Recenzowana monografia jest próbą wypełnienia poważnej luki badawczej, a jej wkład w tym względzie pozostaje nie do przecenienia. W starych skryptach do historii literatury ukraińskiej (np. Bohdana Łepkiego z lat 30. XX stulecia) rola dramaturgii i teatru była określona fragmentarycznie. Niewolne od podobnego fragmentaryzmu są także niedawno wydane w Polsce opracowania z tego zakresu, omawiające twórczość pisarzy XIX wieku, które główną uwagę skupiają na dorobku prozatorskim,...
???? ? ?????? 2000 ????? ????????????? (????? ?????-?????, ?????? ?????????, ?????? ??????????…) ????????, ??? ????????? ?????????????? ? ??????????? ????????? ?????????? ????????????????, ?? ?????? ??????? ??????????????? ???????? ???????? ??? ????????? ?????????????? ??????????? ???????? ? ?????????? ??????? ?????? ???????. ????? ????????, ??? ?????????????? ????????? ????????????????? ?????? ?????????????? ?? ?????? ??? ???????????? ??????????? ??????????? ?????????????, ?...
Если в начале 2000 годов исследователи (Эрика Фишер-Лихте, Дариуш Косиньски, Сергей Лавлинский…) отмечали, что парадигма текстуальности в драматургии сменяется парадигмой перформативности, то теперь явление перформативного поворота осознано как важнейшая характеристика культурного мышления и культурных практик нашего времени. Стоит отметить, что перформативный потенциал драматургического текста воспринимается не только как составляющая театральной сценической интерпрет...
