Niniejsza książka zawiera najobszerniejszy w Polsce wybór poezji Achmatowej. Nieznana była dotąd proza z jej notatników - autokomentarz i pamflet zarazem - z wrażliwością i pasją kreśląca wizerunek czasów, miejsc i ludzi. Urzekające są portrety Modiglianiego i Mandelsztama; zaskakuje niezwykły dramat "Enuma elisz". Nowa jest formuła edytorska tomu, z tekstami autorki łącząca obszerne faktograficzne i eseistyczne komentarze tłumacza.
Anna Achmatowa (1889–1966) w jednym z wczesnych wierszy nazwała siebie muzą płaczu, niektórzy widzieli w niej carycę rosyjskiej poezji, natomiast komunistyczny aparatczyk Andriej Żdanow powiedział o niej: „ni to mniszka, ni to nierządnica”. To najwybitniejsza, obok niemal jej rówieśnej Mariny Cwietajewej, poetka rosyjska, a zarazem jeden z najważniejszych głosów w poezji XX wieku. Wespół z pierwszym mężem Mikołajem Gumilowem i Osipem Mandelsztamem należała do filarów ugrupowa...
