W przedstawionej pracy skupiłam się na dorobku trzech artystów, którzy posługiwali się progowością, czyli liminalnością, jako strategią twórczą. Analizie poddałam dzieła: Stanisława Wyspiańskiego (1869–1907), Tadeusza Kantora (1915–1990) i Józefa Szajny (1922–2008). Każdy z wymienionych twórców był człowiekiem progu w rozumieniu Turnera, stojącym zarówno na styku epok historycznych, jak i wobec widocznej w kulturze zmiany estetycznej.Z Wprowadzenia
Kantor – scenograf, Kantor – autor przedstawień, performansów, cricotagów i ambalaży domaga się wielorakiego oglądu, Kantor – teatr autorski, w którym od pewnego momentu Kantor wszystko robił osobiście; był jego demiurgiem, sprawcą, kreatorem. „Scenografia”, stanowiące ją przedmioty, nie są dla autorki dziełami plastycznymi, obiektami sztuki, lecz przede wszystkim dekoracją przedstawienia, teatralnymi rekwizytami, mającymi swoją funkcję w spektaklu. Zajmuje się „przedmiotami”...
Książka „Wystarczy tylko otworzyć drzwi…” jest pracą cenną, bo analizuje dorobek Kantora niejako „w poprzek” – nie zajmuje się przedstawieniami, aktorami czy poszczególnymi problemami lecz wydobywa rzeczy dla Kantora swoiste, powtarzające się, typowe dla niego lecz właśnie odróżniające go od innych. (…) Dominika Łarionow swoją publikacją wpisuje się w odwieczny spór między teatrologami i badaczami sztuk plastycznych na temat zasad oceny i analizy teatralnej plastyki. Kantor ...
