W wierszach z tomu "Kardonia i Faber" Łukasz Jarosz stara się uporać z odchodzeniem bliskich. Śmierć jest tu oczywista i niezaprzeczalna, Bóg zostaje ujęty w nawias, a istnienie Miłości autor próbuje udowodnić – w końcu to ona wydaje się czymś trwałym i niezaprzeczalnym wobec kruchości ciała, lęku, samotności i bezradności. Poezja Łukasza Jarosza ma charakter podmiotowy, konfesyjny, jednocześnie odczuwanie jest w niej intensywne, rzeczywistość namacalna. "Kardonia i Faber" to...
"Dom ran", a w nim współczesny świat – intelektualna miałkość, polityczna niemoc, tzw. sztuka – opowiedziany w charakterystycznym, niepodrabialnym stylu Andrzeja Sosnowskiego. Tom finezyjny i spójny w każdym calu, wysmakowana i wciągająca gra w literackie odniesienia (czy uda się wszystkie odnaleźć?). Książka, która zaskoczy nawet najwierniejszych czytelników poety. Dom ran – tu śmiech zamiera na ustach.
"Nakarmić kamień" to nieustanne dociekanie istoty rzeczy. Przedstawiony przez Nowicką świat nie obrósł jeszcze we wtórne znaczenia, w sposób szczególny działa więc na wyobraźnię, wytwarzając własne ciągi przyczynowo-skutkowe, własną logikę. Autorka penetruje relacje łączące ludzi i rzeczy, kwestionuje i podważa zastałe hierarchie, balansuje na granicy ciała i świata zewnętrznego. Związek człowiek-rzecz to dla poetki również podstawa do uobecniania zmarłych, zapamiętanych, "za...
Wybór wierszy jednej z najważniejszych postaci anglojęzycznej literatury w znakomitych przekładach Andrzeja Sosnowskiego. Poezja formalnie wyrafinowana, choć powściągliwa, osobna, wręcz awangardowa, a zarazem niesłychanie prosta, uważna, komunikująca się świetnie z każdym z nas. Zbiór udowadnia, że bez Elizabeth Bishop trudno wyobrazić sobie najnowszą poezję światową, a przekłady Sosnowskiego zaskakująco świeżo – po Barańczakowskich – osadzają idiom poetki we współczesnej pol...
Lekturze "Świetnych sów" towarzyszy zarówno śmiech, jak i głęboki namysł nad sprawami życia i śmierci. Autor umiejętnie prowadzi czytelnika przez gąszcz myśli, zauważeń i pytań, a zakończenie jednego utworu nieraz staje się początkiem kolejnej poetyckiej historii. Dlatego kolejne wiersze czyta się jak jednolitą całość, którą można porównać do poematu lub nawet do mantry, tym bardziej, że sporo tu tematów dotyczących egzystencji, religii, wiary.
W swej twórczości Irlandki balansują między sferą prywatną a publiczną. Kontekstem dla ich poezji jest ciało, pożądanie, macierzyństwo, dom, jednak to, co ich obrazy wyrażają, jest niejednokrotnie polityczne.
Leontia Flynn
Medbh McGuckian
Paula Meehan
Sinead Morrissey
Eilean Ni Chuilleanain
Nuala Ni Dhomhnaill
Książka "Wielkie, pobrudzone, zachwycone zwierzę" to autorski wybór wierszy Jarosława Iwaszkiewicza dokonany przez Jacka Dehnela. Wybrane wiersze odsłaniają literacką ambiwalencję Iwaszkiewicza. Są to utwory błyskotliwe i rytmiczne, lecz już w pierwszych wierszach w ten pejzaż wkracza śmierć - czarny rycerz "w masce, w czarnym płaszczu, z kosą w dłoni". Dehnel zdecydował się na subiektywne wskazanie najpiękniejszych, nieoczekiwanych i odstających od poetyki autora wierszy....
Liryczna i halucynacyjna mieszanka prozy, poezji, tekstów piosenek oraz autobiografii będąca poszukiwaniem źródła sensu, inspiracji i miłości. Zarazem – jak to określa sam Cave – "poemat drogi i horror, gdzie "Autostopowicz" miesza się z "Księgą Psalmów", z Johnem Berrymanem, z domieszką indygenizmu i "Ziemi jałowej", z "Cocksucker Blues", "Nosferatu", z Marilyn Monroe, Jimim Hendrixem i Janis Joplin, i z każdym, kto utonął we własnych wymiotach".
W najnowszym tomie autorki, za wcześniejsze książki nominowanej m.in. do Nagrody im. W. Szymborskiej oraz Silesiusa, powraca motyw odrzucenia, przejmująco przedstawiony w obrazach ludzi pozbawionych domu i przeszłości, niepewnych jutra, a zamiast tego mających dotkliwie potwierdzoną pewność, że w naszym świecie nikt nie wyjdzie im na spotkanie, nie zaprosi w gościnę. Poruszająca panorama bohaterów: tych, którzy choć w części pragną zostać dostrzeżeni, i tych, którzy na wszyst...
Jerzy Jarniewicz wprowadza w rzeczywistość, w której samotność jest bombardowana światem zewnętrznym: polityką i popkulturą, obrazami, które nie dają spokoju. Miłość jest uwikłana w fizjologię, w chaos miasta, w anonimowość hotelu. Istnieje tylko przypadkowy i nieoczekiwany czas teraźniejszy, do którego autor żywi jednak swoisty rodzaj czułości.
"Makijaż" to zbiór erotyków zaprzeczonych, uzmysławiających przepaść we współczesnym odczuwaniu, które skazane jest na język nieadekwatny, zawsze spóźniony. Emfatyczne wyznania z giełdą i terrorystami w tle, przeskoki od strumieni i gazel z "Pieśni nad pieśniami" do indeksów giełdowych i kijów do bejsbola wybudzają z dogmatycznej drzemki.
Opowiadania wybrane z całego okresu twórczości Tadeusza Różewicza, składające się na opis często gorzkich i trudnych zależności oraz stosunków międzyludzkich. Autor bez sentymentalizmu, z pozorną oschłością, pokazuje swoich bohaterów uwikłanych w historię, relacje społeczne bądź rodzinne. To cenne dopełnienie jego twórczości poetyckiej i dramatycznej.
Poeta przeklęty, skandalista, świętokradca - mówiono o Wojaczku - do tego fenomen i geniusz. Przez historyków literatury porównywany do Baudelaire'a i Rimbauda - od lat zachwyca kolejne pokolenia czytelników. "Sanatorium" potwierdza jego mroczną legendę i wartość pisarstwa. Wydanie oparte zostało na oryginalnym maszynopisie autora z uwzględnieniem odnalezionych ostatnio fragmentów.
Bohdan Zadura wychodzi z propozycją podróży, w której senne wizje przeplatają się z – niekiedy boleśnie prawdziwymi, innym razem urzekającymi – wycinkami naszej rzeczywistości, co w efekcie daje absorbującą kompozycję. Komentarze do codzienności, nierzadko zabarwione ironią i humorem, oraz celne puenty to główne atrakcje czytelniczej wycieczki w głąb "Nocnego życia".
Michael Longley to skończona wybitność – i jeden ze sprawców odrodzenia poetyckiego na Północy Irlandii. Był ekopoetą na kilkadziesiąt lat przed wynalezieniem hasła „ekopoezja”. Język jego wiersza należy do najbardziej rozpoznawalnych w dzisiejszej angielszczyźnie. Dzięki perfekcyjnym przekładom Piotra Sommera możemy smakować tę poezję również w języku polskim.
Poetycki debiut łączący intymność z zaangażowaniem w sprawy społeczne, z centralnym tematem wojny prowadzonej na różnych frontach – zarówno politycznych, jak i prywatnych. Wiersze jak meldunki ze świata wewnętrznego i sygnały ostrzegawcze, gdy konflikty społeczne podsycają intymne lęki, a strach o siebie i dziecko paraliżuje gardło. Instruktaż mówienia „nie” w sytuacjach, kiedy przemocowe władze próbują odebrać głos jednostce.
Książka „moja jest ta ziemia” to debiut poetycki Martyny Buliżańskiej. Na tej ziemi dużo się dzieje, choć – paradoksalnie – wszystko jakby stało w miejscu, zatrzymane, skadrowane przez wyobraźnię poetycką autorki. I tak dostajemy tu obok motta z Baudelaire’a odniesienia do Biblii, kabały czy kultury rosyjskiej, a na deser – język pełen gęstych metafor, ośmielony, co prawda, dokonaniami poprzedników, ale w jakiś bardzo prosty sposób własny.
W nominowanej do prestiżowej nagrody Deutscher Buchpreis książce rzeki wyznaczają trop wspomnieniowych wędrówek bohaterki. Jest to głównie londyńska River Lea, ale dołączają do niej przywoływane na pamięć inne rzeki, m.in. rodzimy Ren, Odra, Neretwa, Rzeka Świętego Wawrzyńca czy Hugla. Niemiecka autorka i tłumaczka (także literatury polskiej) wystrzega się w swej powieści autobiograficznej nostalgii, a imigrancką rzeczywistość kadruje z romantyczną ironią oraz fotograficznym ...
Książka "Rzeczy małe" to autorski wybór wierszy Anny Kamieńskiej dokonany przez wrocławskiego poetę Bogusława Kierca. Trzon wyboru stanowi poezja głęboko religijna, jednak czytelnik nie znajdzie tu przesady czy dewocji, lecz obserwowanie gorzkiej mądrości rzeczy. Kamieńska pisze o grzechach anielstwa, łasce niewiedzy czy ranach, przez które wdziera się światło. Kolejna pozycja z serii "44. Poezja polska od nowa".
Twórczość Laurie Anderson niesie niebagatelne implikacje antropologiczne, czego przykładem są właśnie rozważania o tym, co dzieje się na linii człowiek - technologia. Na tle jej minimalistycznych narracji wyróżniają się te opowiadające o poznawaniu obcych kultur: o pobycie na Bali, na pacyficznej wysepce Ponape albo w rezerwacie Indian Kri.
Tomasz Mroczny uchodzi za najbardziej tajemniczą, enigmatyczną prozę Blanchota. Utwory są swoistym zapisem zanikania podmiotu, jego uśmiercania w języku. Śmierć języka musi zostać ukazana, by mogła objawić się opowieść o egzystencji. I to jest swoisty paradoks filozofii Blanchota – że aby opowiadać, trzeba uśmiercać, aby mogła zaistnieć opowieść, język musi umrzeć. Lektura prozy Blanchota to podróż przez labirynt - trzeba rozwikłać wszystkie zagadki.
