Winters Willow

Upijałem się jej pocałunkami, rozpływałem pod dotykiem delikatnych dłoni. Poddałem się urokowi tej dziewczyny, nie dostrzegając, jak wiele ryzykuję. Sam nie wiem, kiedy dałem się wciągnąć w matnię.

Powinienem być mądrzejszy… Powinienem wiedzieć, że ona nigdy nie pokocha takiego mężczyzny jak ja. Ale dość tego! Drugi raz nie popełnię tego samego błędu. I nie obchodzą mnie jej błagania ani to, że pragnę jej bardziej niż czegokolwiek innego na świecie.

Na początku słowa, które wypowiadał, były szorstkie, a dotyk wywoływał chłód. Nie chciałam przebywać w jego obecności dłużej niż to konieczne. Wiedziałam, że jest niebezpieczny i że gdyby tylko chciał, mógłby mnie zniszczyć. Nie tego jednak pragnął. I nie tego ja potrzebowałam. Tak łatwo zatracić się w dotyku mężczyzny o tak wielkiej potędze. W dotyku mężczyzny, który ma wszystko… oprócz mnie. Delikatne muśnięcia i ukradkowe spojrzenia rozgrzały moją krew i sprawiły, że serce...

Powinienem był przewidzieć, że mnie zniszczy. Kobiety takie jak ona są stworzone, by doprowadzać do upadku mężczyzn takich jak ja. Ale nie mogłem się oprzeć. Została mi dana, by rozpętać wojnę, a ja nazbyt chętnie ją przyjąłem. Nie wiedziałem jednak, co ze mną zrobi. Że zmieni wszystko. Potrafi przejrzeć mnie na wylot jak nikt inny. Jej niewinność i bezbronność sprawiają, że czuję do niej słabość. Nienawidzę tego uczucia. Wiem, że nie powinienem walczyć z pokusą. Bezw...