18 brumaire'a Ludwika Bonaparte to klasyka eseju politycznego. W tym pisanym z polemicznym zacięciem, przesyconym szyderczym poczuciem humoru, pełnym literackich i historycznych odniesień tekście Karol Marks analizuje mechanizmy polityczne i społeczne, które umożliwiły Ludwikowi Bonaparte wykorzystanie rewolucji lutowej 1848 roku i ogłoszenie się cesarzem.
Esej Marksa jest jednak nie tylko błyskotliwą analizą sytuacji we Francji w latach 1848–1851 – to także opis pewnych stale powtarzających się w demokracji mechanizmów. Dlatego nowe wydanie 18 brumaire’a poprzedzamy wstępem Marka Beylina, publicysty „Gazety Wyborczej”. Beylin krytycznie czyta tekst Marksa i zestawia go z piśmiennictwem epoki, szukając w nim odpowiedzi na pytanie o fenomen nowoczesnego populizmu i kondycję współczesnej demokracji.
