W esejach Smosarskiego wątki obyczajowe nie wybijają się na pierwszy plan. Najmocniejsza stroną tych szkiców jest refleksja teologiczna, a w jej głębi rozważania natury dogmatycznej. Książka może zatem spełniać także rolę propedeutyczną, zachęcając do pogłębiania wiedzy religijnej. Smosarski zaprasza do pielęgnowania tradycyjnych obrzędów, gdyż historia w nich przechowywana jest żywa, uczy, przestrzega i daje nadzieję.
