Świętujemy 15 Urodziny
Chcę przeczytać
Zaloguj się
Koszyk
Chcę przeczytaćKoszykpusty

Zofia Nałkowska - książki, ebooki i audiobooki

Typ publikacji

Cena

Format

Wydawcy

Sortuj według:
Trafność wyszukiwania
Promocja
okładka Granica, Audiobook | Zofia Nałkowska

Granica” Zofii Nałkowskiej to nie tylko powieść, ale prawdziwe arcydzieło literatury, które penetruje głębokie pokłady ludzkiej psychiki i moralności. Główny bohater, Zenon Ziembiewicz, zmaga się z trudnymi wyborami życiowymi, balansując między osobistymi ambicjami a uczuciami. Nałkowska wnikliwie ukazuje jego wewnętrzne konflikty, które odbijają się echem w rzeczywistości społecznej i politycznej Polski międzywojennej.To historia pełna napięcia, dramatów i nieoczekiwanych zw...

Audiobook

5,9 (29322)
Granica

Zofia Nałkowska

-22

34,90 zł

27,22 zł

okładka Medallones, Książka | Zofia Nałkowska

Este libro, que data de 1946 y que se traduce ahora por primera vez al castellano, reúne ocho relatos turbadores que Zofia Nalkowska, una de las protagonistas máximas de la literatura polaca, escribió tras participar en los trabajos de la comisión encargada de investigar los crímenes nazis en Polonia. La lectura de Medallones, considerado un clásico del siglo XX, con su implacable prosa, compacta y concentrada, su estilo documental y conciso, es una experiencia estremecedora....

Książka

Medallones

Zofia Nałkowska

83,60 zł

okładka Medaliony, Książka | Zofia Nałkowska

Cykl opowiadań będących wynikiem obserwacji podczas pracy Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich, której członkinią była Zofia Nałkowska. Utwory oparte są na autentycznych przeżyciach ludzi, którzy przeszli wojenny koszmar. Wstrząsające relacje nieopatrzone komentarzem odautorskim składają się na dokument oskarżający ludobójstwo.

Książka

7,5 (21760)
Medaliony

Zofia Nałkowska

19,99 zł

1 2

Zofia Nałkowska - książki, ebooki i audiobooki

Zofia Nałkowska była polską publicystką, twórczynią powieści, dramatów, nowel oraz opowiadań. Była także aktywistką i polityczką, posłanką do Krajowej Rady Narodowej, a także na Sejm Ustawodawczy oraz Sejm PRL I kadencji. Wśród jej najbardziej znanych dzieł poczesne miejsce zajmują utwory wydane prozą - takie jak „Medaliony” czy „Granica”, jak również sztuki teatralne - na przykład „Dom kobiet”.

Życie osobiste Nałkowskiej przed wojną

Zofia Nałkowska urodziła się 10 listopada 1884 roku w Warszawie. Jej matka - Anna, z domu Šafránková - pochodziła z Moraw, była nauczycielką oraz autorką podręczników do geografii. Ojciec - Wacław - z Nowodworu koło Lubartowa. Wacław był geografem, a także pedagogiem, publicystą oraz działaczem społecznym. Zofia miała jeszcze młodszą siostrę, Hannę, która została rzeźbiarką. Przyszła pisarka ukończyła prywatną pensję w Warszawie, a następnie studiowała na tzw. Uniwersytecie Latającym. Była to działająca w latach 1882-1905 polska uczelnia wyższa prowadząca swoją działalność konspiracyjnie i edukująca przede wszystkim damską część społeczeństwa. Od 1882 roku, w prywatnych warszawskich domach, prowadzone były samokształceniowe kursy dla kobiet, dla których uniwersytety pozostawały niedostępne. Od 1885 roku kursy te przekształciły się w tajną, nieformalną szkołę wyższą, w której wykładowcami byli w dużej mierze uczeni pozbawieni możliwości pracy na zrusyfikowanym Uniwersytecie Warszawskim. Zofia Nałkowska studiowała na Uniwersytecie Latającym historię, geografię, ekonomię oraz językoznawstwo. Wiele z jej szerokiej wiedzy pochodzi z samokształcenia.

Pierwszy raz za mąż wyszła za publicystę oraz pedagoga Leona Rygiera, którego poślubiła w 1904 roku. Mieszkała wraz z nim w Kielcach, Krakowie, a także pod Wołominem. Narzeczeni, by ułatwić sobie w przyszłości potencjalny rozwód, przeszli przed ślubem na kalwinizm. Ten wyprzedzający ruch okazał się być słusznym - małżeństwo rozpadło się w 1909 roku, rozwód jednak został przeprowadzony dopiero w 1918. W latach 1922-1929 Nałkowska była żoną Jana Jura-Gorzechowskiego, członka Organizacji Bojowej Polskiej Partii Socjalistycznej. Jan był w okresie międzywojennym pułkownikiem Wojska Polskiego, dowódcą żandarmerii, a potem także generałem oraz dowódcą Straży Granicznej. Wraz z nim zamieszkała najpierw pod Wilnem, a następnie w Grodnie. Powróciła do Warszawy w 1926 roku.

Losy Nałkowskiej przed i po II wojnie światowej

Zofia Nałkowska była aktywną działaczką społeczno-polityczną zaangażowaną w działalność różnorakich organizacji kobiecych. W międzywojniu pracowała w Biurze Propagandy Zagranicznej. Od 1926 roku prowadziła w Warszawie salon literacki, podróżowała także po Europie. Równocześnie, przez wiele lat była wiceprezeską polskiego PEN-Clubu - międzynarodowego stowarzyszenia pisarzy założonego w Londynie w 1921 roku, by promować współpracę oraz przyjaźń pomiędzy twórcami z całego świata. Nałkowska działała także w Zarządzie Głównym Związku Literatów Polskich. Była również współzałożycielką grupy literackiej „Przedmieście”, która istniała w Warszawie w latach 1933-1937 i skupiała lewicujących prozaików, tworzących w okresie dwudziestolecia międzywojennego. We wrześniu 1939 roku na miesiąc opuściła Warszawę i wędrowała na wschód. W czasie okupacji wraz z siostrą prowadziła sklepik z wyrobami tytoniowymi. W czasie wojny współpracowała z polskim podziemiem kulturalnym, była aktywną członkinią konspiracyjnego życia literackiego. Co jakiś czas wyjeżdżała do swojej przyjaciółki Zofii Villaume-Zahrtowej pod Grodzisk Mazowiecki, gdzie miała zapewnione warunki by spokojnie pisać i gdzie spędziła także czas powstania warszawskiego. Po 1945 roku mieszkała w Krakowie i Łodzi, a pięć lat później ponownie zamieszkała w Warszawie. W 1949 roku została delegatką Krajowej Rady Obrońców Polski na Kongres Obrońców Pokoju, który odbywał się w Paryżu. Później brała także udział w pracach Międzynarodowej Komisji do Badania Zbrodni Hitlerowskiej w Polsce. Była członkinią redakcji tygodnika „Kuźnica”, a swoją twórczość publikowała w różnych czasopismach, między innymi w „Przekroju”, „Nowej Kulturze” oraz „Twórczości”. 1947 rok przyniósł Zofii Nałkowskiej rolę posłanki do Sejmu Ustawodawczego, a 1952 - bezpartyjnej posłanki na Sejm PRL. Jako taka działała ona w sejmowej Komisji Kultury i Sztuki, Komitecie Obrońców Pokoju oraz Lidze do Walki z Rasizmem. Pisarka zmarła w wyniku wylewu 17 grudnia 1954 roku. Została pochowana z pełnymi państwowymi honorami w Alei Zasłużonych na warszawskich Powązkach.

Działalność literacka Zofii Nałkowskiej

Zofia Nałkowska zadebiutowała jako pisarka w 1989 roku - na łamach „Przeglądu Tygodniowego” ukazał się jej utwór poetycki „Pamiętam”. Pierwszy utwór prozatorski, zatytułowany „Orlica”, ukazał się w 1903 roku w czasopiśmie „Ogniwo”. Później rozwijała się literacko, publikując między innymi w „Tygodniku Ilustrowanym”, „Kobiecie współczesnej”, „Wiadomościach literackich” czy „Głosie prawdy”. W Warszawie prowadziła salon literacki - barwne opisy tych spotkań można odnaleźć w twórczości Witolda Gombrowicza, Jana Kotta czy Tadeusza Brezy. Nałkowska aktywnie protestowała przeciwko represjonowaniu działaczy lewicowych oraz mniejszości narodowych i opozycji politycznej w okresie międzywojennym. Od 1933 roku była członkinią Polskiej Akademii Literatury jako jedyna w tym czasie kobieta.

W początkowym okresie swojej twórczości Zofia Nałkowska tworzyła utwory psychologiczno-obyczajowe, w dużej mierze związane z poetyką charakterystyczną dla Młodej Polski. Ich głównym wątkiem była przeważnie sytuacja społeczna oraz miejsce w niej, a także życie kobiet. Wiele z bohaterek powieści Nałkowskiej nie godzi się na obowiązujące wokół nich konwenanse. Poszukują wolności i możliwości życia według własnych zasad. Takie motywy odnajdziemy w pierwszej opublikowanej powieści pisarki, „Lodowe pola”, które później weszły w skład trylogii „Kobiety”. Kwestie emancypacji kobiet oraz analizy związków międzyludzkich znajdują się także w takich utworach jak „Książę” (wyd. 1907), zbiorze opowiadań „Koteczka, czyli białe tulipany” (1909), „Narcyza” (1910)” czy „Węże i róże” (1915).

Momentem przełomowym w twórczości Zofii Nałkowskiej wydaje się być okres I wojny światowej, gdy częściej i szerzej do głosu w jej literaturze dochodzą zagadnienia społeczne oraz polityczne. „Romans Teresy Hennert” (1923) opowiada w dużej mierze o życiu w świecie tyle co odzyskanej niepodległości. Małżeństwo z Janem Jurem-Gorzechowskim przyniosło także Nałkowskiej doświadczenie przebywania w kręgu sfer rządowych. „Romans Teresy Hennert” wykorzystuje dokonane w tym czasie obserwacje, krytycznie ukazując elity II Rzeczpospolitej. Z kolei epizod życia w okolicach Wołomina zaowocował obrazem tamtejszych mieszkańców oraz przyrody w „Domu nad łąkami” (1925).

Granica

Początek lat 30 to pierwsze próby dramatopisarskie Zofii Nałkowskiej. Jej sztuka „Dom kobiet” (1930) zyskała dość duże uznanie wśród krytyków oraz cieszyła się niemałym powodzeniem. W tym czasie ukazała się także bodaj najbardziej znana powieść Nałkowskiej, „Granica” (1935). Opowiada ona historię studenta Zenona Ziembiewicza, któremu udaje się zostać prezydentem miasta, lecz równocześnie wplątuje się on w miłosny trójkąt pomiędzy żoną Elżbietą, a kochanką Justyną Bogutówną, która jest córką kucharki. Ta druga zachodzi z nim w ciążę i za namową Zenona dokonuje późnej aborcji. Akt ten sprawia, że stan psychiczny Justyny stopniowo coraz bardziej się pogarsza, aż na końcu powieści kobieta oślepia Zenona żrącym kwasem, po czym ten popełnia samobójstwo. Nie mniej ważne od głównego wątku fabularnego są relacje postaci drugoplanowych, osadzonych w realistycznie nakreślonym tle, pełnym społecznych napięć.

Dziennik

Ważną pozycją w literackim dorobku Zofii Nałkowskiej pozostają także jej „Dzienniki”. Pisane z pasją kronikarską, często spontanicznie i wręcz w biegu, a przy tym pełne celnych obserwacji i introspekcji, wciąż mają wielu wiernych czytelników. Towarzyszymy w nich Nałkowskiej od lat nastoletnich, a więc od przełomu XIX i XX wieku, poprzez I wojnę światową, okupowaną Warszawę w czasie II wojny, praktycznie aż do czasu śmierci pisarki. Codzienne wojenne doświadczenia śmierci i zniszczenia, a także rozpadu znanej dotąd rzeczywistości z czasem przechodzą w pewną intelektualną rozmowę z samą sobą oraz otoczeniem. „Dzienniki” stają się wraz z upływem lat coraz bardziej miejscem rozważań nad własną twórczością, kobiecością, a także starzeniem się. Pozostają one równocześnie bezpośrednim źródłem obrazów z czasów wojny, okupacji, jak również osobistych doświadczeń, w tym trudnego dla Nałkowskiej czasu choroby, a potem śmierci matki.

Medaliony

Wśród dzieł Zofii Nałkowskiej warto wspomnieć także wydane w 1946 roku „Medaliony”, będące zbiorem opowiadań o hitlerowskich zbrodniach. Powstały one jako owoc prac pisarki w Głównej Komisji Badań Zbrodni Niemieckich. Krótkie, ascetyczne w formie teksty oddają głos ofiarom oraz ocalonym. Niewiele jest tu komentarzy odautorskich, narracja pozostaje w przeważającej części obiektywna. Kobiety, mężczyźni, młodzi chłopcy i dziewczęta w krótkich, wręcz wyrywkowych obrazach pokazują świat pełen śmierci, przemocy i koszmaru. „Medaliony” pełne są historii oddanych z reporterskim zacięciem Nałkowskiej, a przy tym pełnych właściwej jej empatii i wyczulenia na drobne ludzkie gesty.

„Medaliony”, „Granicę”, a także inne dzieła Zofii Nałkowskiej znajdziecie w księgarni internetowej Woblink. W formie książek papierowych, ebooków oraz audiobooków czekają także tytuły innych twórczyń i twórców polskiej literatury międzywojennej.