O. Jan Góra, dominikanin:
Pochłonąłem Wangerina ze wzruszeniem. Postacie biblijne, przyobleczone
w ciało, ożywają. To księga Boga i księga człowieka. Uzmysławia nam,
że nic się nie zmieniło od tysięcy lat. Jesteśmy tacy sami jak za czasów Abrahama,
Mojżesza, Dawida, apostołów. Choć nie pędzimy swoich stad jak
dawni nomadzi, dalej brniemy przez pustynię w poszukiwaniu Ziemi
Obiecanej. Ta sama w nas miłość, sprzeczności, głód i niepokój serca. Błądzimy
i poszukujemy. Uciekamy przed głosem Boga, by na koniec stwierdzić,
że i tak wszystko – nawet nasze upadki – prowadzą do Niego.
Obraz Wangerina to doskonała brama do Biblii dla młodego człowieka.
Niezrozumiałe niekiedy historie sprzed wieków, stają się dla niego wspaniałą
powieścią z wartką akcją i przekonującymi portretami psychologicznymi
bohaterów.
Dopełniające tę wizję ilustracje są jak witraże. To lektura na całe życie
