan i Konstantyn byli najwybitniejszymi spośród późnorzymskich cesarzy, a na okres ich panowania przypada apogeum istnienia legionów. Pod rządami następców Konstantyna, liczebność poszczególnych legionów spadła i w coraz większym stopniu traciły one swój wysoki status na rzecz nowych, elitarnych jednostek auxilia. Jednakże pomiędzy 284 a 337 rokiem to właśnie legiony były dominującą siłą. Legioniści pokonali wszystkich przeciwników i stanowili forpocztę zapierającej de...
W 312 roku świat rzymski podzielony był pomiędzy czterech cesarzy. Najambitniejszym spośród nich był Konstantyn, który dążył do wyeliminowania rywali i ponownego zjednoczenia imperium. Jego pierwszym celem stał się Maksencjusz, zajmujący Rzym, symboliczne serce Cesarstwa. Natchniony przez sen, który zesłał na niego Bóg chrześcijan, Konstantyn zmusił do bezładnego odwrotu armię Maksencjusza w rejonie Mostu Mulwijskiego tuż na północ od Rzymu i ścigał uciekinierów, spychając ic...
Od wojen domowych doby schyłku republiki po krwawe zjednoczenie cesarstwa dokonane przez Konstantyna, doborowa formacja gwardyjska stanowiła trzon każdej armii rzymskiej. Zarówno wtedy, gdy pełnili funkcję gwardii przybocznej, jak i wtedy, gdy używano ich jako oddziałów szturmowych w boju, kunszt wojenny pretorianów, speculatores, singulares i protectores decydował o biegu historii Rzymu. Badacze nierzadko przedstawiają pretorianów jako rozpieszczonych, nielojalnych i stronią...
"Centurion, utrzymujący swoich legionistów w ryzach w obliczu ataku barbarzyńskiej hordy, a następnie prowadzący ich do zwycięstwa, stanowił w rzymskim świecie przykład heroizmu. Było to następstwo reform mariańskich, w wyniku których ludzie o tej randze zastąpili trybunów w roli najważniejszych oficerów legionu, chociaż nadal ustępowali im jeśli chodzi o stopień w hierarchii wojskowej i klasę społeczną. Reformy tego okresu są często pomijane w historii armii rzymskiej, jakko...
Wojownicy imperium w szeregach armii słynęli z żelaznej dyscypliny, ale byli też indywidualistami – wspaniałymi wojownikami, którzy zdobywali sławę w pojedynkach. Kierowało nimi pragnienie stania się bohaterem. Publicznie chwalili się bliznami po ranach odniesionych w walce. Ci sami ludzie wojny czytali z zapałem dzieła filozofów, spisywali wojenne dzieje i recytowali poezję. Autor przedstawia tych nie znających litości dla wroga bohaterów, którzy przyłączyli rozległe tereny ...
Wojownicy starożytnego Rzymu wierzyli, że są potomkami boga wojny. Dlaczego z takim oddaniem walczyli i ginęli ku chwale Rzymu? Co nimi kierowało? W co i komu wierzyli? Czy czegoś się obawiali? Książka prezentuje ekscytujący portret rzymskiego wojownika, a także wnikliwe analizy strategii i kampanii, dowodzi, jak ważną rolę w bitwie odgrywał pojedynek. Starożytny Rzym kochał wojnę. Jego legioniści uchodzą za pierwszych zawodowych żołnierzy. Potrafili poddać się żelaznej dysc...
Pomiędzy 161 a 284 r. legiony rzymskie brały udział w wojnach i bitwach toczonych na wielką skalę. Niektóre uległy zniszczeniu w walce, inne zostały rozwiązane za bunt. Powstały też nowe, sformowane zarówno z myślą o kolejnych podbojach, jak i obronie granic. Niniejsza książka poświęcona jest cesarskiemu legioniście, ze szczególnym uwzględnieniem legio II Parthica. Ten, utworzony przez Septymiusza Sewera w 193 lub 194 r., stacjonował w Albanum nieopodal Rzymu, i jako osobisty...
Pomiędzy 69 a 161 r. skład rzymskich legionów uległ całkowitemu przeobrażeniu. Chociaż Italików niemal zupełnie zastąpili rekruci z prowincji, „rzymskość” tych Germanów, Panończyków, Hiszpanów, Afrykańczyków i Syryjczyków, scementowana w samotnych twierdzach nadgranicznych, była zadziwiająco silna. Podobnie jak italscy chłopi-żołnierze, którzy setki lat wcześniej walczyli z Pyrrusem i Hannibalem, legioniści rodem z prowincji byli przesiąknięci tradycyjnym etosem armii rzymski...
W okresie pomiędzy 58 r. przed Chr. a 69 r. po Chr. nastąpiła największa ekspansja terytorialna cesarstwa rzymskiego. W 31 r. przed Chr. Oktawian pokonał Antoniusza w bitwie pod Akcjum i zreorganizował na wpół zawodową armię rzymską, tworząc stałe siły zbrojne w sile 28 legionów. Oktawian został pierwszym cesarzem (Augustem) i pod jego rządami legiony podbiły północną Hiszpanię, całą Europę na południe od Dunaju oraz Germanię na zachód od Łaby. Legioniści uosabiali heroiczną ...
Książka jest dokumentem piśmienniczym, obszernym zazwyczaj zapisem wszelkiej ludzkiej myśli. Występuje w postaci wielostronicowej publikacji o określonej liczbie stron i trwałym charakterze.
Postać dzisiejszej książki drukowanej ma formę kodeksu będącego zbiorem kartek połączonych grzbietem. Taki sposób utrwalania zapisu w momencie upowszechnienia pergaminu zastąpił wcześniejszą formę dokumentu piśmienniczego, jakim był zwój.
Według definicji Słownika języka polskiego PWN książka jest złożonym oraz oprawionym arkuszem papieru zadrukowanym tekstem o charakterze literackim, użytkowym bądź naukowym. Jednak współcześnie definicja ta powinna zostać poszerzona o książki elektroniczne będące cyfrowym odpowiednikiem tych drukowanych. Do książek elektronicznych zaliczane są zarówno ebooki, jak i audiobooki. Treść utrwaloną w formie elektronicznej można odczytać za pomocą odpowiedniego oprogramowania na laptopach, tabletach, smartfonach, a przede wszystkim na przeznaczonych do tego celu czytnikach.
E-książki odgrywają bardzo dużą rolę. Podjęty jakiś czas temu proces digitalizacji książek umożliwia dostęp do światowych zasobów wiedzy znacznie większej liczbie osób. Zbiory ksiąg to niepodważalne światowe dziedzictwo kultury, jednak ze względu na ograniczoną możliwość szybkiego dostępu do przechowywanych w księgozbiorach publikacji, a także brak możliwości jakiegokolwiek dostępu do dzieł o znacznej wartości historycznej proces digitalizacji daje szansę na udostępnianie światowych dzieł szerokiej masie odbiorców.
Okładka to wszystko, co zostało od zewnątrz trwale złączone ze znajdującym się w środku wkładem. Składa się z przedniej i tylnej okładziny (potocznie zwanej okładką), a także z grzbietu okładki. To właśnie okładka definiuje i określa ostateczny wygląd książki, gdyż determinuje między innymi sposób, w jaki łączą się ze sobą wszystkie kartki i jaka jest wewnętrzna budowa książki. Oprawy mogą być miękkie, twarde czy też zintegrowane – różnią się przede wszystkim wielkością, wagą, wytrzymałością oraz ceną. Przykładowo książki w twardej oprawie są większe, cięższe, bardziej wytrzymałe i droższe od tych w miękkiej.
