Majówkowy Maraton Czytelniczy
Chcę przeczytaćKoszyk
Chcę przeczytaćKoszykpusty

Zofia Nałkowska II wojna światowa - książki, ebooki i audiobooki

Typ publikacji

Cena

Format

Wydawcy

Sortuj według:
Zyskujące popularność

Przepraszamy, wygląda na to, że tym razem nie znaleźliśmy produktów dla Twojego zapytania.

Sugestie:

  • Sprawdź, czy na pewno poprawnie wpisałeś szukaną frazę
  • Skorzystaj z katalogu, aby w ten sposób znaleźć interesujący Cię produkt
  • W razie dodatkowych pytań, skontaktuj się z nami przy użyciu formularza kontaktowego

Zofia Nałkowska II wojna światowa - książki, ebooki i audiobooki

Zofia Nałkowska była polską publicystką, twórczynią powieści, dramatów, nowel oraz opowiadań. Była także aktywistką i polityczką, posłanką do Krajowej Rady Narodowej, a także na Sejm Ustawodawczy oraz Sejm PRL I kadencji. Wśród jej najbardziej znanych dzieł poczesne miejsce zajmują utwory wydane prozą - takie jak „Medaliony” czy „Granica”, jak również sztuki teatralne - na przykład „Dom kobiet”.

Życie osobiste Nałkowskiej przed wojną

Zofia Nałkowska urodziła się 10 listopada 1884 roku w Warszawie. Jej matka - Anna, z domu Šafránková - pochodziła z Moraw, była nauczycielką oraz autorką podręczników do geografii. Ojciec - Wacław - z Nowodworu koło Lubartowa. Wacław był geografem, a także pedagogiem, publicystą oraz działaczem społecznym. Zofia miała jeszcze młodszą siostrę, Hannę, która została rzeźbiarką. Przyszła pisarka ukończyła prywatną pensję w Warszawie, a następnie studiowała na tzw. Uniwersytecie Latającym. Była to działająca w latach 1882-1905 polska uczelnia wyższa prowadząca swoją działalność konspiracyjnie i edukująca przede wszystkim damską część społeczeństwa. Od 1882 roku, w prywatnych warszawskich domach, prowadzone były samokształceniowe kursy dla kobiet, dla których uniwersytety pozostawały niedostępne. Od 1885 roku kursy te przekształciły się w tajną, nieformalną szkołę wyższą, w której wykładowcami byli w dużej mierze uczeni pozbawieni możliwości pracy na zrusyfikowanym Uniwersytecie Warszawskim. Zofia Nałkowska studiowała na Uniwersytecie Latającym historię, geografię, ekonomię oraz językoznawstwo. Wiele z jej szerokiej wiedzy pochodzi z samokształcenia.

Pierwszy raz za mąż wyszła za publicystę oraz pedagoga Leona Rygiera, którego poślubiła w 1904 roku. Mieszkała wraz z nim w Kielcach, Krakowie, a także pod Wołominem. Narzeczeni, by ułatwić sobie w przyszłości potencjalny rozwód, przeszli przed ślubem na kalwinizm. Ten wyprzedzający ruch okazał się być słusznym - małżeństwo rozpadło się w 1909 roku, rozwód jednak został przeprowadzony dopiero w 1918. W latach 1922-1929 Nałkowska była żoną Jana Jura-Gorzechowskiego, członka Organizacji Bojowej Polskiej Partii Socjalistycznej. Jan był w okresie międzywojennym pułkownikiem Wojska Polskiego, dowódcą żandarmerii, a potem także generałem oraz dowódcą Straży Granicznej. Wraz z nim zamieszkała najpierw pod Wilnem, a następnie w Grodnie. Powróciła do Warszawy w 1926 roku.

Losy Nałkowskiej przed i po II wojnie światowej

Zofia Nałkowska była aktywną działaczką społeczno-polityczną zaangażowaną w działalność różnorakich organizacji kobiecych. W międzywojniu pracowała w Biurze Propagandy Zagranicznej. Od 1926 roku prowadziła w Warszawie salon literacki, podróżowała także po Europie. Równocześnie, przez wiele lat była wiceprezeską polskiego PEN-Clubu - międzynarodowego stowarzyszenia pisarzy założonego w Londynie w 1921 roku, by promować współpracę oraz przyjaźń pomiędzy twórcami z całego świata. Nałkowska działała także w Zarządzie Głównym Związku Literatów Polskich. Była również współzałożycielką grupy literackiej „Przedmieście”, która istniała w Warszawie w latach 1933-1937 i skupiała lewicujących prozaików, tworzących w okresie dwudziestolecia międzywojennego. We wrześniu 1939 roku na miesiąc opuściła Warszawę i wędrowała na wschód. W czasie okupacji wraz z siostrą prowadziła sklepik z wyrobami tytoniowymi. W czasie wojny współpracowała z polskim podziemiem kulturalnym, była aktywną członkinią konspiracyjnego życia literackiego. Co jakiś czas wyjeżdżała do swojej przyjaciółki Zofii Villaume-Zahrtowej pod Grodzisk Mazowiecki, gdzie miała zapewnione warunki by spokojnie pisać i gdzie spędziła także czas powstania warszawskiego. Po 1945 roku mieszkała w Krakowie i Łodzi, a pięć lat później ponownie zamieszkała w Warszawie. W 1949 roku została delegatką Krajowej Rady Obrońców Polski na Kongres Obrońców Pokoju, który odbywał się w Paryżu. Później brała także udział w pracach Międzynarodowej Komisji do Badania Zbrodni Hitlerowskiej w Polsce. Była członkinią redakcji tygodnika „Kuźnica”, a swoją twórczość publikowała w różnych czasopismach, między innymi w „Przekroju”, „Nowej Kulturze” oraz „Twórczości”. 1947 rok przyniósł Zofii Nałkowskiej rolę posłanki do Sejmu Ustawodawczego, a 1952 - bezpartyjnej posłanki na Sejm PRL. Jako taka działała ona w sejmowej Komisji Kultury i Sztuki, Komitecie Obrońców Pokoju oraz Lidze do Walki z Rasizmem. Pisarka zmarła w wyniku wylewu 17 grudnia 1954 roku. Została pochowana z pełnymi państwowymi honorami w Alei Zasłużonych na warszawskich Powązkach.

Działalność literacka Zofii Nałkowskiej

Zofia Nałkowska zadebiutowała jako pisarka w 1989 roku - na łamach „Przeglądu Tygodniowego” ukazał się jej utwór poetycki „Pamiętam”. Pierwszy utwór prozatorski, zatytułowany „Orlica”, ukazał się w 1903 roku w czasopiśmie „Ogniwo”. Później rozwijała się literacko, publikując między innymi w „Tygodniku Ilustrowanym”, „Kobiecie współczesnej”, „Wiadomościach literackich” czy „Głosie prawdy”. W Warszawie prowadziła salon literacki - barwne opisy tych spotkań można odnaleźć w twórczości Witolda Gombrowicza, Jana Kotta czy Tadeusza Brezy. Nałkowska aktywnie protestowała przeciwko represjonowaniu działaczy lewicowych oraz mniejszości narodowych i opozycji politycznej w okresie międzywojennym. Od 1933 roku była członkinią Polskiej Akademii Literatury jako jedyna w tym czasie kobieta.

W początkowym okresie swojej twórczości Zofia Nałkowska tworzyła utwory psychologiczno-obyczajowe, w dużej mierze związane z poetyką charakterystyczną dla Młodej Polski. Ich głównym wątkiem była przeważnie sytuacja społeczna oraz miejsce w niej, a także życie kobiet. Wiele z bohaterek powieści Nałkowskiej nie godzi się na obowiązujące wokół nich konwenanse. Poszukują wolności i możliwości życia według własnych zasad. Takie motywy odnajdziemy w pierwszej opublikowanej powieści pisarki, „Lodowe pola”, które później weszły w skład trylogii „Kobiety”. Kwestie emancypacji kobiet oraz analizy związków międzyludzkich znajdują się także w takich utworach jak „Książę” (wyd. 1907), zbiorze opowiadań „Koteczka, czyli białe tulipany” (1909), „Narcyza” (1910)” czy „Węże i róże” (1915).

Momentem przełomowym w twórczości Zofii Nałkowskiej wydaje się być okres I wojny światowej, gdy częściej i szerzej do głosu w jej literaturze dochodzą zagadnienia społeczne oraz polityczne. „Romans Teresy Hennert” (1923) opowiada w dużej mierze o życiu w świecie tyle co odzyskanej niepodległości. Małżeństwo z Janem Jurem-Gorzechowskim przyniosło także Nałkowskiej doświadczenie przebywania w kręgu sfer rządowych. „Romans Teresy Hennert” wykorzystuje dokonane w tym czasie obserwacje, krytycznie ukazując elity II Rzeczpospolitej. Z kolei epizod życia w okolicach Wołomina zaowocował obrazem tamtejszych mieszkańców oraz przyrody w „Domu nad łąkami” (1925).

Granica

Początek lat 30 to pierwsze próby dramatopisarskie Zofii Nałkowskiej. Jej sztuka „Dom kobiet” (1930) zyskała dość duże uznanie wśród krytyków oraz cieszyła się niemałym powodzeniem. W tym czasie ukazała się także bodaj najbardziej znana powieść Nałkowskiej, „Granica” (1935). Opowiada ona historię studenta Zenona Ziembiewicza, któremu udaje się zostać prezydentem miasta, lecz równocześnie wplątuje się on w miłosny trójkąt pomiędzy żoną Elżbietą, a kochanką Justyną Bogutówną, która jest córką kucharki. Ta druga zachodzi z nim w ciążę i za namową Zenona dokonuje późnej aborcji. Akt ten sprawia, że stan psychiczny Justyny stopniowo coraz bardziej się pogarsza, aż na końcu powieści kobieta oślepia Zenona żrącym kwasem, po czym ten popełnia samobójstwo. Nie mniej ważne od głównego wątku fabularnego są relacje postaci drugoplanowych, osadzonych w realistycznie nakreślonym tle, pełnym społecznych napięć.

Dziennik

Ważną pozycją w literackim dorobku Zofii Nałkowskiej pozostają także jej „Dzienniki”. Pisane z pasją kronikarską, często spontanicznie i wręcz w biegu, a przy tym pełne celnych obserwacji i introspekcji, wciąż mają wielu wiernych czytelników. Towarzyszymy w nich Nałkowskiej od lat nastoletnich, a więc od przełomu XIX i XX wieku, poprzez I wojnę światową, okupowaną Warszawę w czasie II wojny, praktycznie aż do czasu śmierci pisarki. Codzienne wojenne doświadczenia śmierci i zniszczenia, a także rozpadu znanej dotąd rzeczywistości z czasem przechodzą w pewną intelektualną rozmowę z samą sobą oraz otoczeniem. „Dzienniki” stają się wraz z upływem lat coraz bardziej miejscem rozważań nad własną twórczością, kobiecością, a także starzeniem się. Pozostają one równocześnie bezpośrednim źródłem obrazów z czasów wojny, okupacji, jak również osobistych doświadczeń, w tym trudnego dla Nałkowskiej czasu choroby, a potem śmierci matki.

Medaliony

Wśród dzieł Zofii Nałkowskiej warto wspomnieć także wydane w 1946 roku „Medaliony”, będące zbiorem opowiadań o hitlerowskich zbrodniach. Powstały one jako owoc prac pisarki w Głównej Komisji Badań Zbrodni Niemieckich. Krótkie, ascetyczne w formie teksty oddają głos ofiarom oraz ocalonym. Niewiele jest tu komentarzy odautorskich, narracja pozostaje w przeważającej części obiektywna. Kobiety, mężczyźni, młodzi chłopcy i dziewczęta w krótkich, wręcz wyrywkowych obrazach pokazują świat pełen śmierci, przemocy i koszmaru. „Medaliony” pełne są historii oddanych z reporterskim zacięciem Nałkowskiej, a przy tym pełnych właściwej jej empatii i wyczulenia na drobne ludzkie gesty.

„Medaliony”, „Granicę”, a także inne dzieła Zofii Nałkowskiej znajdziecie w księgarni internetowej Woblink. W formie książek papierowych, ebooków oraz audiobooków czekają także tytuły innych twórczyń i twórców polskiej literatury międzywojennej.

Co znajdziesz w kategorii: II wojna światowa

II wojna światowa - największy konflikt XX wieku

II wojna światowa pozostaje jednym z najbardziej bolesnych i krwawych wydarzeń w historii XX wieku. Jej wspomnienie wciąż jest żywe, a liczne opracowania odkrywają nowe wymiary tego, co działo się w latach 1939-1945. Poświęcone II wojnie światowej książki opowiadają o różnych jej aspektach - polityce, militariach, przebiegu czy ważnych postaciach, także tych zapomnianych lub wcześniej nieznanych. Jedną z najpopularniejszych książek historycznych o II wojnie światowej jest dzieło autorstwa znanego historyka, Timothy’ego Snydera, “Skrwawione ziemie. Europa między Hitlerem a Stalinem”. Amerykanin opisuje dzieje ludzi zamieszkujących tereny obecnej Polski, Ukrainy, Białorusi, krajów bałtyckich oraz zachodniej części Rosji, którzy stali się aktorami w teatrze działań dwóch dyktatorów. Nad historią tych krwawych sześciu lat pochyla się także Norman Davies. Jego “Europa walczy. 1939-1945” to monumentalny efekt projektu przedstawienia możliwie jak największej ilości aspektów II wojny światowej w Europie w jednym tomie. Dzięki temu otrzymujemy jedyną w swoim rodzaju panoramę historii kontynentu w tym okresie. Davies nie skupia się na jednym konkretnym wojennym zagadnieniu, lecz przedstawia całościową perspektywę konfliktu. Nad kryzysem i serią decyzji, która ostatecznie doprowadziła do wojny, pochyla się Piotr M. Majewski w książce “Kiedy wybuchnie wojna? 1938. Studium kryzysu”. Te i wiele innych cennych książek historycznych opowiadających o II wojnie światowej czeka na Was na Woblink jako książki papierowe, audiobooki oraz ebooki w formatach epub, mobi lub pdf.

Książki o II wojnie światowej w Polsce

Wiele znanych i przez wiele lat zapomnianych historii z II wojny światowej wydarzyło się w Polsce. Jednym z najbardziej znaczących dla samych Polaków wydarzeń było Powstanie Warszawskie. Temu wyjątkowemu zrywowi z 1944 roku poświęcona jest inna książka Normana Daviesa, “Powstanie 44”. Brytyjski historyk analizuje je w kontekście zdarzeń od 1939 do 1956 roku, a przy tym uwzględnia bezpośrednie świadectwa uczestników i uczestniczek, przez co staje się nie tylko rzetelnym, ale także poruszającym opracowaniem tego niełatwego tematu. O powstańcach opowiada także Magda Łucyan w reportażu “Powstańcy. Ostatni świadkowie walczącej Warszawy. Prawdziwe historie”. Autorka oddała głos ostatnim żyjącym świadkom powstania, by mogli własnymi słowami opowiedzieć, dlaczego poszli walczyć, jakie były piękne chwile w tym czasie, a jakie tragedie, jakie ich spotkały. A nade wszystko - jak teraz oceniają tamte decyzje i co chcieliby przekazać następnym pokoleniom? Ta książka to jedna z najlepszych współczesnych odpowiedzi na pytanie, jak znaleźć ciekawe pamiętniki i wspomnienia z II wojny światowej. Inną niełatwą, ale cenną książką tego typu jest dzieło Patrycji Dołowy zatytułowane “Wrócę, gdy będziesz spała. Rozmowy z dziećmi Holocaustu”. Dołowy zebrała w niej historie żydowskich matek, które dla ratowania swoich dzieci musiały dokonać tragicznych wyborów. Przybranych matek, które nie zawsze potrafiły rozstać się z ocalonymi dziećmi. A także samych dzieci, które często już na zawsze pozostały rozdarte pomiędzy dwiema rodzinami, tożsamościami, wdzięcznością i żalem.

Najlepsze książki historyczne o II wojnie światowej

Książki poświęcone II wojnie światowej obejmują wiele różnych jej aspektów. Znajdziecie tu między innymi książki o powstaniu warszawskim, czy książki o obozach koncentracyjnych. Niektóre skupiają się na pojedynczych wydarzeniach. Jedną z nich jest “Leningrad. Tragedia oblężonego miasta 1941-1944” Anny Reid, w której autorka oddaje głos mieszkańcom ocalałym z piekła głodu i chorób, jakie wywołało oblężenie miasta. Wiele autorów i autorek książek o II wojnie światowej porusza w nich temat zapomnianych grup i osób, o których wcześniej nie mówiło się wcale lub niewiele. Monika Sznajderman i Sylwia Chutnik oddają głos zagubionym dotychczas w większości w relacjach dziewczynom, towarzyszkom walki, młodszym i starszym kobietom. “Kwestia charakteru. Bojowniczki z getta warszawskiego” to próba odzyskania pamięci o tych wyjątkowych osobach. Joanna Ostrowska pochyla się nad innymi zagadnieniami społecznymi. W “Oni. Homoseksualiści w czasie II wojny światowej” stara się uzupełnić ogromną lukę wiedzy o osobach nieheteronormatywnych, które żyły, umierały i walczyły w tym konflikcie. Z kolei Jakub Gołębiowski skupia się na dzieciach urodzonych z powodu wojny, których pochodzenie przez lata ukrywane było przez matki, opiekunów oraz polski system. “Niedopowiedziane biografie. Polskie dzieci urodzone z powodu wojny”, a także wiele innych fascynujących i ważnych książek historycznych o II wojnie światowej znajdziecie na Woblink jako książki papierowe, audiobooki lub ebooki (epub, mobi, pdf).