Publikacja porusza problem tłumaczeń na język rosyjski wierszy dla dzieci Juliana Tuwima i Jana Brzechwy. Autorka nalizuje teoretyczne możliwości dotyczące odbioru poezji dziecięcej i stara się znaleźć odpowiedź na pytanie, jak różne techniki translatorskie mogą wpłynąć na odbiór wierszy przez młodszego czytelnika.
Materiał, który [autorka] poddaje opisowi, klasyfikacji i interpretacji, jest wystarczająco obszerny i dobrany na tyle sensownie, że pozwala na wydobycie zjawisk stanowiących dobry argument na rzecz wprowadzonego w tej pracy pojęcia dyfuzji; sposób potraktowania tego materiału spełnia także warunek profesjonalnego opisu translatologicznego (...). Wprowadzone przez autorkę pojęcie dyfuzji wydaje mi się metaforą bardzo atrakcyjną poznawczo, opisuje bowiem, wręcz unaocznia, pewn...
