Majówkowy Maraton Czytelniczy

Ewa Curie Książki

Typ publikacji

Cena

Format

Wydawcy

Sortuj według:
Zyskujące popularność
    Promocja
    okładka Podróż wśród wojowników, Książka | Ewa Curie

    Promocja
    okładka Maria Curie
, Książka | Ewa Curie

    Pierwsze w Polsce pełne i niecenzurowane wydanie kultowej biografii Marii Skłodowskiej-Curie napisanej przez jej córkę, Ewę Curie – pianistkę, dziennikarkę i pisarkę. Fascynująca opowieść o jednej z najwybitniejszych badaczek w historii nauki, napisana po francusku, została wydana po raz pierwszy w 1937 roku i do dziś pozostaje najbogatszym źródłem wiedzy o życiu dwukrotnej laureatki Nagrody Nobla, kobiety, której nazwisko zna każde dziecko w Polsce. Od dzieciństwa Marii Skło...

    Promocja
    okładka Maria Curie, Książka | Ewa Curie

    "Kiedy się urodziłam, matka moja miała lat trzydzieści siedem. Gdy podrosłam na tyle, aby móc ją zrozumieć i poznać, była już kobietą starą i bardzo sławną. A przecież ja nigdy w niej nie widziałam właśnie tej 'słynnej uczonej": zapewne dlatego, że myśl o własnej wielkości i sławie była dla Marii Curie czymś tak dalekim i nieważnym. Zawsze natomiast, jak tylko zdołam wstecz sięgnąć pamięcią, dostrzegam przy sobie ubogą studentkę, opętaną przez sny płomienne – Marię Skłodowską...

    Promocja
    okładka Podróż wśród wojowników, Książka | Ewa Curie

    Eve Curie – pisarka, dziennikarka i pianistka, która zyskała światową sławę i szacunek nie tylko za sprawą przynależności do słynnej rodziny Curie, ale przede wszystkim ze względu na własne dokonania. Kobieta niezwykła, która żyjąc w przełomowych dla historii świata czasach była nie tylko utalentowaną i przenikliwą ich kronikarką, ale też uczestniczką wielkiej polityki jako specjalny doradca sekretarza generalnego NATO czy ambasadorka UNICEF-u. Jej relacje z frontów II wojny ...

Ewa Curie Książki

Ewa Curie, a w zasadzie Ève Curie Labouisse, to francusko-polska pisarka, dziennikarka, pianistka i polityczka. Córka Marii Skłodowskiej-Curie oraz Pierre’a Curie. Ewa Curie była autorką między innymi głośnej biografii swojej matki zatytułowanej „Maria Curie”, a także reportażu wojennego „Podróż wśród wojowników” oraz współautorką filmu dokumentalnego „Kraj mojej matki”. Była także mocno zaangażowana w pracę UNICEF od lat 60. XX aż do swojej śmierci w 2007 roku.

Dzieciństwo Ewy Curie

Ewa Curie była młodszą córką Marii Skłodowskiej-Curie oraz Pierre’a Curie, jej starsza siostra Irène urodziła się w 1897 roku. Ewa urodziła się 6 grudnia 1904 roku. Prawie nie znała swojego ojca, który zginął w tragicznym wypadku, gdy miała tylko dwa lata. Zdarzenie to stało się wielką traumą dla jej matki, w związku z czym w opiece nad dziewczynkami przez jakiś czas pomagał teść Marii, Eugène. Niestety także on zmarł w 1910 roku, dziewczynki wychowywała więc matka z pomocą guwernantek. Ewa po latach przyznała, że więź emocjonalną z Marią nawiązała dopiero w późniejszych latach. Matka dbała jednak o dobre wykształcenie córek i rozwój ich zainteresowań. Irène poszła w ślady matki i została naukowczynią (a w 1935 roku wraz z mężem Frédérikiem Joliot-Curie otrzymała Nagrodę Nobla). Ewę interesowały bardziej zagadnienia artystyczne i literackie, od dzieciństwa przejawiała talent muzyczny. Obydwie dziewczynki, choć były obywatelkami francuskimi (później Ewa przyjęła obywatelstwo amerykańskie) zachowały wiedzę i świadomość o swoim polskim pochodzeniu, a także posługiwały się językiem polskim.

Młodzieńcze czasy Ewy Curie

W 1921 roku szesnastoletnia wówczas Ewa po raz pierwszy podróżowała do Stanów Zjednoczonych. W związku z pozycją oraz uznaniem dla Marii Skłodowskiej-Curie, także jej córki były przyjmowane z honorami. Podczas tej wizyty kobiety spotkały się z prezydentem USA Warrenem Hardingiem, a także odwiedziły wodospad Niagara i Wielki Kanion Kolorado.

Zarówno Irène, jak i Ewa Curie ukończyły studia na Collège Sévigné w Paryżu. W 1925 roku Ewa uzyskała tam tytuł licencjata z nauk przyrodniczych oraz z filozofii. Nie ustawała także w nauce pianistyki, a swój pierwszy koncert dała w Paryżu w 1925 roku, a potem nieraz pojawiała się w różnych salach stolicy Francji, a także na francuskiej prowincji oraz w Belgii.

W 1926 roku Irène wyszła za mąż za Frédérika Joliot. W tym czasie Ewa nadal mieszkała wraz z matką, którą się opiekowała, w Paryżu. Towarzyszyła jej także w licznych podróżach po Francji, do Belgii, Włoch czy Szwajcarii, a także Hiszpanii. Maria Skłodowska-Curie zmarła 4 lipca 1934 roku. Po jej śmierci Ewa postanowiła napisać jej biografię. Wycofała się także w tym czasie z życia towarzyskiego i zamieszała w Auteuil, w niewielkim mieszkaniu, gdzie gromadziła i analizowała dokumenty pozostawione przez matkę.

Okres II wojny światowej

W 1939 roku, po wybuchu II wojny światowej, Ewa Curie została mianowana kierowniczką oddziału kobiecego komisariatu ds. informacji, którego kierownikiem został powieściopisarz i dramaturg Jean Giraudoux. 11 czerwca 1940 roku, po ataku Niemiec na Francję, Ewa opuściła Paryż, a po upadku tego kraju uciekła wraz z innymi na pokładzie statku do Anglii. Tam poparła generała Charlesa de Gaulle’a i siły Wolnej Francji. W związku z jej aktywną działalnością antynazistowską rząd w Vichy w maju 1941 roku odebrał jej francuskie obywatelstwo i skonfiskował majątek, który pozostał we Francji.

Przez większą część wojny Ewa Curie pozostawała w Wielkiej Brytanii oraz Stanach Zjednoczonych. Wygłaszała tam odczyty oraz pisała do gazet. W 1940 roku została przyjęta przez ówczesną pierwszą damę Eleanor Roosevelt w Białym Domu. Wraz z Romualdem Gantkowskim Ewa stworzyła w USA w 1941 roku film opowiadający o okupowanej przez III Rzeszę Polsce pt. „Kraj mojej matki” (The Land of My Mother). Jest on dziełem unikatowym, zawiera bowiem nagrany uprzednio (w 1938 roku) na kolorowej taśmie reportaż z przedwojennej polski. Przez wiele lat uznawany był za zaginiony, został jednak odnaleziony w latach 90. XX wieku dzięki kanadyjskiej polonii.

Ewa Curie nie poprzestała na odczytach i artykułach. Od listopada 1941 do kwietnia 1942 była korespondentką wojenną w Afryce, ZSRR i Azji. W tym czasie była świadkiem między innymi ofensywy brytyjskiej w Egipcie oraz Libii (grudzień 1941), a także ofensywy Armii Czerwonej pod Moskwą (styczeń 1942). Podczas tej podróży Ewa spotkała wielu żołnierzy polskich walczących w Armii Polskiej generała Władysława Andersa, a także ówczesnego szacha Iranu Mohammena Rezę Pahlawiego, generalissimusa Czang Kaj-szeka czy Mahatmę Gandhiego. Jej relacje na bieżąco ukazywały się w amerykańskich czasopismach. W 1943 roku zostały zebrane w książkę „Podróż wśród wojowników” (Journey Among Warriors), która rok później nominowana była do Nagrody Pulitzera.

Później Ewa Curie wróciła do Europy, gdzie służyła jako ochotniczka w kobiecym korpusie medycznym Wolnych Francuzów w czasie kampanii włoskiej. Brała także udział w lądowaniu w Prowansji na południu Francji w sierpniu 1944. W tym samym roku została odznaczona francuskim Krzyżem Wojennym (Croix de Guerre).

Powojenne życie Ewy Curie

Po wyzwoleniu Francji w okresie od 1944 do 1949 roku Ewa Curie była współwydawczynią dziennika „Paris-Presse”. W tym czasie aktywnie działała politycznie, między innymi zajmowała się sprawami kobiet w rządzie Charlesa de Gaulle’a. W latach 1952-1954 była specjalną doradczynią sekretarza generalnego NATO. 19 listopada 1954 wyszła za mąż za Henry’ego Richardsona Labouisse’a, amerykańskiego polityka i dyplomatę. Labouisse był amerykańskim ambasadorem USA w Grecji (1962-1965). Ewa Curie-Labouisse otrzymała amerykańskie obywatelstwo w roku 1958.

Kiedy w 1965 roku Henry zrezygnował w pracy w administracji USA, przyjmując ofertę sekretarza generalnego ONZ, by objąć stanowisko dyrektora UNICEF. Pełnił tę funkcję do 1979 roku, a w jego działaniach czynnie wspierała go żona. Ewa Curie była często nazywana wtedy „Pierwszą Damą UNICEF-u”. Towarzyszyła mężowi w wielu podróżach, a także wtedy, gdy odbierał Pokojową Nagrodę Nobla przyznaną UNICEF.

Henry Labouisse zmarł w 1987 roku. Po jego śmierci Ewa Curie zamieszkała w Nowym Jorku. Para była bezdzietna, ale Ewę odwiedzała Anne Peretz, córka Henry’ego z pierwszego małżeństwa. Ewa Curie zmarła we śnie 22 października 2007 roku w swojej rezydencji na Sutton Place na Manhattanie w wieku niemalże 103 lat.

„Maria Curie” autorstwa Ewy Curie

W 1937 roku po raz pierwszy wydana została biografia Marii Skłodowskiej-Curie autorstwa jej córki Ewy. „Madame Curie” równocześnie pojawiła się we Francji, Wielkiej Brytanii, Włoszech, Hiszpanii i Stanach Zjednoczonych. W Polsce została opublikowana jako „Maria Curie” w roku 1938. Książka w wielu krajach została bestsellerem i zdobyła uznanie czytelników. W 1937 otrzymała amerykańską nagrodę National Book Award w kategorii literatury faktu, a sześć lat później doczekała się filmowej adaptacji. Później niekiedy pojawiały się krytyczne głosy dotyczące tej biografii, która pomija niektóre skandale dotyczące Marii Skłodowskiej-Curie (zwłaszcza romans z Paulem Langevinem, żonatym byłym uczniem męża Marii, z którym ta związała się po śmierci Pierre’a). Najnowsze wydanie „Marii Curie” autorstwa Ewy Curie ukazało się w Polsce nakładem Wydawnictwa W.A.B. w 2021 roku. Znajdziecie je na Woblink jako książkę papierową.

Co to jest książka?

Książka jest dokumentem piśmienniczym, obszernym zazwyczaj zapisem wszelkiej ludzkiej myśli. Występuje w postaci wielostronicowej publikacji o określonej liczbie stron i trwałym charakterze.

Postać dzisiejszej książki drukowanej ma formę kodeksu będącego zbiorem kartek połączonych grzbietem. Taki sposób utrwalania zapisu w momencie upowszechnienia pergaminu zastąpił wcześniejszą formę dokumentu piśmienniczego, jakim był zwój.

Według definicji Słownika języka polskiego PWN książka jest złożonym oraz oprawionym arkuszem papieru zadrukowanym tekstem o charakterze literackim, użytkowym bądź naukowym. Jednak współcześnie definicja ta powinna zostać poszerzona o książki elektroniczne będące cyfrowym odpowiednikiem tych drukowanych. Do książek elektronicznych zaliczane są zarówno ebooki, jak i audiobooki. Treść utrwaloną w formie elektronicznej można odczytać za pomocą odpowiedniego oprogramowania na laptopach, tabletach, smartfonach, a przede wszystkim na przeznaczonych do tego celu czytnikach.

E-książki odgrywają bardzo dużą rolę. Podjęty jakiś czas temu proces digitalizacji książek umożliwia dostęp do światowych zasobów wiedzy znacznie większej liczbie osób. Zbiory ksiąg to niepodważalne światowe dziedzictwo kultury, jednak ze względu na ograniczoną możliwość szybkiego dostępu do przechowywanych w księgozbiorach publikacji, a także brak możliwości jakiegokolwiek dostępu do dzieł o znacznej wartości historycznej proces digitalizacji daje szansę na udostępnianie światowych dzieł szerokiej masie odbiorców.

Czym wyróżnia się dana okładka (oprawa)?

Okładka to wszystko, co zostało od zewnątrz trwale złączone ze znajdującym się w środku wkładem. Składa się z przedniej i tylnej okładziny (potocznie zwanej okładką), a także z grzbietu okładki. To właśnie okładka definiuje i określa ostateczny wygląd książki, gdyż determinuje między innymi sposób, w jaki łączą się ze sobą wszystkie kartki i jaka jest wewnętrzna budowa książki. Oprawy mogą być miękkie, twarde czy też zintegrowane – różnią się przede wszystkim wielkością, wagą, wytrzymałością oraz ceną. Przykładowo książki w twardej oprawie są większe, cięższe, bardziej wytrzymałe i droższe od tych w miękkiej.