Głównym źródłem informacji o armii Republiki Rzymskiej jest szósta księga Dziejów greckiego historyka Polibiusza, napisana na krótko przed 150 rokiem przed Chr. Fascynujący tekst Nicholasa Sekundy w dużej mierze opiera się na tym ważnym źródle, przedstawiając wyposażenie i organizację armii Republiki Rzymskiej w okresie od 200 do 104 roku przed Chr. – w czasie, kiedy Rzym wyrastał na światową potęgę. Ten fascynujący tom, zawierający liczne zdjęcia, ilustracje i całostronicowe...
Ta książka autorstwa czołowego historyka starożytnego świata śródziemnomorskiego opisuje macedońskie armie w ciągu dwóch stuleci po śmierci Aleksandra Wielkiego. Gdy ten zdobywca zmarł bez naturalnego spadkobiercy, jego rozległe imperium w zachodniej Azji i rejonie Morza Śródziemnego zostało podzielone na części i ostatecznie podbite przez charyzmatyczną, rozwijającą się republikę rzymską. Opierając się na źródłach dokumentalnych i archeologicznych – wielu zilustrowanych w ni...
Grecki hoplita to archetypiczny wojownik uzbrojony we włócznię i prawdopodobnie najłatwiej rozpoznawalna postać doby „złotego wieku” starożytnej cywilizacji greckiej. Właśnie w tym okresie państwo zaczęło brać większą odpowiedzialność za siły zbrojne, oraz uzbrajanie i wyposażanie swoich obywateli. Od zwycięstwa odniesionego pod Maratonem nad królem perskim Dariuszem, do wzrostu potęgi Filipa Macedońskiego i jego syna, Aleksandra Wielkiego, hoplita pozostawał na pierwszej lin...
Podczas jednej z przedłużających się kampanii przeciwko Tebom w latach 70-tych IV w. p.n.e., sprzymierzeńcy stracili ochotę do dalszej służby pod rozkazami Lacedemończyków, ponieważ podczas gdy sami wysłali na wojnę licznych żołnierzy, Sparta wystawiła zaledwie garstkę. Król Sparty, Agesilaos, rozkazał więc, by Lacedemończycy i sprzymierzeńcy usiedli na ziemi w dwóch oddzielnych grupach. Następnie herold armii dał sygnał, by wstali wszyscy garncarze, po nich kowale, cieśle, b...
Książka jest dokumentem piśmienniczym, obszernym zazwyczaj zapisem wszelkiej ludzkiej myśli. Występuje w postaci wielostronicowej publikacji o określonej liczbie stron i trwałym charakterze.
Postać dzisiejszej książki drukowanej ma formę kodeksu będącego zbiorem kartek połączonych grzbietem. Taki sposób utrwalania zapisu w momencie upowszechnienia pergaminu zastąpił wcześniejszą formę dokumentu piśmienniczego, jakim był zwój.
Według definicji Słownika języka polskiego PWN książka jest złożonym oraz oprawionym arkuszem papieru zadrukowanym tekstem o charakterze literackim, użytkowym bądź naukowym. Jednak współcześnie definicja ta powinna zostać poszerzona o książki elektroniczne będące cyfrowym odpowiednikiem tych drukowanych. Do książek elektronicznych zaliczane są zarówno ebooki, jak i audiobooki. Treść utrwaloną w formie elektronicznej można odczytać za pomocą odpowiedniego oprogramowania na laptopach, tabletach, smartfonach, a przede wszystkim na przeznaczonych do tego celu czytnikach.
E-książki odgrywają bardzo dużą rolę. Podjęty jakiś czas temu proces digitalizacji książek umożliwia dostęp do światowych zasobów wiedzy znacznie większej liczbie osób. Zbiory ksiąg to niepodważalne światowe dziedzictwo kultury, jednak ze względu na ograniczoną możliwość szybkiego dostępu do przechowywanych w księgozbiorach publikacji, a także brak możliwości jakiegokolwiek dostępu do dzieł o znacznej wartości historycznej proces digitalizacji daje szansę na udostępnianie światowych dzieł szerokiej masie odbiorców.
Okładka to wszystko, co zostało od zewnątrz trwale złączone ze znajdującym się w środku wkładem. Składa się z przedniej i tylnej okładziny (potocznie zwanej okładką), a także z grzbietu okładki. To właśnie okładka definiuje i określa ostateczny wygląd książki, gdyż determinuje między innymi sposób, w jaki łączą się ze sobą wszystkie kartki i jaka jest wewnętrzna budowa książki. Oprawy mogą być miękkie, twarde czy też zintegrowane – różnią się przede wszystkim wielkością, wagą, wytrzymałością oraz ceną. Przykładowo książki w twardej oprawie są większe, cięższe, bardziej wytrzymałe i droższe od tych w miękkiej.
