Bruno Schulz to wybitny polski grafik, malarz, rysownik, a także prozaik i krytyk literacki żydowskiego pochodzenia. Wśród jego najpopularniejszych dzieł są zwłaszcza takie tytuły jak „Sklepy cynamonowe” oraz „Sanatorium pod klepsydrą”.
Bruno Schulz – pierwsze lata życia
Bruno Schulz urodził się 12 lipca 1892 roku w Drohobyczu koło Lwowa. Jego rodzina była zasymilowanymi Żydami, a sam Bruno był trzecim, najmłodszym, a równocześnie nieślubnym dzieckiem Jakuba Schulza, kupca bławatnego, oraz Henrietty Kuhmärker, córki bogatego handlarza drewnem. Rodzice Bruna wzięli ślub po narodzinach trzeciego dziecka. Choć w jego rodzinie nie zachowywano żydowskich tradycji i mówiono tylko w języku polskim, Bruno został rytualnie obrzezany i pozostawał wraz z bliskimi w żydowskiej gminie wyznaniowej.
Po ukończeniu szkoły w Drohobyczu Bruno Schulz podjął studia na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Lwowskiej w roku 1910. Rok później jednak musiał z nich zrezygnować po tym, jak ciężko zachorował na serce oraz płuca. W jego rodzinnym mieście doszło w 1911 do tzw. „krwawych wyborów”, gdzie wojsko otwarło ogień do protestujących przeciwko sfałszowanym wyborom. Wydarzenia te miały miejsce w pobliżu domu rodzinnego Bruno Schulza i odcisnęły na nim mocne piętno. Twórca powrócił na studia po rekonwalescencji na rok akademicki 1913/1914, niedługo jednak znów musiał je przerwać z powodu wybuchu I wojny światowej. Wraz z rodzicami wyjechał do Wiednia, gdzie zetknął się z atmosferą jednego z największych centrów kultury w ówczesnej Europie, co miało na niego ogromny wpływ. Przez jakiś czas Bruno uczęszczał na zajęcia na Politechnice Wiedeńskiej, a także w tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych, żadnych jednak nie udało mu się skończyć. Rodzina Schulzów powróciła do Drohobycza w 1915 roku, jednak już w czerwcu tego roku zmarł po ciężkiej chorobie Jakub Schulz.
Twórczość Bruno Schulza
Od roku 1918 Bruno Schulz należał do drohobyckiej grupy „Kalleia”, która skupiała żydowską inteligencję interesującą się zagadnieniami artystycznymi. Sam Bruno sporo czytał, nie tylko literaturę piękną, ale także pozycje z fizyki czy matematyki. Aby wspomóc rodzinny budżet, oferował malowanie portretów na zamówienie, jednak bez większego sukcesu. Jego prace znalazły się w tym czasie na kliku wystawach zbiorowych: w „Zachęcie” w Warszawie, Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych we Lwowie, a także „Wystawie prac żydowskich artystów” w Wilnie. Bruno Schulz zawdzięcza swoją popularność w pewnym stopniu swoim przyjaciołom i znajomym, w tym Witkacemu czy Zofii Nałkowskiej. Spotkanie z tą ostatnią w 1933 roku było momentem przełomowym dla jego kariery literackiej. Nałkowska pomogła bowiem Schulzowi wydać opowiadania składające się na „Sklepy cynamonowe”. Dzięki ich pojawieniu się na rynku wydawniczym Schulz nagle z nieznanemu nikomu pisarza stał się postacią rozpoznawalną.
W efekcie swoich późniejszych wyjazdów do Lwowa, Warszawy czy Zakopanego Bruno Schulz nawiązał kontaktu z wieloma artystami, pisarzami czy krytykami, w tym Witoldem Gombrowiczem, Arturem Sandauerem, Antonim Słomińskim, Julianem Tuwimem czy Leopoldem Staffem. W 1937 roku ukazało się „Sanatorium pod klepsydrą”, które utwierdziło pozycję Schulza w świecie ówczesnej polskiej literatury. Artysta został za nie nagrodzony między innymi Złotym Wawrzynem Akademickim na wniosek Polskiej Akademii Literatury.
Bruno Schulz został zastrzelony 19 listopada 1942 roku w Drohobyczu, gdzie natrafił na tzw. „dziką akcję” gestapowców, którzy mordowali Żydów w odwecie za postrzelenie jednego z Niemców. Jego ciało najprawdopodobniej zostało złożone w zbiorowej mogile, do dziś jednak nie ma pewności, gdzie miałaby się ona znajdować.
Książki Bruno Schulza w księgarni internetowej Woblink
Na Woblink znajdziecie wiele dzieł autorstwa Bruno Schulza, w tym „Sklepy cynamonowe” oraz „Sanatorium pod klepsydrą” czekające w różnych wydaniach, w formie zarówno książek papierowych, jak i ebooków lub audiobooków.
