Bartłomiej Gąsienica-Daniel urodzony w 1987 roku w Zakopanem, rodo-wity góral. Ukończył Technikum Hotelarskie, a później Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie. Hotelarz z zawodu i zamiłowania. Od najmłodszych lat zakochany w górach i ich przyrodzie. Człowiek o silnym charakterze, ale również ogromnej wrażliwości. Wrodzona duchowość sprawiła, że niewiele brakowało, a zostałby zakonnikiem. Ciekawość świata jednak zwyciężyła. Obecnie mieszka i tworzy w Londynie.
J a n O w c z a r e k, urodzony w 1959 r., zamieszkały w Jeleniej Górze u stóp Karkonoszy. Absolwent filologii polskiej i historii na Uniwersytecie Wrocławskim. Nauczyciel, przewodnik, krajoznawca. Członek Jeleniogórskiego Klubu Literackiego. Wydał pięć tomików wierszy (Kantyczka prowincjonalna, Chwila mistyczna, Kamyk znad morza, Pieśń o Ziemi i Wtedy zrozumiesz), tomik prozy Syberiada i inne opowiadania oraz szkice polonistyczne dla nauczycieli. Współautor kilku lokalnych a...
Czasem się zastanawiam, Skąd tyle siły we mnie, Tyle pomysłów na życie. Choć ciężko, bardzo ciężko, Ale jednak daję radę nieść ten krzyż, Jakim jest moje życie. Potrafię się też uśmiechać, Choć czasem przez łzy. Mam marzenia, piękne marzenia, Nadzieja też mnie nie opuszcza. Powiadają: Nadzieja matką głupich. Nieprawda. Kto ma nadzieję, ten ma wiarę, A ona czyni cuda. Wiara, nadzieja, dają siłę, by żyć, By walczyć z przeciwnościami losu, By z pomocą Bożą Próbować zmienić swoj...
Najważniejsze w tej liryce wydają się być rozterki duszy. Jak zdefiniować świat, który uporczywie wymyka się spod kontroli.Ten świat na wyciągnięcie ręki, z całym bagażem dobra, miłości, ale równocześnie pełen zła czy nienawiści. Ale dotyczy to również świata wewnętrznego, w którym nadzieja na poczucie bezpieczeństwa jest równie ulotna jak szukanie prawdy o sobie. Te rozterki podmiotu lirycznego są dramatyczne, mówią wiele o toczącej się wewnętrznej walce. Od strony poznawcze...
Nowe, poprawione wydanie.Spory ten tom nazywa się skromnie „Wiersze wybrane”, ale na dobry ład mógłby się nazywać „Wiersze prawie wszystkie”. Bo od debiutu w 1969 po garść wierszy najnowszych jest tam w zasadzie cała poezja pisana przez Krynickiego w ciągu czterdziestu lat. Co dziś przede wszystkim zadziwia podczas lektury tej poetyckiej panoramy, to niebywała wprost językowa wirtuozeria językowa. Niby zawsze było wiadomo, że Krynicki to filar „poezji lingwistycznej” i tak d...
„Ubogi”, bo stoi u Ciebie, że poeci rodzą się na ubogich glebach. No i cytujesz jeszcze kogoś, kto mówi, że trzeba upaść na głowę i jeszcze wciągnąć krew nosem, żeby zachwycać się poezją. No więc upadłem na głowę i wciągnąłem. No i dobrze się w Twoim „chlewie” czułem, wśród tych kwików i chrząknięć. Niezła z Ciebie świnia, potrafisz odsłonić się maksymalnie („w poezji jest trochę inaczej niż w boksie”). Ja w ogóle dobrze się czuję z poetą, który napierdala głową w pocztową s...
Publikując zbiór dramatów, które stanowią materialne punkty odniesienia dla rozważań w poprzednich tomach, nie chodzi nam jednak o prostą konfrontację dwóch różnych perspektyw patrzenia na historię dramatu i dramatyzacji. Jak już wyjaśniałem, powiązania pomiędzy dramatami a tekstami analitycznymi mają charakter cząstkowy i pretekstowy. Trzeci tom Polski dramatycznej stać się zatem winien zaproszeniem do lektury dramatów oraz przywołanych w drugiej części wstępu materiałów his...
Czytam te wiersze – trudne, dążące do maksymalnej kondensacji sensu, a równocześnie jakby niechętne poetyckiemu efektowi – i nie umiem odpędzić myśli: dalej tylko milczenie. W obliczu milczenia zawodzą wszelkie klasyfikacje i miary: kalekie płody estetyki. Pozostaje ciało i język, który z ciała bierze swój początek. Najpierwsze metafory, surowy budulec. Granica między nimi to wielki temat tej poezji. Może nie o granicy zresztą należałoby w tym przypadku mówić, lecz o oscylacj...
Barbara Bulerska do grona wylęknionych debiutantów z pewnością nie należy; jej pierwszy autorski tomik poetycki, Barwy istnienia (2010), przyjęto nadspodziewanie dobrze, co jest sukcesem tym większym, że debiutująca podówczas młodziutka poetka zaskoczyła odbiorców dojrzałą poezją, nie licującą z jej wiekiem. Laureatka I Konkursu Literackiego na Utwór Inspirowany Fotografią Bielawy (I miejsce), poetka drukowana w literackich periodykach (m.in. „Bibliotheca Bielaviana”) i na fo...
Agnieszka Mirahina jest autorką tomów Radiowidmo (2009) oraz Do rozpuku (2010). Widmowy refren to jej trzecia książka. Widmowy refren jest tym, co powstaje po awarii radiawidma – głosy mieszają się, słychać echa różnych częstotliwości poetyckich, głośno rezonują szumy i trzaski rymu. W poezji Mirahiny zdarzenie, jakie rodzi się na styku poezji, języka i świata nie rozgrywa się podł starannie rozplanowanego scenariusza, albo też: samo zdarzenie ma wobec scenariusza inne plany ...
Maciej Bieszczad, poeta ur. w 1978 r. w Wieluniu wydał dwa zbiorki: „Elipsę” (2010) i „Okolice Gerazy”(2012). I zwrócił nimi uwagę krytyków, zbierając pochwały. Obecny tomik „Arnion” jest też szczupły, zawiera tylko 33 wiersze i to dość krótkie, podzielone na trzy części. Ale przecież nie w ilości i długości utworów należy szukać wartości książki, ale w mądrości.?
Czas dla siebie to zbiór wierszy skłaniających do przemyśleń i refleksji nad życiem. Autorka porusza w nich takie tematy, jak przemijanie, śmierć, miłość, samotność, radość, postrzeganie siebie i swojego życia. W życiu nie ma powtórek i drugich szans. A jeśli się zdarzają, nie są takie same.
Z pewnością warto zwolnić na chwilę, przyjrzeć się sobie i swojemu życiu.
Piotr Cieński jest dla mnie tym poetą, o których myślę: gdyby wszyscy byli tak utalentowani i czyści, jaki byłby świat?
Myślę o nim, bo wierzę, że jego wrażliwość będzie wszechobecna. Ma niezwykły dar łączenia rzeczy wzniosłych z prozą życia, np. "po nadziejach mam kaca", czy "sny w kieliszku niedopite". Gwarantuję! Na pewno go nie ma (kaca!!!) po przeczytaniu wierszy Piotra.
Ewa Kasprzyk
Fundacja im. Tymoteusza Karpowicza prezentuje pierwszą z wydanych w 2014 książek. Jest to Ciąg Andreasa P. Rotaba. Bo istnieje znakomity ciąg literatury pijackiej. Wpisać się w niego to karkołomne wyzwanie. Rotab czyni to z naddatkiem. W dodatku napisanie powieści o piciu bez podania dawek i reklamowania trunków, nie pozwalając przy tym bohaterowi ani na chwilę opuszczać jednego pomieszczenia, wydaje się zadaniem niewykonalnym. A jednak. Nie poznamy autora, ale uczestnictwo ...
Kolejny tom w nowej serii Wydawnictwa a5, w której prezentujemy obszerne wybory wierszy z płytami CD. Do tej pory w serii ukazały się tomy Wisławy Szymborskiej, Julii Hartwig, Stanisława Barańczaka, Ryszarda Krynickiego i Adama Zagajewskiego. Cykl ten stanowi prezentację poetów - klasyków polskiej poezji współczesnej - mówiących tu własnym głosem. W przenośni ? bo każdy tom jest osobistym wyborem wierszy i dosłownie ? bo usłyszymy ich własne niepowtarzalne interpretacje. ?...
Rzecz dzieje się w Polsce, w Łodzi lub w Wałbrzychu lub w familokach na Dolnym Śląsku, lecz zdjęcia kręcone są częściowo na Litwie, częściowo w Katowicach. Bohater Jasiek mieszka w radioaktywnym bloku. Pewnego dnia jego pijany ojciec górnik, zataczając się na stary poniemiecki kredens z witrażykami, łamie sobie obie ręce i obie nogi. Dla rodziny Jaśka zaczynają się ciężkie czasy.
istoria odgrywa tu ważną rolę; powraca w obrazach otrutych dzieci Goebbelsa, bez szansy na ocalenie w ostatnim Kindertransporcie; stary człowiek znienacka, wyraźnie pod wpływem alkoholu, być może sprowokowany obejrzanym filmem czy usłyszaną w radiu dyskusją, opowiada wnukowi epizod z własnej przeszłości, kiedy jako młody człowiek przyjechał do Jedwabnego, ledwo tydzień po wymordowaniu żydowskich mieszkańców miasteczka i – niemal siedemdziesiąt lat później! – poruszony wspomin...
A jeśli miłość matki to za mało? Mam osiem lat. Byłbym jedynakiem, gdyby moi rodzice nie postanowili zbawiać świata i adoptować innych dzieci. Kolejni chłopcy w moim domu są jak najeźdźcy, którzy pochłaniają czas i uwagę mojej matki. Powinienem być dla niej najważniejszy, a traktuje mnie tak, jakbym to ja był przybranym dzieckiem. Nienawidzę jej za to. Kocham i nienawidzę. Czy to, co robię, jest złe? Mam tylko osiem lat… Tragiczne wydarzenia, które już wkrótce rozegrają się...
Kategoria „Poezja / Dramat” zawiera utwory reprezentujące dwa rodzaje literackie. Poezja to dosyć wieloznaczny termin wywodzący się ze starożytnej Grecji. Kiedyś oznaczał ogół wszystkich dzieł literatury pięknej, obecnie za poezję uważa się wszystkie utwory pisane mową wiązaną, czyli wierszem. Dramat z kolei uznawany jest za rodzaj sztuki z pogranicza teatru i literatury, dziełem literackim jest tylko i wyłącznie w warstwie słownej – sama realizacja teatralnego widowiska jest zaliczana do szeroko pojętych sztuk teatru. W kategorii „Poezja / Dramat” znajdują się więc utwory cenionych twórców, które tworzą kanon literatury zarówno polskiej, jak i światowej. Możemy tu znaleźć poezje najwybitniejszych poetów polskich, takich jak Zbigniew Herbert, Wisława Szymborska, Czesław Miłosz czy Krzysztof Kamil Baczyński, ale także zagranicznych, jak na przykład Francesco Petrarca, Giovanni Boccaccio czy Edgar Allan Poe. Odnaleźć tu również możemy tomy poezji „Lucyfer zwycięża” Ilony Witkowskiej oraz „Zimna książka” Marty Podgórnik nominowane do Nagrody im. Wisławy Szymborskiej, a także zachwycającą poezję Rupi Kaur zebraną w zbiorach „Mleko i miód. Milk and Honey” oraz „Słońce i jej kwiaty. The Sun and Her Flowers”. Pierwsza z publikacji kanadyjsko-hinduskiej poetki to przetłumaczony na ponad 30 języków bestseller opowiadający o kobiecości, miłości, przemocy oraz stracie. Drugi zbiór Rupi Kaur skupiony jest przede wszystkim na samoświadomości i dojrzewaniu. Czytelnicy zainteresowani dramatami odnajdą tutaj klasyki literatury polskiej, jak „Balladyna” Juliusza Słowackiego, „Zemsta” Aleksandra Fredry, „Wesele” Stanisława Wyspiańskiego, oraz zagranicznej, czyli takie pozycje jak „Makbet” Williama Szekspira, „Świętoszek” Moliera czy „Król Edyp” Sofoklesa. W księgarni internetowej Woblink.com znajdują się również takie utwory jak „Małe zbrodnie małżeńskie” Érica-Emmanuela Schmitta, czyli opowieść o związku dwojga kochających się niegdyś ludzi, „Czarownice z Salem” Arthura Millera czy „Narty Ojca Świętego” Jerzego Pilcha.
