Niniejsza książka to nade wszystko interpretacyjna opowieść o powojennej liryce Aleksandra Wata, aczkolwiek liryka ta potraktowana tu została jako fragmentaryczny przyczynek do wielkiej i zgoła niepoetyckiej całości, której Wat tak pragnął, a po którą nie dane mu było sięgnąć – księgi (czy raczej Xięgi) – w niej to opowiedziana byłaby cała prawda historii i cała prawda autobiografii. W ten bowiem sposób autor Mojego wieku chciał odpokutować grzech komunizmu, poradzi...
Ludzi i słowa, niegdyś widzianych w zgiełku, mimochodem, czytam i widzę. Oni wszyscy są.Każdy ma swoje życie. Właśnie tu, w tej książce. (Roman Honet) Przemek Rojek jest w moich oczach przede wszystkim eseistą: splatającym lekturę zintymistyką, komentarz do własnego świata z komentarzem do książki, życie literackie zżyciem tekstu. Tworzy erudycyjne konstelacje, nie waha się zderzać ze sobą pozornieodległych kontekstów, towarzyszyć omawianym autorom nie tyle jednak z gęstympr...
Książka Przemysława Rojka nie jest popularną monografią naukową, ale jest czymś więcej – jest pełnym uroku, erudycji i ponowoczesnej żarliwości esejem wyposażonym we wszystkie walory tego gatunku. Autor świadomie dokonuje nie tylko subiektywizacji swego dyskursu, nie tylko interesująco osadza go w pewnej środowiskowej świadomości poetów związanych z Biurem Literackim, ale wyposaża swoje analizy także w ciekawą autoprezentację i elementy biograficzne. Swoją krytycznoliteracką ...
