Czartoryska Opowieść o matce Monika Raspen ebook

mag-tur 01-06-2025

„Czartoryska. Opowieść o matce” to już czwarta książka w dorobku pisarskim Moniki. Zarazem jest to kontynuacja jej pierwszej powieści „Czartoryska. Historia o marzycielce”. W tej części Izabela to już „matrona” pragnąca wydać swoją szesnastoletnią córkę Marię za mąż. Ale jak to ma się w Familii, nie może to być mariaż z miłości a z powinności. Taki, który przyniesie Czartoryskim jak najlepsze korzyści. Nie te majątkowe bo pieniędzy im nie brakuje a taki, który przybliżyłby Rodzinę do korony. Zatem wybór pada na księcia Ludwika Wirtemberskiego - „hulaka i utracjusz, o którym mówiło się, że trwonił więcej, niż posiadał”. Ale czy takie małżeństwo może być szczęśliwe? „Marynia nie kochała Ludwika (…). Ale ona także się go bała!” Zatem czy takie małżeństwo ma przed sobą jakąkolwiek przyszłość? A jeśli tak, to jaką? Niektórzy miłośnicy historii znają odpowiedź. Pozostali czytelnicy mają szansę się tego dowiedzieć z powieści. I tak Maria zostaje wywieziona ze swojej oazy spokoju jaką były Puławy do jej nowego domu w Trzebiatowie. Zaczyna swoje dorosłe małżeńskie życie, któremu my – czytelnicy będziemy się przyglądać, a w międzyczasie będą nam towarzyszyły wydarzenia z Paryża, który zaczyna płonąć. Zarówno dosłownie jak i w przenośni. A pomiędzy Polską, Paryżem jak i Londynem przemieszcza się Izabela. Odwiedza swoich wieloletnich znajomych jak i zawiera nowe znajomości. Przedstawia nam, czytelnikom hart ducha i niezłomność kobiet. Jednak byłabym niesprawiedliwa nie oddając części pola również szlachetnym Panom. Spotykamy ich głównie we Francji. Są to nowe postacie jak i znane nam już osoby z części pierwszej. Pomagają biednym i pokrzywdzonym przez los jak i tym szlachetniejszym – królewskim osobistościom. Monika po raz kolejny prowadzi czytelnika po zawiłych losach Czartoryskich, których historia rozgrywa się w naprawdę „gorącym” okresie zarówno Polski jak i Francji. Tę historię czyta się jakby to była zupełna fikcja literacka a tej fikcji jest tutaj tak naprawdę „jak na lekarstwo”. I głos kobiet, które nie tylko w Polsce ale i na świecie zaczynają chcieć być dostrzeżone. Chcą aby ich głos się liczył. I po niespełna stu latach od pierwszych wyborów, w których głos kobiet zaczął się liczyć niektórzy chcą nas uciszać. Tak niewiele czasu minęło... A jak pisała Anna Jabłonowska do Izabeli: „Czy jesteśmy mniej inteligentne lub wykształcone? Nie! Tylko uprzedzenia i mizoginizm wielu mężczyzn, którzy chcieliby mieć pod kontrolą wszystkie aspekty naszego życia, sprawiają, że nie weszłyśmy jeszcze do polityki”. Zatem moi drodzy, książka ta to nie tylko pięknie napisana powieść historyczna. Powieść ta to również przesłanie niosące ostrzeżenie. Czytajcie ze zrozumieniem. Gorąco polecam nie tylko tę pozycję ale również pozostałe książki autorki.

Opinia nie jest potwierdzona zakupem