Opis treści
Mołdawia, niegdysiejsze polskie lenno, utracone u progu epoki nowożytnej na rzecz Turcji, pod koniec XVI w. odnowiła związki z Koroną za sprawą osadzenia na tronie mołdawskim dynastii Mohyłów. Ich usunięcie przez Osmanów oraz wojna polsko-turecka z lat 1620-1621 zdawały się zamykać polskie aspiracje do odzyskania wpływów w Mołdawii. W 1626 r. do władzy tam doszedł spokrewniony z Mohyłami Miron Barnowski. Nowy hospodar, mimo silnych związków z Osmanami, postawił na sojusz z Polską. W 1627 r. zapośredniczył korzystne dla Rzeczypospolitej porozumienie z Turkami, zaś w latach 1628-1629 wsparł polsko-kozackie próby uzyskania wpływów na Krymie. W nagrodę otrzymał polski indygenat i prawo kupienia dóbr na Rusi, pozostałych po Mohyłach (1629). Złożył też przysięgę wierności królowi polskiemu. Niestety, zwycięstwo Turków na Krymie spowodowało w konsekwencji usunięcie Mirona Barnowskiego z Mołdawii – pomoc polska została sparaliżowana przez równoczesny najazd tatarski na Ruś (1629). Hospodar osiadł w swych dobrach ruskich, a w 1633 r. przejściowo odzyskał władzę w Mołdawii, co jednak przypłacił życiem. Jego panowanie było ostatnim okresem bardzo silnych związków polsko-mołdawskich i próbą powrotu do epoki mohylańskiej.
