Jerzy Pleśniarowicz (1920–1978) był poetą, tłumaczem literatury białoruskiej, czeskiej, rosyjskiej, słowackiej i ukraińskiej, reżyserem teatralnym i radiowym, animatorem kultury. Związany z Lublinem, Krakowem, a następnie z Rzeszowem. Debiutował jako poeta i tłumacz w 1937 roku w kręgu lubelskiej awangardy. Przez wiele lat pełnił funkcję kierownika literackiego Teatru im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie, a także założył Rzeszowski Oddział ZLP. Autor Ballady o ułanach i innych ...
Krzysztof Pleśniarowicz draws differences between Western and Eastern European absurdism, points out similarities and adjacencies, and emphasises the function fulfilled by the theatre of the absurd in Eastern Europe: the representation of the drama of a man deprived of freedom. The author of this important book shows absurdity in the dramas of the 1980s “at the end of the Soviet bloc” as the only possibility of dramatic-theatrical embodiment of realism, as a metaphor for real...
Biografia najbardziej symbolicznej postaci polskiej awangardy. Portret Tadeusza Kantora, ostatniego wielkiego artysty, twórcy teatru Cricot2, wybitnego malarza, grafika, scenografa, reżysera i performera. Jego biografię symbolicznie znaczą największe historyczne wydarzenia epoki: urodził się po wybuchu I wojny światowej, zmarł, gdy żywa była jeszcze euforia po zburzeniu muru berlińskiego. Jego dzieło, malarskie i teatralne, wyraziło prawdę naszych czasów. Portret tego artysty...
Krzysztof Pleśniarowicz przygląda się "dramatyzacji ballady" - procesowi dialogiczności i wielogłosowości poezji Józefa Czechowicza, stanowiącemu drogę do dramatu. Znajdziemy tu analizę utworów dramatycznych poety powstałych w ostatnich latach jego życia jako konsekwencja tego procesu oraz dążenie do moralitetu współczesnego, pogodzenia estetycznego z etycznym. Autor dzieli dramaty Czechowicza na subiektywne i epickie, a w swoistej "balladyzacji dramatu" dostrzega przyczyny n...
Tworzący książkę zbiór wypowiedzi o polskim teatrze lat 70.i dramacie lat 80., w innej postaci już wcześniej publikowanych, został skomponowany w sposób tak przemyślany i konsekwentny, że kompozycja tomu współdecyduje o znaczeniach całej pracy. Nie tylko bowiem wyznacza pole obserwacji autora, mieszczące się pomiędzy teatrem śmierci a śmiercią teatru, ale także pozwala wydobyć rzecz najważniejszą — diagnozę kondycji teatru (i rzeczywistości) schyłku XX wieku. Z krakowskiego ...
Odnotowując konwencyjny charakter absurdu i postępujący proces „gatunkowienia” pojęcia, Krzysztof Pleśniarowicz rysuje różnice między absurdem zachodnio- i wschodnioeuropejskim, wskazuje na podobieństwa i przyległości. Kolejne rozdziały ujawniają umiejętność modelowego myślenia autora, którą zademonstrował już w książce „Przestrzenie deziluzji”. Teraz ukazuje preabsurdalny model Czechowowski, który jest zarazem wyjściowym modelem dla naszej współczesności, pokazuje funkcj...
