Pierwsze polskie opracowanie na temat środowiska artystów plastyków tworzących w nurcie socrealizmu, a zarazem ciekawe studium samego malarstwa socrealistycznego w Polsce.
Autorka przedstawia korzenie sztuki realizmu socjalistycznego w Rosji radzieckiej i ZSRR, następnie życie artystyczne Polski w pierwszych latach po wojnie, by w końcu przejść do właściwego przedmiotu swojej pracy, czyli wdrażanego w latach 1949–1955 przez władze komunistyczne programu sztuki socrealistycznej. Wykorzystując bogaty materiał źródłowy, pokazuje działania władz państwowych, stopień uwikłania artystów w nurt socrealistyczny, różne opinie, reakcje i postawy.
Książka zawiera bogaty materiał ilustracyjny, na który składają się starannie dobrane, po raz pierwszy publikowane reprodukcje dzieł reprezentatywnych dla socrealizmu polskiego.
